Skarga kasacyjna na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody M. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w Ł. w sprawie targowiska gminnego oraz uchwalenia regulaminu targowiska
Tezy

W dekrecie z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./ istniał art. 5, stwierdzający, iż gmina ustala lokalizację targowisk i ich regulaminy. Dekret został jednak uchylony ustawą z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej /Dz.U. nr 101 poz. 1178 ze zm./.

Lokalizacja targowiska następuje w formie decyzji administracyjnej wydanej przez wójta /burmistrza, prezydenta/, nie zaś w drodze uchwały rady gminy mającej cechy przepisów prawnych powszechnie obowiązujących.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 13 października 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2004 r. IV SA/Wa 367/04 w sprawie ze skargi Rady Miejskiej w Ł. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody M. z dnia 29 marca 2004 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w Ł. z dnia 25 lutego 2004 r. w sprawie targowiska gminnego oraz uchwalenia regulaminu targowiska - oddala skargę kasacyjną; (...).

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewoda M. rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 29 marca 2004 r. (...) stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w Ł. z dnia 25 lutego 2004 r. w sprawie targowiska gminnego oraz chwalenia regulaminu tegoż targowiska w formie załącznika do powołanej uchwały. W podstawie prawnej uchwały Rada Miejska wskazała na przepisy art. 7 ust. 1 pkt 11, art. 40 ust. 2 pkt 4 oraz art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./. Wojewoda M. swoją ingerencję nadzorczą oparł na przepisach art. 91, art. 85-86 ustawy o samorządzie gminnym. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewoda stwierdził, iż regulacje zawarte w ustawy o samorządzie gminnym, a w szczególności wskazane w podstawie prawnej uchwały nie mogły stanowić podstawy do wydania aktu prawa miejscowego w przedmiocie ustalenia lokalizacji targowiska. Nawet gdyby taka możliwość istniała to przepisy ustawy o samorządzie gminnym powinny były być zastosowane w ścisłej łączności z regulacjami prawa materialnego przewidującymi wprost kompetencję do wydania takiego typu aktu. W zakresie ustalania lokalizacji targowiska żaden przepis prawa nie upoważniał Rady Gminy do wydawania aktu prawa miejscowego. Już z tych powodów były podstawy do stwierdzenia nieważności uchwały.

Wojewoda wyraził pogląd, że w konkretnym przypadku zaistniała dodatkowo sprzeczność uchwały z regulacjami art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 80 poz. 717 ze zm./ zdaniem organu nadzoru akt o lokalizacji targowiska był niczym innym jak ustaleniem warunków zabudowy zaś to zadanie należało do wyłącznej kompetencji wójta /burmistrza, prezydenta/. Rada Miejska podejmując uchwałę wkroczyła w kompetencje organu wykonawczego gminy, czym istotnie naruszyła obowiązujące przepisy prawne. W obrocie prawnym nie mogła się ostać część uchwały określająca regulamin targowiska skoro stwierdzono nieważność treści uchwały zawierających postanowienia o lokalizacji owego targowiska.

Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody M. z dnia 29 marca 2004 r. zostało zaskarżone przez Radę Gminy w Ł., reprezentowaną przez Burmistrza Gminy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie /zwanego dalej WSA/; podstawą wniesienia skargi była uchwała Rady Miejskiej z dnia 21 kwietnia 2004 r. Rozstrzygnięciu nadzorczemu Wojewody zarzucono wydanie go z naruszeniem przepisów art. 7 ust. 1 i art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym poprzez bezzasadne przyjęcie naruszenia przez Radę art. 91 ust. 1 3 ustawy o samorządzie gminnym. Przepisy art. 7 ust. 1 pkt 11 oraz art. 40 ust. 2 pkt 4 stanowiły wystarczającą podstawę do wydania przepisów prawnych powszechnie obowiązujących. Wojewoda M. wniósł o oddalenie skargi uzasadniając ten wniosek analogicznie jak wcześniejsze rozstrzygnięcie nadzorcze.

WSA w Warszawie wyrokiem z dnia 16 września 2004 r. /IV SA/Wa 367/04/ skargę oddalił. Podane w uzasadnieniu najważniejsze motywy rozstrzygnięcia Sądu były następujące: zdaniem Sądu trafne było stanowisko organu nadzoru co do tego, iż zaskarżona uchwała Rady Miejskiej wydana została z naruszeniem prawa. Treść par. 1 pkt 1 uchwały wyraźnie świadczyła o zamiarze Rady ustalenia lokalizacji targowiska miejskiego. W żadnym fragmencie uchwały nie było mowy o tym, iż jej przedmiotem miało być targowisko już istniejące. Użycie w treści uchwały zwrotu "ustalenie lokalizacji" sugerowało odwołanie do sformułowań używanych w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zamieszczenie w treści uchwały takiego sformułowania tj. "ustalenie lokalizacji" targowiska i wyznaczenie miejsca jego położenia oznaczało w istocie wydanie, przewidzianego w regulacjach ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym aktu o charakterze indywidualnym. Rada nie była organem kompetentnym do wydania rozstrzygnięcia w tym zakresie, kontrolowana uchwała zapadła z istotnym naruszeniem prawa. Uchybienie przepisom o właściwości organów jest istotnym naruszeniem prawa. W ocenie Sądu wedle uregulowań Kpa /art. 156 par. 1 pkt 1/ naruszenie przepisów o właściwości organu stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji. Nie można podzielić stanowiska Rady, że miało miejsce naruszenie nieistotne, o jakim stanowi przepis art. 91 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym. Pozostałe uregulowania zawarte w kontrolowanej w postępowaniu nadzorczym uchwale pozostawały w funkcjonalnym związku z par. 1 pkt 1 uchwały, który został podjęty z naruszeniem prawa, stąd prawidłowo organ nadzoru orzekł o stwierdzeniu nieważności całej uchwały. Rozstrzygnięcie nadzorcze zostało podjęte w granicach art. 91 ustawy o samorządzie gminnym, dokonano kontroli podjętej przez Radę uchwały wyłącznie w zakresie jej zgodności z prawem a nie pod względem słuszności i celowości.

Strona 1/4