Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka, Sędziowie NSA Janina Antosiewicz / spr./, Leszek Włoskiewicz, Protokolant Agnieszka Kwiatkowska, po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2005r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 1 lipca 2004r. sygn. akt II SA/Bk 210/04 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia 18 lutego 2004r. Nr [...] w przedmiocie uchylenia czynności materialno-technicznej zameldowania oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 1 lipca 2004 r. sygn. akt II SA/Bk 210/04 uwzględniając skargę J. K. uchylił decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia 18 lutego 2004 r. w przedmiocie uchylenia czynności materialno-technicznej zameldowania.
W uzasadnieniu wyroku Sąd powołał się na ustalenia organu I instancji, z których wynikało, iż w postępowaniu wszczętym na wniosek H. Z. organ przyjął, że na działce nr [...] przy ul. P[...] w niewielkim, prymitywnym budynku zameldowana została w dniu 13 listopada 1987 r. J. K., a w dniu 22 lutego 1995 r. jej nowonarodzony syn.
W budynku tym w 1965 r. zostali zameldowani W. Ż. i jego żona W. Ż.. W. Ż. wymeldował się w 1975 r., zaś W. Ż. mieszkała tam do śmierci - tj. do 21.02.1996 r.
Obecną właścicielką działki nr [...] jest H. Z., która otrzymała ją w drodze spadkobrania, a następnie w wyniku zniesienia współwłasności (postanowienie Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 22.10.1993 r. sygn. II Ns 2767/90).
W toku postępowania organ przesłuchał świadków, którzy złożyli odmiennej treści zeznania, potwierdzając fakt zamieszkiwania J. K. w domu, bądź też zaprzeczając temu.
Organ powołał się na przepis art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, w myśl którego warunkiem zameldowania było posiadanie uprawnień do pobytu w lokalu, w którym zameldowanie miało nastąpić i pobyt pod oznaczonym adresem.
Obecnie nie można stwierdzić czy J. K. w dacie zameldowania potwierdzono fakt pobytu w spornym lokalu i uprawnienie do przebywania. Z wyjaśnień jej wynika, że została zameldowana za zgodą W. Ż., lecz organowi nie jest znany fakt istnienia dokumentu własności na jej nazwisko. Budynek położony w Białymstoku nie posiada żadnych dokumentów wskazujących na jego legalne wybudowanie, jak również dokumentów wskazujących, iż odpowiada on wymogom technicznym przewidzianym dla obiektów przeznaczonych na pobyt ludzi.
Organ omówił zebrany, kontrowersyjny materiał dowodowy i stwierdził, iż niezależnie od tego, czy J.K. w budynku zamieszkiwała czy też nie i czy obecnie w nim mieszka czy nie - nie ma żadnego dokumentu na potwierdzenie, że budynek został wzniesiony legalnie i oddany do użytkowania zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Skoro zameldowanie J. K. i jej syna K. nastąpiło w lokalu, który nie był przeznaczony na pobyt stały ludzi - czynność zameldowania należało uchylić "jako dokonaną z naruszeniem prawa". Prezydent Białegostoku, decyzją z 29.12.2003 r., uchylił czynność materialno-techniczną, polegającą na zameldowaniu J. K. i jej syna K. K. ur. w 1995 r. na pobyt stały w lokalu przy ul. [...]w Białymstoku i anulował wpis w dowodzie osobistym.
W wyniku rozpatrzenia odwołania J. K. Wojewoda decyzją z 18 lutego 2004 r. utrzymał w mocy decyzję Prezydenta. Organ odwoławczy podzielił pogląd co do podstawy prawnej decyzji, którą stanowił przepis art. 47 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, wyjaśnioną uchwałą Sądu Najwyższego z 31.10.1991 r. III AZP 6/91, jak również ocenę materiału dowodowego. Z materiału dowodowego wynika, że J. K. centralizuje wykonywanie swoich czynności życia codziennego w mieszkaniu rodziców przy ul. [...] Wprawdzie budynek przy ul. [...] pozostaje w jej dyspozycji to jednakże w nim nie mieszka. Za istotne uznał organ, iż J. K. nie wykazała swoich uprawnień do spornego lokalu w dacie zameldowania i że lokal ten spełnia wymagania techniczno-budowlane konieczne dla pomieszczeń mieszkalnych.