W myśl art. 22 par. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. nr 98 poz. 1070 ze zm./, to prezes sądu kieruje sądem, reprezentuje go na zewnątrz i jednocześnie pełni czynności z zakresu administracji sądowej. Ten więc organ właściwy jest do załatwienia spraw objętych ustawą z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198 ze zm./ przez udzielanie informacji i wydawanie decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Sądu Okręgowego w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2004 r. II SAB 408/03 w sprawie ze skargi Piotra Sz. na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w W. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej - oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 lutego 2004 r. II SAB 408/03 uwzględniając skargę Piotra Sz., zobowiązał Prezesa Sądu Okręgowego w W. do rozpatrzenia wniosku skarżącego z 19 lutego 2003 r. w terminie 14 dni od uprawomocnienia się wyroku.
W uzasadnieniu Sąd przytoczył treść skargi Piotra Sz., wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego 10 grudnia 2003 r. na bezczynność Sądu Okręgowego w W., do którego zwrócił się o udzielenie informacji publicznej dot. sprawy opisanej w dzienniku "Rzeczypospolita" w notatce "Taksa pod obstrzałem" żądając orzeczenia Sądu oraz informacji o skierowaniu sprawy do Sądu drugiej instancji.
W skardze wskazano, że z wnioskiem o udzielenie informacji strona wystąpiła 19 lutego 2003 r. i mimo zażalenia złożonego 10 października 2003 r. do Sądu Apelacyjnego, nie otrzymała odpowiedzi.
Wiceprezes Sądu Okręgowego w W., wniósł o oddalenie skargi podnosząc, że żądane informacje nie stanowią informacji w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Dostęp do informacji w postępowaniu cywilnym regulują przepisy kodeksu postępowania cywilnego oraz regulamin wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych, w sposób wyczerpujący i niepozwalający na stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Rozpoznając skargę na podstawie art. 97 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał ją za zasadną.
Sąd uznał, iż sądy są organami władzy publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198/, gdyż art. 10 ust. 1 Konstytucji RP wśród władz publicznych ustawodawczej, wykonawczej, wymienia również sądowniczą.
Władza sądownicza sprawowana jest przez sądy oraz trybunały.
Treść wyroku sądowego, którego ujawnienia domagał się skarżący stanowi informację publiczną, zgodnie z art. 1 ust. 1 powołanej ustawy, ale stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. "a", będąc rodzajem informacji dotyczącej treści i postaci dokumentów urzędowych, podlega udostępnieniu w trybie i na zasadach przewidzianych ustawą. Pytanie skarżącego o wniesiony środek odwoławczy mieści się w pojęciu stanu załatwienia sprawy, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. "e". Nie wyłącza stosowania ustawy tryb i zasady, o których stanowi art. 525 Kpc, gdyż dotyczy on przeglądania akt sprawy przez uczestników postępowania oraz stwarza taką możliwość dla innych osób.
Prawo do informacji wynika z art. 61 Konstytucji RP, a realizowane jest na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Prawo do informacji jest więc zasadą i wszelkie od tej zasady wyjątki winny być interpretowane ściśle. Skarżący nie domagał się akt sprawy, a jedynie wnioskował o udzielenie mu informacji w postaci dokumentu urzędowego o treści wyroku oraz informacji o wniesionym od niego środku zaskarżenia.