Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 października 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Wojewody Dolnośląskiego od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 maja 2004 r. sygn. akt OSK 152/04 odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi Gminy Pieszyce na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 13 sierpnia 2003 r. Nr PN.II.0911/23/150/03 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w Pieszycach z dnia 11 lipca 2003 r. postanawia odrzucić zażalenie.
Zażalenie na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego jest niedopuszczalne. Podstawę jego nie może stanowić art. 194 § 1 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), który został powołany w zażaleniu.
Mówi on wprawdzie, że na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej służy zażalenie, jednakże jest to środek służący tylko na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, jak art. 197 § 1 stanowi.
Zażalenia służą na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w dwóch sytuacjach: po pierwsze - w przypadkach w ustawie przewidzianych, po drugie - w sprawach wymienionych w tym przepisie.
Od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego, które są prawomocne, co wynika z art. 168 § 1 tej ustawy, służy tylko skarga o wznowienie postępowania (art. 270).
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 180 w zw. z art. 197 § 2 cyt. ustawy.