Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski, Sędziowie NSA Joanna Runge Lissowska (spr.), Jan Paweł Tarno, Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Franciszka B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 21 października 2004 r. sygn. akt II SA/Bk 406/04 w sprawie ze skargi Franciszka B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 24 maja 2004 r. (...) w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia postępowania I instancji w sprawie zmiany wysokości zasiłku stałego wyrównawczego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 21 października 2004 r., II SA/Bk 406/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę Franciszka B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 24 maja 2004 r. (...) w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia postępowania I instancji w sprawie zmiany wysokości zasiłku stałego wyrównawczego. Franciszkowi B. decyzją z dnia 17 lutego 1997 r. zostało przyznane prawo do zasiłku stałego wyrównawczego, która to decyzja została zmieniona decyzją Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w T. z dnia 16 marca 2004 r. (...) w zakresie ustalenia wysokości tego dodatku w związku ze zmianą wysokości otrzymywanego przez Franciszka B. zasiłku pielęgnacyjnego. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., po rozpatrzeniu odwołania Franciszka B., wydało ww. decyzję dnia 24 maja 2004 r., uzasadniając rozstrzygnięcie tym, że od dnia 1 maja 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 64 poz. 593/, której art. 149 ust. 1 przewiduje, iż wygasają decyzje wydane na podstawie ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, m.in. w przedmiocie zasiłków stałych wyrównawczych i w związku z tym, wobec wygaśnięcia decyzji o tym zasiłku wydanej Franciszkowi B., został wyeliminowany z obrotu przedmiot weryfikacji. Oddalając skargę Franciszka B., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku podkreślił, że skoro art. 149 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej dotyczący wygaśnięcia decyzji wydanych na podstawie dotychczasowych przepisów nie czynił wyjątków w stosunku do decyzji w sprawie zasiłków stałych wyrównawczych, zatem Samorządowe Kolegium Odwoławcze zasadnie uchyliło decyzję organu I instancji w sprawie zmiany wysokości zasiłku stałego wyrównawczego i umorzyło postępowanie w sprawie.
Skargę kasacyjną od tego wyroku, sporządzoną przez adwokata, wniósł Franciszek B., domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania i zarzucając naruszenie prawa procesowego, a mianowicie art. 6, 7, 8 oraz 77 Kpa mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez nie podjęcie wszelkich niezbędnych kroków mających na celu wyjaśnienie stanu faktycznego, a tym samym nieuwzględnienie społecznego i słusznego interesu skarżącego co skutkowało oparciem orzeczenia na niepełnym materiale dowodowym, a ponadto naruszenie art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ polegające na powieleniu błędnych ustaleń organu I instancji i oparciu zaskarżonego wyroku na argumentach przytoczonych przez Samorządowe Kolegium nie poddanych żadnej weryfikacji oraz naruszenie art. 6 tej ustawy poprzez niedoinformowanie strony o możliwości złożenia wniosku o ustanowienie adwokata z urzędu, podczas gdy sprawa przekraczała umiejętności i możliwość obrony swych praw przez stronę bez wykształcenia prawnego. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że organ orzekający nie ustosunkował się do wszystkich podniesionych przez Franciszka B. zarzutów, w tym zasadniczego o sprzeczność regulacji ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej z Konstytucją RP, a Sąd nie będąc związany granicami skargi zobowiązany był do wzięcia pod uwagę z urzędu /zasada oficjalności/ wszelkich naruszeń prawa, w tym niezgodności ustawy z Konstytucją. Sprawa ta przekraczała możliwości skarżącego i dlatego nastąpiło naruszenie art. 6 ustawy- Prawo o postępowaniu, bowiem strona nie została poinformowana o możliwości złożenia wniosku o ustanowienie adwokata z urzędu. W związku z faktem nierozpatrzenia przez Wojewódzki Sąd skargi w oparciu o ten koronny argument wyrok wydany został wydany na podstawie niepełnego i zniekształconego materiału dowodowego, co skutkowało naruszeniem podstawowych zasad Kodeksu postępowania administracyjnego- kontynuowano w uzasadnieniu. Nadto pokreślono, iż Sąd uznał jedynie słuszność argumentów i wyliczeń przestawionych przez Samorządowe Kolegium, podczas gdy należało prześledzić i ponownie przeliczyć wyliczenia wszystkich decyzji, jakie zostały wydane od 1996 r., gdyż błąd jaki znalazł się w decyzji SKO z dnia 24 maja 2004 r. powstał na skutek wcześniejszych nieprawidłowych wyliczeń oraz wydawania wewnętrznie sprzecznych ze sobą decyzji, które nie były prostowane, ani też uchylane. W konkluzji skargi stwierdzono, że mając na uwadze przedstawione argumenty należy podkreślić, że organ wydający decyzję dopuścił się rażącego naruszenia postępowania administracyjnego, mającego wpływ na wynik sprawy, ponadto oddalając skargę pogorszył sytuację prawną i materialną Franciszka B.