Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz (spr.), Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski, Teresa Kobylecka, Protokolant Mariusz Szufnara, po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "[...]" Spółka z o.o. w Jeleniej Górze od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 kwietnia 2004r,. sygn. akt II SA/Wr 1498/01 w sprawie ze skargi "[...]" Spółka z o.o. w Jeleniej Górze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Jeleniej Górze z dnia 26 marca 2001r., Nr SKO/41/OŚ-239/2001 w przedmiocie naliczenia opłaty za usunięcie drzew oddala skargę kasacyjną
OSK 1617/04 U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 kwietnia 2004 r. sygn. akt II SA/Wr 1498/2001 została oddalona skarga "[...]" Sp. z o.o. w Jeleniej Górze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Jeleniej Górze z dnia 26 marca 2001 r. Nr SKO/41/OŚ-239/2001 w przedmiocie opłaty za usunięcie drzew. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji podał, iż jak to wynika z zaskarżonej decyzji, opłatą za wycięcie drzew bez wymaganego pozwolenia obciążono stronę skarżącą jako inwestora parkingu wielopoziomowego na działce nr [...] w Jeleniej Górze, jako podstawę prawną stosując przepis art. 86 ust. 2 pkt 3 ustawy dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska. Zasada pobierania opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i za wprowadzenie w nim zmian wynika z przyjętych w tej ustawie założeń co do ochrony środowiska /art. 86 a - 86g/. Wysokość opłaty ustalono na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za wprowadzenie substancji zanieczyszczających do powietrza oraz za usuwanie drzew i krzewów /Dz. U. Nr 162, poz. 117 ze zm./.
W skardze na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego strona skarżąca zarzuciła naruszenie art. 7 i 77 kpa przez niepełne zebranie i rozpatrzenie materiału dowodowego a w szczególności zaniechanie ustalenia, czy wycięte drzewa były samosiejkami czy też zostały posadzone tymczasowo, czy drzewo posadowione na granicy działki przy ul. Podwale 17a stanowiło zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi i mienia w istniejącej zabudowie oraz czy inwestor legitymował się pozwoleniem na wycięcie przedmiotowych drzew.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji, jak też uznając niezasadność zarzutów podniesionych w skardze.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu skargi stwierdził, iż zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji nie naruszają prawa w zakresie wskazanym w art. 145 ( 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 ar. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej ppsa.
Materialno-prawną podstawę rozstrzygnięcia w sprawie stanowiły przepisy art. 48 ust. 2, art. 86 ust. 1 i 2 pkt 2 i 3, art. 86a ust. 2, art. 86c ust. 1 ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska z 1980 r. oraz przepis ( 3 rozporządzenia Rady ministrów z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza oraz za usuwanie drzew i krzewów /Dz. U. Nr 162, poz. 1117 ze zm./. Z pierwszego z wymienionych przepisów wynika obowiązek uzyskania zezwolenia wójta, burmistrza lub prezydenta miasta na usunięcie drzew i krzewów. Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 1 i 2 jednostki organizacyjne ponoszą opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian, do których zalicza się opłaty za usuwanie drzew i krzewów /ust. 2/.
Zasadne w ocenie Sądu jest wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stanowisko, iż przepis art. 86 ust. 1 ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska zawiera zasadę ogólną, przewidującą obowiązek pobierania opłat, w tym za usuwanie drzew i krzewów. Zwolnienia od pobierania opłaty określone w art. 86d ust. 1 należy oceniać jako przepisy szczególne, które wymagają ścisłego stosowania. wykładnia przepisu szczególnego nie może prowadzić do zaprzeczenia celu, w jakim przepis ten został wydany.