Z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej wynika, że udostępnienie informacji następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy.
W przeciwnym razie, organ winien wydać decyzję o odmowie udzielenia informacji. Zdaniem Sądu również odmowa, gdy informacja nie ma charakteru informacji publicznej, powinna nastąpić w drodze decyzji, na co przywołuje orzecznictwo NSA.
W przedmiotowej sprawie, skoro na wniosek strony z 19 lutego 2003 r. nie udzielono informacji - organ pozostawał w zwłoce - co uzasadniało wydanie wyroku na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Prezes Sądu Okręgowego w W., reprezentowany przez radcę prawnego Dariusza W. i zaskarżając wyrok w całości zarzucił:
- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy:
- art. 25 par. 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że zdolność sądową w postępowaniu ma Prezes Sądu Okręgowego, będący organem posiadającego taką zdolność Sądu Okręgowego;
- oraz art. 58 par. 1 pkt 5 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez jego niezastosowanie i rozpoznanie sprawy pomimo braku zdolności sądowej po stronie Prezesa Sądu Okręgowego;
- art. 52 par. 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 37 par. 1 Kpa oraz art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez ich niezastosowanie i rozpoznanie sprawy pomimo niewyczerpania przysługujących skarżącemu środków zaskarżenia;
- naruszenie prawa materialnego:
- art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że treść orzeczenia sądu powszechnego w postępowaniu cywilnym oraz informacja o stanie takiego postępowania stanowi informację publiczną w rozumieniu tej ustawy;
- art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 9, art. 326, art. 525 Kpc oraz par. 104 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 listopada 1987 r. Regulamin wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych przez ich błędną wykładnię i niezastosowanie i przyjęcie, że powyższe przepisy nie określają wyczerpująco obowiązków sądów publikowania orzeczeń oraz uprawnień osób trzecich dostępu do akt sądowych,
- art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez jego niewłaściwe zastosowanie.
W uzasadnieniu skargi wywodzi się, iż nałożenie na prezesów sądów obowiązku powszechnego informowania osób trzecich o sprawach, jakie są przez sądy rozstrzygane, wyłącza zastosowanie przepisów określających zasady ogłaszania orzeczeń oraz dostęp do akt sądowych, w tym prawo dokonywania z takich akt odpisów i wyciągów. Publikowanie orzeczeń sądowych oraz dostęp do akt określony jest wyczerpująco przez przepisy Kpc, ustawę Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz Regulamin wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych, będących przepisami rangi szczególnej względem ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, przepisy tej ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi.