Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz, , Sędziowie NSA Edward Janeczko (spr.), Leszek Włoskiewicz, Protokolant Edyta Pawlak, po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Oddziału Rejonowego w G. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 lutego 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Gd 2770/00 w sprawie ze skargi Władysława J. na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego w G. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 16 października 2000 r. (...) w przedmiocie zwolnienia osobnej kwatery stałej oddala skargę kasacyjną i zasądza od Dyrektora Oddziału Rejonowego w G. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na rzecz Władysława J. kwotę 120 /słownie: sto dwadzieścia/ zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 11 lutego 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w G. z 16 października 2000 r. utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w G. z 11 sierpnia 2000 r. nakazującą Władysławowi J. opuszczenie dotychczas zajmowanej kwatery stałej usytuowanej w G. przy ul. Płk. D. 59 m. 9 kl. II i przekazanie jej w stanie wolnym do dyspozycji OTWAM w G. w terminie do 30 września 2000 r. oraz decyzję z 11 sierpnia 2000 r.
W uzasadnieniu tego wyroku, z powołaniem się na art. 41 ust. 2 pkt 1, 2 ust. 1 oraz 41 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej stwierdzono, że emeryt wojskowy obowiązany jest przekazać do dyspozycji Agencji dotychczas zajmowaną kwaterę, jeżeli otrzymał pomoc finansową ma budownictwo mieszkaniowe udzieloną na podstawie dotychczasowych przepisów. Mający decydujące znaczenie art. 41 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy dotyczy sytuacji zajmowania przez żołnierza kwatery stałej, a następnie otrzymania pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe. Przepisy tej ustawy nie przewidują bowiem pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe, lecz prawo do kwatery albo ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnację z kwatery /art. 24 ust. 1/. Według art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych /Dz.U. 1992 nr 2 poz. 19 ze zm./ kwatery stałej nie przydziela się osobie, która skorzystała z pomocy finansowej z funduszu mieszkaniowego. Skarżący otrzymał pomoc finansową decyzją z 11 kwietnia 1974 r., natomiast decyzją z 19 maja 1978 r. przydzielono mu kwaterę stałą w G. przy ul. Płk. D. 59/II/9. Skoro ta kwatera została przydzielona po upływie czterech lat od przyznania pomocy finansowej, nie można domagać się jej zwrotu na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy. W sytuacji przyznania pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe, a następnie przydzielenie kolejnej osobnej kwatery, "można mówić jedynie o nieprawidłowej decyzji dotyczącej przydziału kolejnej kwatery".
W skardze kasacyjnej Dyrektor Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy w G., zarzucają naruszenie art. 41 ust. 1 pkt 2, art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych /Dz.U. nr 86 poz. 433 ze zm./ wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku i rozpoznanie skargi.
Uzasadnienie skargi kasacyjnej stwierdza, że Władysław J. decyzją (...) uzyskał dodatkową ulgę zwrotną na uzupełnienie wkładu mieszkaniowego. Zajmował wówczas kwaterę stałą przy ul. Ż. 15/12 w G. Kwaterę przy ul. Płk. D. 59/II/9 w G. uzyskał w 1978 r. w ramach poprawy warunków mieszkaniowych. Według art. 29 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych w brzmieniu obowiązującym w dniu przydziału skarżącemu kwatery przy ul. Płk. D. "osobnej kwatery nie przydziela się żołnierzowi zawodowemu w razie skorzystania z pomocy finansowej z funduszu mieszkaniowego". Art. 41 obecnie obowiązującej ustawy nakłada obowiązek zwolnienia kwatery stałej m.in. w przypadku otrzymania pomocy finansowej udzielonej na podstawie dotychczasowych przepisów. Samo "otrzymanie" pomocy finansowej uzasadnia żądanie zwrotu kwatery. Na tle przepisów ustawy z dnia 20 maja 1976 r. nie było przeszkód przydziału kolejnej kwatery, bo taką przeszkodę eliminowało wyłącznie "skorzystanie" z pomocy, a więc uzyskanie lokalu, na nabycie którego pomoc została przeznaczona. Skarżący w dacie przydziału kwatery przy ul. Płk. D. oczekiwał na przydział lokalu spółdzielczego, na który przeznaczona została pomoc.