Przedmiotem zaskarżonej decyzji było utrzymanie w mocy decyzji o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 9 września 2002 r., również odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji tyle że z 12 sierpnia 2002 r. Oddalając skargę bez rozpatrywania całokształtu zarzutów skarżącego dotyczących różnych decyzji, postanowień i przebiegu postępowania administracyjnego, nie stwierdzając rażącego naruszenia praw ani innych przesłanek, które - gdyby miały miejsce - jako przyczyny nieważności prowadziłyby do jej stwierdzenia Sąd prawa nie naruszył. Nie ma usprawiedliwionych podstaw także zarzut naruszenia przez Sąd art. 30 ustawy o NSA poprzez nieuwzględnienie wyroku NSA w Poznaniu z dnia 19 kwietnia 2002 r. /II SA/Po 4617/01/ oraz przytoczenie ustaleń których ten wyrok nie zawiera.
Wskazanym wyrokiem Sąd oddalił skargę Wojciecha G. na postanowienie (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia 22 listopada 2001 r. w przedmiocie wstrzymania robót budowlanych. Oddalił skargę stwierdzając w uzasadnieniu m.in. że organ miał uzasadnione powody do wstrzymania robót budowlanych, czyli przesądził, jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, o legalności wstrzymania robót budowlanych. W uzasadnieniu zaskarżonego obecnie wyroku nie ma innych odesłań do wskazanego wyroku, są natomiast własne ustalenia prawne Sądu dotyczące wykonania decyzji na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego i kompetencji organu odwoławczego.
Także i ten zarzut, podobnie jak zarzuty dotyczące niewyjaśnienia istotnych dla skarżącego kwestii dotyczących podejmowanych w postępowaniu administracyjnym decyzji i niedokonania przez Sąd własnych ustaleń faktycznych oraz zarzut naruszenia art. 22 pkt 3 ustawy o NSA nie ma usprawiedliwionych podstaw. Tym samym nie są uzasadnione także zarzuty naruszenia art. 8 i art. 9 Kodeksu postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej znalazły się też zarzuty, bez wskazania naruszonych przepisów, naruszenia prawa poprzez dopuszczenie sąsiada skarżącego - M. O. do udziału w postępowaniu administracyjnym. Pomijając to, że zarzuty te nie dotyczą ani zaskarżonych wyroków ani wcześniej zaskarżonych decyzji, wskazać trzeba, że udział osób trzecich /przez które rozumie się zarówno sąsiadów inwestycji jak i inne osoby, które w związku z działalnością inwestycyjną lub w jej następstwie doznają albo mogą doznać mogą ograniczeń lub uciążliwości/ w postępowaniach związanych z procesami inwestycyjnymi miał oparcie w przepisach prawa o zagospodarowaniu przestrzennym, prawa budowlanego i kodeksu postępowania administracyjnego a wniosek M. O. nie miał charakteru "roszczenia cywilnego posesoryjnego"? a charakter wniosku o wszczęcie postępowania administracyjnego, w oparciu o powołane przepisy prawa publicznego.
Trzeba wreszcie jeszcze raz podkreślić, że żądania objęcia postępowaniem nadzwyczajnym i sądowym wszystkich decyzji i postanowień, wydanych we wszystkich postępowaniach administracyjnych prowadzonych w granicach danej sprawy, nie mają podstawy prawnej bo kompetencje organów orzekających w trybie nadzwyczajnym są ściśle określone i ograniczone /w przeciwieństwie do kompetencji organów odwoławczych/ a z kolei kognicja sądów administracyjnych ograniczona jest do tych orzeczeń, które są objęte przedmiotem skargi i nie obejmuje wszelkich spraw budowlanych skarżącego. W przypadku skarg kasacyjnych w odniesieniu do których obowiązuje wymóg wskazania szczegółowych podstaw skargi udział fachowego pełnomocnika powinien skutkować formalną prawidłowością skargi a uzasadnienie powinno odnosić się do wskazanych konkretnych podstaw kasacyjnych. Stwierdzenia, że wyrok NSA z dnia 11 września 2003 r. posiadają cechy dowolności nie mają oparcia w jakimkolwiek powołanym przepisie prawa i wykraczają poza zarzuty skargi kasacyjnej.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ w związku z art. 97 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./orzeczono jak w sentencji.