Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska Jerzy Sulimierski Zygmunt Niewiadomski (spr.) Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Wielkopolskiego od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z dnia 16 października 2003 r. sygn. akt II SA/Po 1150/03 w sprawie ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Swarzędzu w brzmieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego z 2000 r. Nr 190, poz.1182 z dnia 17 czerwca 1997 r. Nr XXXIV/259/97 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia odrzucić skargę kasacyjną -
Postanowieniem z dnia 16 października 2003 r. (sygn. akt II SA/Po 1150/03) Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu odrzucił skargę Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Nr XXXIV/259/97 Rady Miejskiej w Swarzędzu z dnia 7 czerwca 1997 r. w brzmieniu opublikowanym w wyniku sprostowania w Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego (Nr 90, poz. 1182 z 2000 r.) uznając, że na twór powstały skutkiem błędnej publikacji aktu prawa miejscowego, skarga do sądu administracyjnego nie przysługuje.
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie Sądu wniósł Wojewoda Wielkopolski, reprezentowany przez radcę prawnego P. W. W skardze kasacyjnej strona skarżąca żądając uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości, zarzuciła naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię, bez wskazania jednak jakiegokolwiek przepisu naruszonego przez Sąd orzekający w sprawie, jedynie szczegółowo opisując przebieg sprawy.
Stosownie do art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przypisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości czy w części, przytoczenie postaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmiany orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.
Konstrukcja przepisów art. 176 w/w ustawy wskazuje zatem dwojakiego rodzaju wymagania, którym powinna odpowiadać skarga kasacyjna: czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, wymienionym w art. 45 i 47 ustawy oraz spełniać wymagania szczególne, przewidziane dla skargi kasacyjnej.
Wymagania pierwszego rodzaju, przewidziane dla pisma procesowego mają charakter formalny, co odróżnia je od wymagań materialnoprawnych dotyczących tylko skargi kasacyjnej. Odmienny charakter tych ostatnich wymagań ustawodawca ustanawia w ten sposób, iż ogólnie wskazuje, że skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym" (a więc wszystkich pism(,a następnie w sposób szczegółowy wymienia wymagania właściwe tylko dla skargi kasacyjnej. Wymagania właściwe skardze kasacyjnej są wymaganiami stanowiącymi o istocie tego środka odwoławczego. Odmienne traktowanie wymagań materialnych skargi kasacyjnej skutkuje tym, iż spośród wymagań jakie spełnić musi skarga kasacyjna, podstawowe znaczenie ma przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Brak jednego z tych istotnych elementów skargi kasacyjnej sprawia, iż wniesione pismo nie może być uznane za ważnie wniesioną skargę kasacyjną. Przekreśla możliwość nadania jej dalszego biegu. Powoduje, iż skarga kasacyjna nie spełniająca wymagań merytorycznych podlegając odrzuceniu na podstawie tej części przepisów art. 178 przywołanej wyżej ustawy, która odnosi się do skargi kasacyjnej niedopuszczalnej z innych przyczyn. W tej sprawie Sąd nie wzywa strony skarżącej do uzupełnienia skargi (przytoczenie jej podstaw, uzasadnienia i wymaganych wniosków), ale skargę kasacyjną odrzuca.
Jeżeli zatem w niniejszej sprawie strona skarżąca mimo, że reprezentowana przez radcę prawnego nie wskazała podstaw kasacji, o których mowa w art. 174 pkt 1 i 2 ustawy- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ograniczając się do ogólnego zarzutu naruszenia prawa materialnego, bez wskazania jakiegokolwiek konkretnego przepisu, który został naruszony zaskarżonym wyrokiem i podstaw tych nie można wyprowadzić z uzasadnienia skargi kasacyjnej, to tym samym uniemożliwiła merytoryczne rozpoznanie złożonego pisma. Naczelny Sąd Administracyjny nie może się domyślać intencji strony skarżącej, ani wnioskować jakiego rozstrzygnięcia strona oczekuje od Sądu. Nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków. Skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, w myśl utrwalającego się orzecznictwa NSA w tej mierze (zob. np. postanowienie z 16 marca 2004 r. - FSK 209/04), aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych. W tym też kierunku poszło orzecznictwo Sądu Najwyższego (por. np. uzasadnienie postanowienie z 16 października 1997 r. II CKN 404/97, OSNC 1998 r., nr 4, poz. 59).
Skoro więc niniejsza skarga pozbawiona jest podstawowych elementów konstrukcyjnych, to jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 178 w/w ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.