Skarga kasacyjna na decyzję Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie wymeldowania
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz, Sędziowie NSA Henryk Dolecki, Małgorzata Jaśkowska (spr.), Protokolant Anna Wieczorek, po rozpoznaniu w dniu 8 września 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3.09.2004 r., sygn. akt 2 V SA 3411/02 w sprawie ze skargi A. Ś. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 11 października 2002 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Budowlane prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/4

Na wniosek państwa D. i H. małżonków Ś. z dnia 19 maja 2000 r. zostało wszczęte postępowanie o wymeldowanie ich syna A. Ś. z pobytu stałego w lokalu przy ul [...] w Warszawie.

Burmistrz Gminy Warszawa Bielany wydał w dniu 19 czerwca 2000 r., na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, decyzję o wymeldowaniu A. Ś. w wyniku ustalenia, iż nie zamieszkuje on od dwudziestu lat w lokalu nr [...] w Warszawie i utracił prawo do pobytu w tym lokalu wskutek oświadczenia woli H. i D. małżonków Ś., którym przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do tego lokalu. Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 29 marca 2001 r nr KOB /795/Lo/00. Decyzja SKO została zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 29 maja 2002 (sygn. akt VSA 1258/01) ją uchylił. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że w toku sprawy nastąpiła zmiana sytuacji prawnej lokalu w związku ze śmiercią H. i D. Ś. oraz nabycia prawa do lokalu przez ich wnuka B. S.. Tymczasem postępowanie odwoławcze prowadzono już po śmierci wnioskodawców. Zdaniem sądu, okoliczność tę organ administracji publicznej winien uwzględnić przy ponownym badaniu sprawy.

Wojewoda Mazowiecki rozpatrując ponownie sprawę w wyniku wniesionego odwołania decyzją z dnia 11 października 2002 r. utrzymał w mocy orzeczenie pierwszej instancji (decyzja [...]). W uzasadnieniu orzeczenia organ wskazał na zmianę stanu prawnego, jaka miała miejsce w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r., który orzekł o niezgodności art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych z art. 52 ust. 1 i art. 83 w związku z art. 2 Konstytucji RP. W konsekwencji, zdaniem Wojewody, do wydania decyzji o wymeldowaniu osoby z pobytu stałego w trybie pierwszej części art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji niezbędne jest spełnienie jedynie jednej z dwóch przesłanek tj. warunku faktycznego opuszczenia miejsca pobytu stałego bez wymeldowania się. Wojewoda wskazał też, że podnoszona w wyroku kwestia prawa do lokalu nie ma w obecnym stanie prawnym znaczenia dla treści merytorycznego rozstrzygnięcia. W sprawie nie budził bowiem od początku wątpliwości fakt opuszczenia przez A. Ś. spornego lokalu ponad 20 lat temu i skoncentrowanie przez niego swoich interesów życiowych w lokalu nr 11 przy ul. [...] w Warszawie.

W skardze do NSA z dnia 5 listopada 2002 r. skarżący A. Ś. zarzucił brak wnikliwości w rozpatrzeniu jego sprawy przez organ. Podniósł, że przedmiotowy lokal odziedziczył i wiąże z nim swoją przyszłość. W toku postępowania Sąd ustalił, że H. Ś. zmarł dnia 23 marca 2001 r., zaś D. Ś. w dniu 25 sierpnia 2000 r. Spadek po nich nabyli A. Ś. i jego siostra A. S. w udziale po ½ części każde z nich.

Ponadto zostało ustalone, iż Spółdzielnia Budowlano - Mieszkaniowa "[...]" w Warszawie zawarła umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawo do lokalu z B. i U. małżonkami S..

Wyrokiem z dnia 3 września 2004 r., sygn. akt 2 V S.A. 3411/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. Ś. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 11 października 2002 r. nr WSO.III.5110/389/02 w przedmiocie wymeldowania. W uzasadnieniu wskazał, że podstawą materialnoprawną w sprawie był przepis art.15 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, w którym od dnia 19 czerwca 2002 r. nie występuje już z mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r. przesłanka dotycząca uprawnienia do przebywania w lokalu. Stąd zdaniem Sądu organy administracji publicznej trafnie przyjęły, iż badaniu i ocenie w przedmiotowej sprawie podlega jedynie fakt niezamieszkiwania skarżącego w spornym lokalu. Podkreślił przy tym, iż przesłanka opuszczenia lokalu jest spełniona, jeśli opuszczenie to ma charakter trwały i dobrowolny. W sprawie niniejszej Sąd ustalił, że skarżący nie zamieszkuje w spornym lokalu, a jego centrum życiowe znajduje się w innym miejscu. Potwierdził to sam skarżący w protokole przesłuchania z dnia 8 czerwca 2000 r., odwołaniu z 10 lipca 2000 r. i skardze do NSA z 25 kwietnia 2001 r. Jak wynika ponadto z oświadczenia skarżącego, jakie złożył w dniu 3 października 2002 r. przed pracownikiem Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie, już po wydaniu wyroku NSA z dnia 29 maja 2002 r., nie objął przedmiotowego lokalu w posiadanie. Zdaniem Sądu na wynik sprawy nie ma wpływu okoliczność, iż organ nie ocenił statusu prawnego lokalu ani nie doręczył decyzji B. S., na rzecz którego ustanowiono spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu. Okoliczność ta nie narusza bowiem oceny prawnej, wyrażonej przez NSA w poprzednim wyroku, z uwagi na zmianę stanu prawnego po wejściu w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono stronie dnia 24 października 2004 r.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Budowlane prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda