Skarga kasacyjna na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędziowie NSA Zygmunt Niewiadomski, Jerzy Sulimierski /spr./, Protokolant Agnieszka Majewska, po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2003 r. sygn. akt II SA 2638/03 w sprawie ze skargi Stanisława S. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 12 czerwca 2002 r. (...) w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6035 Opłaty i kary za przejazd pojazdem nienormatywnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Drogi publiczne
Ruch drogowy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad
Uzasadnienie strona 1/4

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 września 2003 r. II SA 2638/03 w sprawie ze skargi Stanisława S. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 12 czerwca 2002 r. (...) w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 19 kwietnia 2002 r.

W uzasadnieniu wyroku podano, że Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad decyzją z 19 kwietnia 2002 r., wydaną na podstawie art. 13 ust. 2a i 2b, 1p. tabeli 5 pkt 1 lit. "c" i pkt 5 lit. "a", art. 18 ust. 9 i art. 20 pkt 8 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./ i par. 4, par. 5 ust. 4 i ust. 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 1 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia /Dz.U. nr 44 poz. 432/, obciążył Stanisława S. karą pieniężną w wysokości 3.600 zł za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia w dniu 10 października 2001 r. W uzasadnieniu tej decyzji podano wyniki stwierdzonych podczas kontroli przekroczeń dopuszczalnych parametrów pojazdu, stanowiących podstawę naliczenia kary. Świadczą one o tym, że przekroczone zostały dopuszczalne naciski dwóch osi; nacisk osi po odliczeniu tolerancji wyniósł w przypadku II osi - 121,61, a więc więcej od dopuszczalnego o 21,61 kN, a w przypadku osi III - 81,23 a więc więcej od dopuszczalnego o 1,23 kN.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący podniósł, że wyniki kontroli są niewiarygodne, ponieważ "najazd na wagę przy ważeniu osi za każdym razem daje inny odczyt i nie wiadomo, który jest właściwy, kierowca nie ma możliwości wiarygodnego zważenia każdej osi z osobna i jest zmuszony do rozkładania towaru równomiernie na całej naczepie nie przekraczając dopuszczalnego ciężaru całkowitego możliwego do przewożenia, przy dokonaniu kontroli kontrolującemu nie udostępniono danych o zaktualizowanej legalizacji wag przenośnych użytych do ważenia osi, a nadto nie dokonano tych przeważeń parokrotnie dla uwiarygodnienia wyników. Kontrolowany kierowca ciągnika siodłowego nie podpisał protokołu z kontroli uznając, że jego ładunek nie przekracza norm zgodnie z kodeksem drogowym a wyniki kontroli są niemożliwe do wiarygodnego i obiektywnego zweryfikowania". Skarżący podkreślił, że ładunek rozłożony był równomiernie, a ciężar całkowity zestawu wynosił 39.030 tony, podczas gdy dopuszczalna masa całkowita wynosi 42.000 tony.

Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad decyzją z 12 czerwca 2002 r. utrzymał w mocy decyzję z 19 kwietnia 2002 r. W uzasadnieniu decyzji pokreślił, że przenośne wagi do pomiarów statycznych, których użyto do kontroli, po włączeniu automatycznie podejmują test wszystkich funkcji, a w przerwach między kolejnymi ważeniami, przeprowadzane są co 10 sekund rutynowe testy prawidłowego funkcjonowania wag. Jeśli wykryta zostanie nieprawidłowość, odpowiedni komunikat ukazuje się na wyświetlaczu. Tak więc zdaniem Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad nie mogło dojść i nie doszło do nieprawidłowości. Skoro ważenie przeprowadzono w pełni sprawnymi wagami, nie było konieczne ponowne ważenie dla uwiarygodnienia wyników. Prawidłowość pomiarów potwierdzili podpisem uczestniczący w pomiarze pracownik Rejonu Dróg Krajowych i pracownik sekcji ruchu drogowego Komendy Miejskiej Policji w C. Kierowca kontrolowanego pojazdu odmówił podpisania protokołu, ale nie umieścił w nim żadnych uwag, choć miał takie prawo.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6035 Opłaty i kary za przejazd pojazdem nienormatywnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Drogi publiczne
Ruch drogowy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad