1. Organ administracji państwowej, wydając decyzję o cofnięciu kierowcy prawa jazdy na podstawie przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o bezpieczeństwie i porządku ruchu na drogach publicznych /Dz.U. nr 53 poz. 295 ze zm./, nie może przyjmować w postępowaniu administracyjnym dowodu z wyroku sądu lub orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń uznających kierowcę winnym prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie wskazującym na spożycie alkoholu lub innego podobnie działającego środka, jeśli skazanie lub ukaranie zawarte w takim wyroku lub orzeczeniu uległo zatarciu z mocy prawa. 2. Podstawą prawną decyzji o cofnięciu prawa jazdy nie może być zarządzenie Ministra Komunikacji z dnia 23 listopada 1963 r. w sprawie cofania praw jazdy /M.P. nr 90 poz. 426/, ponieważ nie ma ono oparcia w ustawowym przepisie prawa materialnego, w konsekwencji czego nie stanowi prawa powszechnie obowiązującego.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Witolda J. na decyzję Wojewody Siedleckiego z dnia 29 listopada 1980 r. w przedmiocie cofnięcia prawa jazdy na okres 4 lat i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Naczelnika Gminy Ł. z dnia 5 listopada 1980 r., a także, zgodnie z art. 208 Kpa, zasądził od Wojewody Siedleckiego zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Naczelnik Gminy Ł. decyzją z dnia 5 listopada 1980 r., nr Km I-93/80, na podstawie art. 20 ust. 3 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o bezpieczeństwie i porządku ruchu na drogach publicznych /Dz.U. nr 53 poz. 295 ze zm./ cofnął Witoldowi J. prawo jazdy na okres 4 lat, od dnia 6 września 1980 r. do dnia 6 września 1984 r.
Cofnięcie prawa jazdy uzasadniono tym, że Witold J. w dniu 6 września 1980 r. o godz. 16.00 w miejscowości S. kierował ciągnikiem marki "Ursus", będąc w stanie wskazującym na spożycie alkoholu. Decyzją z dnia 29 listopada 1980 r., nr KM-6626/6/80, Wojewoda Siedlecki powyższą decyzję utrzymał w mocy. W uzasadnieniu tej decyzji podkreślono, że w okresie od dnia 3 września 1967 r. do dnia 6 września 1980 r. Witold J. trzykrotnie naruszył przepisy o zakazie znajdowania się w stanie wskazującym na spożycie alkoholu w czasie prowadzenia pojazdu, co zostało udowodnione:
- 23.XI.1967 r. przez Sąd Powiatowy w Ł.,
- 19.XI.1980 r. przez Kolegium do Spraw Wykroczeń przy Naczelniku Powiatu w Ł.,
- 14.X.1980 r. przez Kolegium do Spraw Wykroczeń przy Naczelniku Gminy w U.
Powyższe dane - jak stwierdza uzasadnienie decyzji - wyczerpują znamiona przepisu par. 4 ust. 2 i 3 pkt 1 lit. "c" zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia 23 listopada 1963 r. w sprawie zasad cofania praw jazdy /M.P. nr 90 poz. 426/. W konkluzji podano, że mimo bardzo szczupłego uzasadnienia decyzji organu I instancji, brak było podstaw do jej uchylenia.
Na powyższą decyzję wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę Witold J., wnosząc o jej uchylenie. Zdaniem skarżącego decyzja ta narusza przepisy prawa, gdyż od skazania przez Sąd Powiatowy w Ł. /1967 r./ upłynęło już prawie 14 lat, a od orzeczenia Kolegium do Spraw Wykroczeń w Ł. z 1974 r. - blisko 7 lat. Nadto zaskarżona decyzja nie uwzględnia, że skarżący posiada gospodarstwo rolne całkowicie zmechanizowane /nie posiada konia/, działki są rozrzucone na terenie kilku wsi i niemożność korzystania z ciągnika grozi upadkiem gospodarstwa.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Siedlecki podtrzymał stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Orzeczeniem Kolegium do Spraw Wykroczeń przy Naczelniku gminy w U. z dnia 14 października 1980 r. Witold J. został uznany winnym tego, że w dniu 6 września 1980 r. o godz. 16.00 w S. kierował ciągnikiem marki "Ursus" po drodze publicznej, będąc w stanie wskazującym na spożycie alkoholu, tj. popełnienia wykroczenia z art. 87 par. 1 i par. 3 kodeksu wykroczeń, za co na podstawie tegoż przepisu wymierzono mu grzywnę w wysokości 4.00 zł, orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 miesięcy oraz obciążono kosztami postępowania i chemicznego badania krwi, i to orzeczenie Naczelnik Gminy w Ł. uznał za przesłankę do cofnięcia skarżącemu prawa jazdy na okres 4 lat na podstawie art. 20 ust. 3 pkt 2 lit. "b" cytowanej ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. W tych warunkach centralną kwestią jest rozważenia zarzutów skarżącego dotyczących naruszenia przepisów prawa materialnego przez nieuwzględnienie długiego upływu czasu od skazania go przez Sąd Powiatowy w Ł. /1967 r./ i od przedostatniego orzeczenia Kolegium do Spraw Wykroczeń w Ł. /1974 r./.