Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie umorzenia postępowania
Uzasadnienie strona 2/2

W Ch., będącym miastem na prawach powiatu /pkt 3 części XII - Województwo Ś. załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia powiatów/ organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest Prezydent Miasta Ch. - stwierdza strona skarżąca.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Stosownie do regulacji art. 102 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271/ w sprawach, w których Sąd Najwyższy umorzył postępowanie z wniosku o rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydanego pod rządami nieobowiązującej już ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o tym Sądzie /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, nierozpoznaną do dnia 1 stycznia 2004 r., strona może w myśl przywołanej wyżej ustawy wnieść, w terminie 30 dni od dnia doręczenia postanowienia Sądu Najwyższego o umorzeniu postępowania, skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271/.

Na tej podstawie, w związku z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 2004 r. umarzającym postępowanie w sprawie rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, pełnomocnik Prezydenta Miasta Ch. pismem procesowym z dnia 23 lutego 2004 r., wniosła skargę kasacyjną od przywołanego wyżej wyroku NSA. Mając na uwadze, iż strona skarżąca oparła skargę kasacyjną o ustawowe wymagania, wskazując w szczególności podstawę kasacji oraz formułując żądanie uchylenia zakwestionowanego wyroku NSA, należało uznać wniesioną skargę kasacyjną za dopuszczalną.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę podzielił jej zarzuty co do naruszenia w postępowaniu zakończonym zaskarżonym wyrokiem, przepisów prawa materialnego, przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie.

Stosownie do regulacji art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1997r. o gospodarce nieruchomościami /t.j. Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./, na którą zasadnie powołuje się strona skarżąca, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Z kolei w miastach na prawach powiatu funkcję starosty wykonuje, stosownie do regulacji art. 92 w związku z art. 91 ust. 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1592 ze zm./, prezydent miasta. Jeżeli zatem przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenie miasta na prawach powiatu, jakim z mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia powiatów /Dz.U. nr 103 poz. 652/ jest Miasto Ch. /zob. pkt 3 część XII- Województwo Ś. - załącznika rozporządzenia/ to Prezydent Miasta Ch. pełniąc funkcję starosty, jest tym samym właściwym w sprawach gospodarowania nieruchomościami na obszarze Miasta Ch., a jeżeli tak, to ma niewątpliwie interes prawny jako reprezentant Skarbu Państwa w sprawie, w której podjęte zostało zakwestionowane rozstrzygnięcie ministra Finansów.

Mając zatem na uwadze naruszenie przez Sąd przepisów prawa, przywołanych w podstawie kasacji oraz żądanie skargi kasacyjnej, należało orzec jak w sentencji, z mocy art. 185 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.

Strona 2/2