Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.), Sędziowie NSA Stanisław Nowakowski, Andrzej Jurkiewicz, Protokolant Wiesława Koślińska, po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy i Miasta [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 12 marca 2004 r. sygn. akt 2 IV SA 5236/03 w sprawie ze skargi Gminy i Miasta [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie z dnia 25 listopada 2003 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały o odmowie zatwierdzenia taryf na zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków 1) uchyla zaskarżony wyrok oraz rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Warmińsko - Mazurskiego w Olsztynie z dnia 25 listopada 2003 r. ; 2) zasądza na rzecz Miasta i Gminy [...] od Wojewody Warmińsko - Mazurskiego kwotę 420,00 zł (czterysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego;
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 marca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Gminy i Miasta [...]na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie z dnia 25 listopada 2003 r. stwierdzające nieważność uchwały Rady Miejskiej w [...] z dnia 23 października 2003 r. w sprawie odmowy zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków do urządzeń eksploatowanych przez Przedsiębiorstwo Usług Komunalnych "Wodociągi Gminne" Sp. z o.o. w [...].
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd podzielił stanowisko organu nadzoru, iż stosownie do przepisu art. 24 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747 ze zm.), zwanej dalej ustawą, rada gminy może podjąć jedynie uchwałę o zatwierdzeniu taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków przedstawionych przez przedsiębiorstwo wodociągowo- kanalizacyjne albo nie podjąć uchwały w tej sprawie. Przepis ten wyłącza podjęcie przez radę gminy uchwały odmawiającej zatwierdzenia przedstawionych taryf. Oznacza to, że zakwestionowana uchwała Rady Miejskiej w [...] z dnia 23 października 2003 r. w sprawie odmowy zatwierdzenia taryf została podjęta z naruszeniem przepisu art. 24 ustawy. Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia literalna wykładnia tego przepisu, z którego wynika ograniczenie uprawnień rady gminy polegające na tym, że rada gminy może podjąć uchwałę o zatwierdzeniu taryf w terminie 45 dni od ich przedstawienia (art. 24 ust. l i 3 ustawy) albo powstrzymać się od podjęcia uchwały w tym przedmiocie, a wówczas wchodzą w życie taryfy przedstawione przez przedsiębiorstwo na podstawie art. 24 ust. 8 ustawy. Dodatkowym argumentem za przyjęciem takiego stanowiska jest to, że w ustawie nie została uregulowana kwestia obowiązywania taryf w przypadku odmowy ich zatwierdzenia przez radę gminy. W tym zakresie Sąd nie podzielił poglądu skarżącej, że w takim przypadku obowiązują taryfy z ubiegłego roku, ponieważ z przepisu art. 24 ust. 10 ustawy wynika, że taryfy obowiązują 1 rok. Na takie rozumienie kompetencji rady gminy wskazuje także przepis art. 24 ust. 5 ustawy, który stanowi, że burmistrz sprawdza, czy taryfy zostały opracowane zgodnie z przepisami ustawy i weryfikuje koszty, o których mowa w art. 20 ust. 4 pkt 1 ustawy pod względem celowości ich ponoszenia. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku powołano się także na pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 9 września 2003 r., sygn. akt II S.A./Lu 1040/03.
W skardze kasacyjnej Gmina i Miasto [...] podniosła zarzut naruszenia przepisu art. 24 ustawy przez błędną wykładnię tego przepisu, w następstwie czego Rada Miejska w [...] została pozbawiona prawa do odmowy zatwierdzenia taryf przedstawionych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną z przepisu art. 24 ust. l ustawy, który stanowi, że taryfy podlegają zatwierdzeniu w drodze uchwały rady gminy oraz z przepisu art. 24 ust. 3 ustawy, który stanowi, że rada gminy zatwierdza taryfy w terminie 45 dni od dnia złożenia wniosku - nie wynika, iż rada gminy może podjąć jedynie uchwałę zatwierdzającą taryfy. Takie rozumienie tych przepisów prowadzi bowiem do ograniczenia samodzielności gminy, co narusza konstytucyjną zasadę samodzielności jednostek samorządu terytorialnego wyrażoną w art. 165 Konstytucji RP. Konsekwencją stanowiska przyjętego w zaskarżonym wyroku byłoby przyznanie gminie kompetencji o charakterze iluzorycznym, bez jakiegokolwiek znaczenia. Taryfy przedstawione przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne obowiązywałyby bez względu na to jakie stanowisko w tej sprawie ma rada gminy. Jeżeli bowiem rada gminy nie zgadza się na podjęcie uchwały o zatwierdzeniu taryf, a nie może podjąć uchwały o odmowie zatwierdzenia taryf, to nie podjęcie uchwały w tej sprawie w terminie 45 dni powoduje, że taryfy wchodzą w życie po upływie 70 dni od dnia złożenia wniosku o zatwierdzenie taryf określonych przez przedsiębiorstwo (art. 24 ust. 8 ustawy). W ocenie wnoszącego skargę kasacyjną podważa to cel ustawy, którym jest powierzenie radzie gminy ochrony mieszkańców przed obciążeniem ich nadmiernymi opłatami. Podważa to również kompetencje rady gminy określone w art.18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), który to przepis do wyłącznej właściwości rady gminy przekazuje podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach. To, że burmistrz sprawdza, czy taryfy zostały opracowane zgodnie z przepisami ustawy i weryfikuje koszty, o których mowa w art. 20 ust. 4 pkt 1 ustawy pod względem celowości ich ponoszenia nie oznacza, że tym samym rada gminy nie może odmówić zatwierdzenia taryf. Po pierwsze, w razie zastrzeżeń do przedstawionych taryf burmistrz nie może samodzielnie zapobiec ich wejściu w życie. Po drugie, wynik sprawdzenia taryf przez burmistrza może przełożyć się jedynie na odpowiedniej treści uchwałę rady gminy. W skardze kasacyjnej przyznaje się, iż w razie odmowy zatwierdzenia przez radę gminy taryf powstaje problem, jaka taryfa ma obowiązywać. Najprostszym i najlepszym rozwiązaniem byłoby przyjęcie stanowiska, że wówczas obowiązują taryfy z poprzedniego roku.