Skarga kasacyjna na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie stwierdzenie nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę parku rekreacyjnego
Tezy

Stwierdzenie nieważności decyzji o oddaniu przez gminę terenu w użytkowanie wieczyste spółdzielni mieszkaniowej nie mogło uzasadniać usunięcia decyzji o pozwoleniu na budowę w trybie art. 156 par. 1 pkt. 2 Kpa wobec nie spełnienia wymogu art. 32 ust. 4 pkt. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dysponowania przez inwestora nieruchomością na cele budowlane w sytuacji, gdy gmina jako właściciel terenu przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę jednoznacznie wyraziła wolę realizacji danej inwestycji i to przy partycypacji gminy w kosztach budowy /co faktycznie nastąpiło/ ze względu na to, iż dany obiekt budowlany jest przeznaczony do użytku mieszkańcom gminy a nie tylko członkom spółdzielni mieszkaniowej i ich rodzin, co odpowiada dyspozycji art. 3 pkt 11 Prawa budowlanego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej (...) Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "C." w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2004 r. 7/IV SA 3146/02 w sprawie ze skargi (...) Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "C." w W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 5 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie stwierdzenie nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę parku rekreacyjnego - uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 5 lipca 2002 r. (...); (...).

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z dnia 9 marca 2004 r. 7/IV SA 3146/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi (...) Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "C." w W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 5 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę parku rekreacyjnego - oddalił skargę.

W uzasadnieniu tego wyroku podano, iż Wojewoda M. decyzją z dnia 16 maja 2002 r. (...) na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa stwierdził nieważność decyzji Burmistrza Gminy W.-B. z dnia 22 maja 2000 r. (...) w części dotyczącej inwestycji realizowanej na działkach nr 17 z obrębu 7-08-16 i nr 87 z obrębu 7-08-11, na mocy której udzielono (...) Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "C." pozwolenia na budowę parku rekreacyjnego, obejmującego realizację boisk sportowych, kortów tenisowych, placyków zabaw dla dzieci z piaskownicami i urządzeniami zabawowymi oraz nasadzenie nowych drzew i krzewów na terenie Spółdzielni przy ul. (...) w W. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiło orzeczenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. ostateczną decyzją z dnia 16 maja 2000 r. (...) o stwierdzeniu nieważności decyzji Zarządu Gminy W.-B. z dnia 14 października 1997 r. w części dotyczącej przekazania w wieczyste użytkowanie działek nr 17 i 87, co zostało ocenione jako utrata przez inwestora prawa do tych działek. Rodzi to taki skutek, iż organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę rażąco naruszył przepis art. 32 ust. 4 pkt 2 Prawa budowlanego. Decyzją z dnia 5 lipca 2002 r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpatrzeniu odwołania inwestora utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Skargę na powyższą decyzję wniosła Spółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowa "C." podnosząc, iż stosownie do art. 3 Prawa budowlanego przez prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane należy również rozumieć tytuł wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu lub ograniczonego prawa rzeczowego. Przedmiotowa nieruchomość w czasie wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę była w "zarządzie" Spółdzielni i tym samym miała ona prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Uchylenie więc decyzji w zakresie ustanowienia prawa wieczystego użytkowania gruntu nie pozbawiło skarżącej "prawa zarządu" tą nieruchomością i "kwestia ta nie może mieć wpływu na ważność decyzji o pozwoleniu na budowę". Nie miało więc miejsca naruszenie art. 32 ust. 4 pkt 2 Prawa budowlanego.

W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, iż skarga nie jest zasadna. Za bezsporny Sąd uznał fakt, iż wnosząc o wydanie pozwolenia na budowę strona jako dowód prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane przedstawiła decyzję nr 38/97 Zarządu Gminy Warszawa-Bielany z dnia 14 października 1997 r. o ustaleniu na jej rzecz użytkowania wieczystego między innymi działek nr 17 i 87.

Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, bowiem w dniu 16 maja 2000 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze ostateczną decyzją stwierdziło nieważność decyzji Zarządu Gminy W.-B. z dnia 14 października 1997 r. w części dotyczącej działek nr 17 i 87. Niewątpliwie więc w chwili wydania decyzji o pozwoleniu na budowę inwestor nie był już wieczystym użytkownikiem tych działek. Strona skarżąca prawo do dysponowania przedmiotowymi działkami wywodzi z "faktycznego ich władania tzn. zarządu". Przepis art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ przez prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane uznaje tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych. Sąd zauważając, iż prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane to nie tylko prawo własności, czy wieczystego użytkowania ale także ograniczone prawo rzeczowe lub treść stosunku zobowiązaniowego stwierdził, że "trudno uznać by inwestor posiadał takie prawo do nieruchomości oznaczonych nr 17 i 87" działek. Zarząd bowiem to czynności prawne i faktyczne, które dotyczą danej nieruchomości, "wynikające albo z zawartej uprzednio umowy o zarząd, w której osoba fizyczna lub prawna mająca prawo do nieruchomości powierza wykonywanie pewnych czynności zarządcy, albo też z orzeczenia sądowego". Kodeks cywilny przewiduje możliwość ustanowienia przez Sąd zarządcy w dwóch wypadkach /art. 203 i art. 269 Kc/. Skarżącej nie powierzono zarządu działkami nr 17 i 87 ani w drodze umowy o powierzenie tego zarządu, ani też na mocy orzeczenia sądu cywilnego, tym samym nie można mówić, by sprawowała ona "zarząd" w rozumieniu art. 3 pkt 11 Prawa budowlanego z 1994 r, co oznacza, że nie posiadała prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane a więc pozwolenie na budowę wydano z rażącym naruszeniem art. 32 ust. 4 pkt 2 Prawa budowlanego.

Strona 1/3