Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego w G. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w przedmiocie prawa do osobnej kwatery stałej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz (spr.), , Sędziowie NSA Edward Janeczko, Leszek Włoskiewicz, Protokolant Edyta Pawlak, po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Oddziału Rejonowego w G. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 lutego 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Gd 2820/00 w sprawie ze skargi Romualda D. na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego w G. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 17 października 2000 r. (...) w przedmiocie prawa do osobnej kwatery stałej oddala skargę kasacyjną i zasądza od Dyrektora Oddziału Rejonowego w G. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na rzecz Romualda D. kwotę 120 /słownie: sto dwadzieścia/ zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/5

OSK 573/04

U Z A S A D N I E N I E

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 11 lutego 2004 r. 3 II SA/Gd 2820/00 uchylił decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy w G. z dnia 17 października 2000 r. (...)w przedmiocie prawa do osobnej kwatery stałej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że Romuald D. w dniu 12.06.2000 r. zwrócił się do Dyrektora Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w G. z wnioskiem o wydanie decyzji stwierdzającej zachowanie prawa do kwatery. Z uwagi na to, że zainteresowany nie dokonał zwrotu uzyskanej pomocy finansowej Dyrektor Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej wydał decyzję z dnia 18 sierpnia 2000 r. stwierdzającą, że Romuald D. nie zachował prawa do osobnej kwatery stałej.

Od decyzji tej odwołał się Romuald D. stwierdzając, że z zawodowej służby wojskowej został zwolniony w związku z nabyciem uprawnień do emerytury wojskowej przed 1996 r. Nie można zatem w jego przypadku stosować przepisów obowiązujących od 1 stycznia 1996 r. Na mocy art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych z mocy prawa z dniem 8.08.1986 r. zachował uprawnienia do osobnej kwatery stałej. Nadto ówczesna ustawa nie zawierała przy tym odpowiednika art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i tym samym zachowanie uprawnień nie musiało być potwierdzone decyzją administracyjną. Dyrektor Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w G. decyzją z dnia 17.10.2000 r. opartą na art. 13 ust. 4 i 5 pkt 2, art. 24 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 86 poz. 433 ze zm./ utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Organ odwoławczy stwierdził, że skarżący zajmuje osobną kwaterę stałą Nr 10 przy ul. Płk. D. 51 kl. III w G. na podstawie decyzji o przydziale z dnia 20.08.1978 r. W czasie pełnienia służby zawodowej skorzystał z pomocy finansowej z FM MON na budownictwo mieszkaniowe. Szef SZiBPOW w B. decyzją z dnia 6.07.1974 r. Nr (...) przyznał Romualdowi D. pomoc finansową z funduszu mieszkaniowego MON na uzupełnienie wkładu mieszkaniowego w Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej w G. Zdaniem organu II instancji z dokumentacji, którą dysponuje organ I instancji wynika fakt skorzystania przez skarżącego z pomocy finansowej na uzupełnienie wkładu mieszkaniowego. Zdaniem organu kwestie związane z realizacją prawa do kwatery osób, które uzyskały pomoc finansową na budownictwo mieszkaniowe zostały uregulowane ustawą z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Następnie ustawą dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 106 poz. 678/ art. 87 ust. 1 otrzymał nowe brzmienie - pomoc finansowa przyznana w formie zaliczkowej i bezzwrotnej na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów jest ekwiwalentem pieniężnym, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2. Według tego przepisu, prawo do kwatery osoby uprawnionej realizowane jest m.in. przez wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego. Zdaniem organu wskazywanie przez odwołującego się na fakt skorzystania z pomocy finansowej tylko w formie zaliczkowej nie może mieć znaczenia, bowiem ustawodawca w art. 87 ust. 1 postawił znak równości między pomocą finansową przyznawaną w formie zaliczkowej i bezzwrotnej oraz ekwiwalentem pieniężnym. Ustawodawca uznał, że pomoc finansowa z mocy prawa staje się ekwiwalentem pieniężnym, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy, a więc jedną z form realizacji prawa do kwatery, która powoduje wygaśnięcie prawa do kwatery. Ponieważ skarżący otrzymał pomoc finansową z funduszu mieszkaniowego MON na uzyskanie własnościowego lokalu spółdzielczego, to w świetle obowiązujących uregulowań prawnych zrealizował swoje prawo do kwatery.

Strona 1/5