Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr), Sędziowie NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Stanisław Nowakowski, Protokolant Mariusz Szufnara, po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Polskiej Telefonii Komórkowej "[...]" sp. z o.o. w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 września 2004 r. sygn. akt II S.A./Po 1472/02 w sprawie ze skargi Polskiej Telefonii Komórkowej "[...] sp. z o.o. - w Warszawie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 19 kwietnia 2002 r. Nr SKO-41/Wz-170/D/2002 w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuję sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile na rzecz Polskiej Telefonii Komórkowej [...] Sp. z o.o. w Warszawie kwotę 530 zł (pięćset trzydzieści złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 września 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Polskiej Telefonii Komórkowej "[...]" Sp. z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 19 kwietnia 2002 r., którą organ ten uchylił decyzję wójta gminy [...] z dnia 19 grudnia 2001 r. i odmówił ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji skarżącej - stacji bazowej telefonii komórkowej na działce nr. [...].
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd wskazał, że zaskarżona decyzja została wydana po rozpoznaniu odwołania małżonków D. i W. J., którzy zarzucili, że planowana inwestycja narusza ich interes prawny, ponieważ pogorszy walory krajobrazowe okolicy, w której prowadzą gospodarstwo agroturystyczne i jest sprzeczna z przepisami o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Organ odwoławczy stwierdził, że decyzja organu pierwszej instancji została wydana z naruszeniem art. 107 k.p.a., ponieważ uzasadnienie decyzji nie zostało podpisane, co uzasadnia uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i rozstrzygnięcie sprawy co do jej istoty przez organ odwoławczy. Zdaniem organu odwoławczego działka położona jest na terenie określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny rolne. Planowana inwestycja nie należy do urządzeń służących podstawowej funkcji terenu, a wobec tego jest niezgodna z przeznaczeniem tego terenu w planie. Sąd oddalając skargę podzielił stanowisko organu odwoławczego, że decyzja organu pierwszej instancji została wydana z rażącym naruszeniem art. 107 k.p.a., w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., ponieważ nie zostało podpisane uzasadnienie decyzji oraz pouczenie o środkach zaskarżenia. W takiej sytuacji organ odwoławczy może jedynie uchylić i zmienić decyzję organu pierwszej instancji albo uchylić taką decyzję i umorzyć postępowanie w pierwszej instancji. Oznacza to, że zaskarżona decyzja została wydana zgodnie z art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., a wobec tego skarga podlega oddaleniu. Niezależnie od tego Sąd stwierdził, iż nie podziela stanowiska organu odwoławczego co do tego, że urządzenia w postaci stacji bazowej telefonii komórkowej nie można zaliczyć do infrastruktury technicznej służącej funkcji podstawowej terenów określonych jako rolne w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W skardze kasacyjnej Polska Telefonia Komórkowa "[...] podniosła zarzut naruszenia art. 138 § 1 i 3 oraz art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.. Po pierwsze, zdaniem skarżącej, to że wójt gminy [...] nie podpisał uzasadnienia decyzji nie może być kwalifikowane jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., ponieważ jest to jedynie formalne uchybienie, które nie wpływa na ważność decyzji, ponieważ nie jest elementem niezbędnym decyzji. Po drugie, gdyby nawet przyjąć, że decyzja organu pierwszej instancji była dotknięta tak ciężką wadliwością, to w postępowaniu odwoławczym wyłączone jest "stosowanie sankcji nieważności", a wobec tego organ odwoławczy musi wydać decyzję zgodnie z art. 138 § 2 k.p.a., a więc uchylić decyzję organu pierwszej instancji i przekazać sprawę temu organowi do ponownego rozpoznania. Na takie rozstrzygnięcie wskazywał również obowiązujący w dacie wydania zaskarżonej decyzji przepis art. 138 § 3 k.p.a.. Dodatkowo skarżąca podniosła, że pomimo iż oczekuje na załatwienie sprawy od lutego 2001 r., sprawa nie została rozpatrzona sprawiedliwie zgodnie z wymogami określonymi w art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wskazując takie podstawy kasacyjne skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.