Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki (spr. ), Sędziowie NSA Maria Czapska - Górnikiewicz, Witold Falczyński (del.), Protokolant Wiesława Koślińska, po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2004 r. sygn. akt 7/IV SA 1546/03 w sprawie ze skargi J.J. na decyzję Ministra Środowiska z dnia 7 kwietnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie uzgodnienia możliwości budowy budynku mieszkalnego na obszarze Wigierskiego Parku Narodowego oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 8 września 2004 r. Sygn. akt 7/IV SA 1546/03 w sprawie ze skargi J. J. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia 7 kwietnia 2003 r. ([...]), uchylił zaskarżone postanowienie.
Jak wynika z akt sprawy, w związku z wnioskiem J. J. o wydanie pozwolenia na budowę siedliska składającego się z budynku mieszkalnego, połączonego z parterowym budynkiem gospodarczym oraz stodoły na działce nr geod. [...] położonej we wsi [...], gm. [...], Starosta Sejneński postanowieniem z dnia 16 grudnia 2002 r. nałożył na wnioskodawcę w oparciu o art. 35 ust. 3 Prawa budowlanego, stosownie do art. 36 ust. 2 w związku z art. 9 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079), obowiązek uzgodnienia zamierzeń inwestycyjnych z Dyrektorem Wigierskiego Parku Narodowego w Krzywem.
Dyrektor Wigierskiego Parku Narodowego, postanowieniem z dnia 10 lutego 2003 r. (OPIK 441-122/99/03) odmówił "uzgodnienia możliwości budowy budynku mieszkalnego i stodoły na działce nr geodezyjny [...] położonej we wsi [...], gm. [...] w granicach Wigierskiego Parku Narodowego w zaproponowanym miejscu". Przyczyną odmowy uzgodnienia, jak wynika z uzasadnienia postanowienia było to, że proponowana lokalizacja (na skarpie, w odsłoniętym krajobrazie) zespołu zabudowań przyszłego siedliska w znacznym stopniu obniżyła by walory istniejącego krajobrazu. Nie wyklucza to jednak możliwości lokalizacji w innym rejonie działki nr geod. [...], co dopuszcza decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Pełnomocnik J. J. złożył zażalenie na powyższe postanowienie, wnosząc o jego uchylenie i umorzenie postępowania, gdyż zaskarżone postanowienie zostało wydane bez podstawy prawnej.
Minister Środowiska po rozpoznaniu zażalenia, postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2003 r. ([...]) uchylił w całości zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
W uzasadnieniu postanowienia organ II instancji wskazał, iż w zaskarżonym postanowieniu Dyrektor WPN nie odnosi się do postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dotyczących ochrony walorów krajobrazowych. W związku z powyższym, postanowienie to należy uchylić i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, czy lokalizacja budynków w miejscu wskazanym przez inwestora, nie narusza postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego odnośnie ochrony walorów krajobrazowych.
W skardze na powyższe postanowienie, złożonej do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (pismo z dnia 24.04..2003 r.), pełnomocnik J. J. zarzucał naruszenie:
1) art. 64 ust. 3 Konstytucji RP w zw. z art. 8 ust. 2
2) art. 31 ust. 3 Konstytucji RP,
3) art. 1 Protokółu nr 1 do Konwencji i o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (ingerencja w spokojne korzystanie z mienia),
4) art. 140 k.c.,
5) art. 47 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym,
6) art. 36 ustawy o ochronie przyrody w związku z art. 13 ust. 3 tej ustawy,