Skarga kasacyjna na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. w przedmiocie nieważności zarządzenia Prezydenta Miasta L. w sprawie przyjęcia Regulaminu przewozu osób i bagażu ręcznego pojazdami "MPK
Tezy

1. W art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ ustawodawca nie uwzględnił zróżnicowanego charakteru aktów organu gminy, jak uczynił to w art. 101 omawianej ustawy, który to przepis odnosi się wyłącznie do uchwał i zarządzeń podjętych w sprawach z zakresu administracji publicznej.

2. Postanowienie regulaminu przewozu osób i bagażu upoważniające kontrolera do udaremnienia próby opuszczenia pojazdu pasażerowi, który to kontroler nie jest ani funkcjonariuszem Policji, ani innym organem porządkowym mającym ustawowe prawo do zatrzymania podróżnego, narusza art. 41 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 33a ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe /Dz.U. 2000 nr 50 poz. 601 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 28 stycznia 2004 r. 3/II SA/Lu 1521/03 w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta L. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. z dnia 7 listopada 2003 r. (...) w przedmiocie nieważności zarządzenia Prezydenta Miasta L. w sprawie przyjęcia Regulaminu przewozu osób i bagażu ręcznego pojazdami "MPK-L." Sp. z o.o. - oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 28 stycznia 2004 r. oddalił skargę Prezydenta Miasta L. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. z dnia 7 listopada 2003 r. stwierdzające nieważność zarządzenia Prezydenta Miasta L. z dnia 24 lipca 2003 r. w sprawie przyjęcia regulaminu przewozu osób i bagażu ręcznego pojazdami "MPK-L." Sp. z o.o. w części obejmujące par. 10 pkt 12 regulaminu. Przepis par. 10 pkt 12 regulaminu stanowi, że kontroler uprawniony jest do udaremnienia próby opuszczenia pojazdu /bez użycia siły/ pasażerowi nie posiadającemu ważnego biletu lub dokumentu uprawniającego do ulgowego bądź bezpłatnego przejazdu do chwili:

a/ uiszczenia kary na miejscu gotówką za popełnione wykroczenie przewozowo-taryfowe w środku komunikacji miejskiej,

b/ ustalenia danych personalnych i wystawienie biletu opłaty dodatkowej, kredytowej na podstawie okazanego dokumentu tożsamości,

c/ okazania dokumentu potwierdzającego posiadane uprawnienia do przejazdu ulgowego bądź bezpłatnego,

d/ przejazdu funkcjonariuszy Policji lub Straży Miejskiej /dotyczy pasażerów nie posiadających lub odmawiających okazania dokumentu tożsamości/.

Wojewoda L. w rozstrzygnięciu nadzorczym wskazał, że regulamin nie jest aktem normatywnym. Postanowienia regulaminu nie mogą być sprzeczne z przepisami prawa przewozowego i innymi przepisami prawa.

W regulaminie natomiast nie mogą być zawarte przepisy dotyczące kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu, gdyż normuje zagadnienia te art. 33a ustawy - Prawo przewozowe. Zakres uprawnień przysługujących kontrolerowi został określony w przepisie art. 33a ustawy - Prawo przewozowe. Regulacja par. 10 pkt 12 regulaminu budzi wątpliwości także w kontekście art. 41 ust. 1 Konstytucji RP zapewniającego każdemu nietykalność osobistą i wolność osobistą, a ograniczenie wolności może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonym w ustawie. Regulacja zakwestionowanego regulaminu nie mieści się w pojęciach "warunków obsługi pasażerów" lub "zasad korzystania z usług publicznych".

Regulamin określający warunki obsługi podróżnych, odprawy oraz przewozu osób i rzeczy, może określać jedynie techniczne warunki świadczenia usług w zakresie przewozu osób i rzeczy /glosa do uchwały SN z dnia 6 września 1991 r. III CZP 75/91 - OSP 1993 z. 7-8 poz. 150/.

Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając skargę Prezydenta Miasta L. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. w uzasadnieniu wskazał, że art. 90 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym określający termin doręczenia wojewodzie jako organowi nadzoru uchwał i zarządzeń organów gminy nie stanowi o zakresie nadzoru.

Zakres nadzoru określony został w art. 171 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i dotyczy on legalności działania zarówno wobec uchwał jak i zarządzeń niezależnie od tego, czy istniał obowiązek ich doręczenia.

Terminy doręczenia uchwał i zarządzeń określone w art. 90 ustawy o samorządzie gminnym mają charakter instrukcyjny, a więc w przypadku ich przekroczenia, termin 30-dniowy określony w art. 91 ust. 1 ustawy liczy się dla organu nadzoru od dnia faktycznego ich doręczenia.

Strona 1/5