Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Łodzi w sprawie ze skargi Andrzeja B. na Starostę Powiatu T. w przedmiocie bezczynność organu administracji po wyrokach NSA w sprawie II SA/Łd 505/01, w sprawie II SA/Łd 2262/01 oraz postanowieniach NSA w sprawie II SA/Łd 1841/02 i w sprawie II SA/Łd 1842/02 w sprawie II SA/Łd 1841/02 i w sprawie II SA/Łd 1842/02
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski, Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Andrzej Jurkiewicz (spr.), Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Andrzeja B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 maja 2004r. sygn. akt III SA/Łd 1-9/04 w sprawie ze skargi Andrzeja B. na Starostę Powiatu T. w przedmiocie bezczynność organu administracji po wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2001 r. w sprawie II SA/Łd 505/01, z dnia 10 kwietnia 2002 r. w sprawie II SA/Łd 2262/01 oraz postanowieniach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2003 r. w sprawie II SA/Łd 1841/02 i w sprawie II SA/Łd 1842/02 z dnia 3 kwietnia 2003 r. w sprawie II SA/Łd 1841/02 i w sprawie II SA/Łd 1842/02 oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/6

Wyrokiem z dnia 20 maja 2004 r. III SA/Łd 1-9/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi po rozpoznaniu skargi Andrzeja B. na Starostę Powiatu T. w przedmiocie bezczynności organu administracji po wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2001 r. w sprawie II SA/Łd 505/01, z dnia 10 kwietnia 2002 r. w sprawie II SA/Łd 2262/01 oraz postanowieniach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2003 r. w sprawie II SA/Łd 1841/02 i w sprawie II SA/Łd 1842/02 z dnia 3 kwietnia 2003 r. w sprawie II SA/Łd 1842 /02 z dnia 3 kwietnia 2003 r. w sprawie II SA/Łd 1841/02 i w sprawie II SA/Łd 1842/02 w punkcie pierwszym wyroku oddalił skargę na bezczynność organu administracji po wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2001 r. w sprawie II SA/Łd 505/01 natomiast w punkcie II wyroku odrzucił skargę w pozostałym zakresie.

Wyrok ten wydano w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Aktem nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela z dnia 6 października 2000 r. Starosta Powiatu T. nadał Andrzejowi B. stopień nauczyciela mianowanego określając jego kwalifikacje - średnie z przygotowaniem pedagogicznym specjalność technik elektronik i stwierdzając, że może być on zatrudniony na stanowisku nauczyciela praktycznej nauki zawodu. Rozstrzygnięcie to utrzymał w mocy Kurator Oświaty decyzję z dnia 2 marca 2001 r. po rozpoznaniu odwołania Andrzeja B. Na ostateczną decyzję Kuratora Oświaty skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł Andrzej B. podnosząc iż kwestionowana decyzja pozbawia go praw nabytych.

Wyrokiem z dnia 26 czerwca 2001 r. II SA/Łd 505/01 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu tego wyroku stwierdzono, iż zaskarżona decyzja została wydana bez podstawy prawnej gdyż powołane rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 października 1991 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli nie mających wyższego wykształcenia /Dz.U. nr 98 poz. 433 ze zm./ utraciło moc z dniem 7 października 2000 r. Nadto Sąd zakwestionował powołanie się organu administracji na art. 138 par. 2 Kpa w sytuacji utrzymania zaskarżonej decyzji w mocy.

W dniu 8 września 2001 r. Andrzej B. złożył wniosek do Kuratorium Oświaty, iż nie jest wykonywany wyrok Sądu z dnia 26 czerwca 2001 r. i równocześnie tego samego dnia złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę, w której wskazywał, iż Kurator Oświaty uchyla się od wykonania wyroku z dnia 26 czerwca 2001 r. Naczelny Sąd Administracyjny po rozpatrzeniu skargi na niewykonywanie ww. wyroku w dniu 10 kwietnia 2002 r. wyrokiem w sprawie II SA 3164/01 oddalił skargę Andrzeja B. W motywach tego wyroku Sąd zaznaczył, iż wyrok stwierdzający nieważność decyzji nie powoduje powstania obowiązku organu administracji do wykonania orzeczenia sądu. Przez orzeczenie sądu, o którym mowa w art. 31 ustawy z dnia 10 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, należy rozumieć wyrok w którym przyznano, stwierdzono albo uznano uprawnienie lub obowiązek a także wyrok, w którym uwzględniono skargę na bezczynność zaś wyrok z dnia 26 czerwca 2001 r. takiego charakteru nie ma.

Strona 1/6