Członek rodziny najemcy lokalu mieszkalnego nie traci prawa do uzyskania przydziału tego lokalu w trybie art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84 ze zm./ również wówczas, gdy czasowo zamieszkiwał wraz z najemcą przed opuszczeniem przezeń lokalu, z którym wiąże to prawo.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marka K. na decyzję Wojewody Gorzowskiego z dnia 6 stycznia 1981 r. w przedmiocie cofnięcia Aleksandrowi K. przydziału na lokal mieszkalny znajdujący się w B. przy ul. N. i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Naczelnika Miasta i Gminy B. z dnia 11 listopada 1980 r., a także zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od Wojewody Gorzowskiego zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Aleksander K., mieszkający do listopada 1980 r. w B. przy ul. N., w związku z zawarciem związku małżeńskiego z mieszkanką miasta G.W. przeprowadził się w dniu 6 listopada 1980 r. do mieszkania swej żony w G.W. przy ul. S. W dotychczasowym jego mieszkaniu w B. zamieszkiwał syn marek K. wraz z rodziną. Jak wynika z notatki służbowej sporządzonej przez przedstawiciela Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w B. /bez daty/, Marek K. zameldował się w mieszkaniu ojca - Aleksandra K. - 28 października 1980 r. Mieszkanie to składa się z dwóch pokoi, kuchni, przedpokoju i łazienki o powierzchni użytkowej 50,95 m2 i powierzchni mieszkalnej 30,22 m2. Naczelnik Miasta i Gminy B. w dniu 11 listopada 1980 r. wydał decyzję nr GTiT.T-8174/23/80 cofającą Aleksandrowi K. przydział na lokal mieszkalny w B. przy ul. N. i nakazującą opróżnienie tego mieszkania z rzeczy i osób prawa jego reprezentujących w terminie 14 dni, licząc od daty otrzymania decyzji. W uzasadnieniu decyzji podano, że Aleksander K. wprowadził się w dniu 6 listopada 1980 r. do żony do G.W., wprowadzając do dotychczas zajmowanego mieszkania swego syna - Marka K. wraz z rodziną, który poprzednio mieszkał w innym lokalu.
Wojewoda Gorzowski, rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym, decyzję z dnia 6 stycznia 1981 r., nr OT-T-8176/75/80 utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Miasta i Gminy B. oraz orzekł o przekwaterowaniu rodziny Marka K. do pomieszczenia zastępczego. W uzasadnieniu tej decyzji - poza argumentami podanymi w decyzji Naczelnika Miasta i Gminy B. - stwierdzono, że Marek K. nie mieszkał razem z rodzicami, nie może więc korzystać z uprawnień wynikających z art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/. Marek K. zaskarżył decyzję Wojewody Gorzowskiego do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie i przyznanie mu mieszkania przy ul. N. w B. Decyzję tę uznał za krzywdzącą, gdyż w mieszkaniu przy ul. N. urodził się, wychował i mieszkał z rodzicami do śmierci dziadka. Dopiero po śmierci dziadka bowiem, na prośbę rodziców, zamieszkał w B. przy ul. 31 Stycznia u babci, która wymagała opieki. Babcia dysponuje tylko jednym pokojem. Dlatego też, gdy Marek K. zawarł związek małżeński i w 1978 r. urodziło mu się dziecko, u babci stało się za ciasno i zmuszony był zamieszkać na kwaterze prywatnej. W 1980 r. ojciec Marka K. zaproponował mu, aby ze swoją rodziną zamieszkał w domu przy ul. N. Gdy ojciec zawarł związek małżeński, jego żona nie zgodziła się na zamieszkanie w B., gdyż miała swoje mieszkanie w G.W. Ojciec wyprowadził się więc do G.W., a Marek K. pozostał w mieszkaniu, w którym się urodził.
Wojewoda Gorzowski, odpowiadając na skargę Marka K., podtrzymał argumentację podaną w uzasadnieniu decyzji z dnia 6 stycznia 1981 r., stwierdzając, że skarżący zamieszkał u babci od 1973 r. i od tego czasu nie mieszkał z rodzicami przy ul. N.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Jest bezsporne, że mieszkanie w domu przy ul. N. w B. było dla Marka K. mieszkaniem rodzinnym. Nie neguje on, że w pewnym okresie mieszkanie to opuścił i zamieszkał u babci Marii C. przy ul. 31 Stycznia w B. /w świetle odpowiedzi Wojewody Gorzowskiego na skargę nastąpiło to w 1973 r./, co wiązało się z potrzebą zapewnienia jej okresowej opieki po śmierci dziadka.