Skarga kasacyjna na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. w przedmiocie rozstrzygnięcia nadzorczego w zakresie nazwy ulicy
Tezy

1. Przewidziana w art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ kompetencja rady gminy obejmuje także nadawanie nazw niektórym ulicom niepublicznym - wewnętrznym, w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./ /wyłączone byłyby, na gruncie tej ustawy takie drogi wewnętrzne, które nie mają cechy ogólnej dostępności np. dojazdy do gruntów rolnych czy drogi dojazdowe do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców/.

2. Nałożenie na gminę obowiązków w zakresie oznaczenia, utrzymywania w należytym stanie tabliczek z nazwami, oznaczanie numerów porządkowych nieruchomości zabudowanych, prowadzenie i aktualizowanie ich ewidencji wiąże się z koniecznością nadawania nazw ulicom nie stanowiących dróg publicznych.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miasta T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 czerwca 2004 r., IV SA/Gl 71/04 w sprawie ze skargi Gminy T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia 3 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie rozstrzygnięcia nadzorczego w zakresie nazwy ulicy - uchyla zaskarżony wyrok i rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia 3 grudnia 2003 r. (...); (...).

Uzasadnienie strona 1/6

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 25 czerwca 2004 r., IV SA/Gl 71/04 oddalił skargę Gminy T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia 3 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie nadania nazwy ulicom.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył treść uchwały Rady Miasta T. z dnia 30 października 2003 r. (...) w sprawie nadania m.in. nazw ulicom P. i Sz. oraz P.-E.

Wojewoda Ś. po wszczęciu stosownego postępowania rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 3 grudnia 2003 r. stwierdził nieważność tej uchwały na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ w części dotyczącej ulic P. i Sz. oraz P.-E. Organ nadzorczy powołał się na ustalenia, z których wynikało, że w dacie podjęcia uchwały ulice te nie posiadały statusu drogi publicznej. Art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy o samorządzie gminnym upoważnia do nadania nazwy ulicy tylko wtedy, gdy chodzi o ulicę w rozumieniu przepisu art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, czyli będącą drogą publiczną, zaliczoną do jednej z kategorii dróg publicznych. Powołał się także na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 1997 r., II SA/Ka 777/97 - ONSA 1998 Nr 4 poz. 121 - oraz wyrok z dnia 18 kwietnia 2002 r., II SA/Ka 3172/01 /nie publ./.

Zdaniem Wojewody drogi nie zaliczone do żadnej kategorii są drogami wewnętrznymi /art. 8 ust. 1 ustawy o drogach publicznych/, czyli nie posiadają statusu drogi publicznej. Wprawdzie uchwałą z dnia 30 października 2003 r. Rada Miasta T. zaliczyła ulicę P. i Sz. do kategorii dróg gminnych, lecz dopiero z dniem wejścia w życie tej uchwały Rada Miasta T. nabędzie uprawnienia do nadania nazw tym dwom ulicom.

W skardze do sądu administracyjnego Rada Miasta T. zarzuciła błędną wykładnię art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy o samorządzie gminnym i art. 4 pkt 2 ustawy o drogach publicznych przez przyjęcie, że tylko ulicy będącej drogą publiczną można nadać nazwę, oraz pominięcie uchwały nr 576/94 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który przewidywał funkcję komunikacyjną dla terenu pod tymi ulicami.

Oddalając skargę Rady Miasta T. Wojewódzki Sąd Administracyjny dokonał wykładni art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy o samorządzie gminnym w kontekście przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Drogą publiczną w rozumieniu art. 1 tej ustawy jest droga zaliczona na podstawie tej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy zgodnie z jej przeznaczeniem z ograniczeniami i wyjątkami, określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

Ustawodawca dzieli drogi publiczne ze względu na ich funkcje na drogi krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne. Każda z tych dróg publicznych powinna spełniać określone parametry techniczne oraz warunki formalne i prawne. Zaliczenie do danej kategorii powinno nastąpić w formie przewidzianej prawem, tj. w formie uchwały.

W przypadku dróg gminnych, a więc dróg o znaczeniu lokalnym, zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu /art. 7 ust. 2 cyt. ustawy/.

Strona 1/6