Skarga Franciszka I. na decyzję Wojewody Bialskopodlaskiego w przedmiocie przydzielenia Wojewódzkiej Spółdzielni Pracy w B.P. lokalu użytkowego i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta B.P. , a także zgodnie z art. 208 Kpa, zasądził od Wojewody Bialskopodlaskiego zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Tezy

Wydając decyzję o przydziale lokalu użytkowego sąsiadującego przez ścianę z lokalami mieszkalnymi, organ administracji państwowej obowiązany jest zapewnić udział w postępowaniu najemcom tych lokali mieszkalnych na prawach strony /art. 10 par. 1 w związku z art. 28 Kpa/ i rozpatrzyć wnikliwie ich zarzuty w kwestii uciążliwości zamierzonego wykorzystania lokalu użytkowego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Franciszka I. na decyzję Wojewody Bialskopodlaskiego z dnia 9 stycznia 1981 r. w przedmiocie przydzielenia Wojewódzkiej Spółdzielni Pracy w B.P. lokalu użytkowego i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta B.P. z dnia 25 listopada 1980 r., a także zgodnie z art. 208 Kpa, zasądził od Wojewody Bialskopodlaskiego zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie

Decyzją z dnia 25 listopada 1980 r., nr GT.II.8175/114/80, wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta B.P., przydzielono Wojewódzkiej Spółdzielni Pracy w B.P., z przeznaczeniem na zakład szewsko-cholewkarski, lokal użytkowy składający się z jednego pomieszczenia o powierzchni 8 m2, znajdujący się w budynku mieszkalnym stanowiącym własność Franciszka I., a położonym w B.P. przy ul. H.S. nr 56. Od powyższej decyzji Franciszek I. odwołał się do Wojewody Bialskopodlaskiego, zarzucając, że zlokalizowanie punktu szewskiego w spornym pomieszczeniu utrudni mu spokojne korzystanie z mieszkania, które zajmuje na parterze, gdyż oddzielone jest ono od wspomnianego pomieszczenia cienką ścianką z dykty, nie gwarantującą wygłuszenia ewentualnego hałasu. Ponadto skarżący podniósł, że jest inwalidą I grupy, ukończył 86 lat i wymaga szczególnego spokoju. Decyzją z dnia 9 sierpnia 1980 r., wydaną z upoważnienia Wojewody Bialskopodlaskiego, utrzymano w mocy decyzję organu I instancji i na uzasadnienie tego stanowiska podano, co następuje: sporne pomieszczenie znajduje się w budynku wielomieszkaniowym, stanowiącym własność Franciszka I. Budynek ten składa się z 6 pokoi mieszkalnych i podlega przepisom o szczególnym trybie najmu. Pomieszczenie, o którym mowa, nie może być przedmiotem odrębnego prawa najmu jako lokal mieszkalny, nie spełnia bowiem wymagań art. 5 prawa lokalowego ze względu na powierzchnię. Może być natomiast wykorzystane na lokal użytkowy i w takim charakterze je przydzielono. Decyzję tę Franciszek I. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnosząc w skardze, że zlokalizowanie zakładu usługowego między dwoma mieszkaniami oddzielonymi od pomieszczenia tego zakładu tylko cienką ścianką z dykty jest niedopuszczalne. Lokatorzy tych mieszkań bowiem będą narażeni na hałas wynikający z pracy maszyn. Mogą być narażeni także - wskutek pracy maszyn - na "przeszkody w odbiorze radia i telewizji". Urząd Wojewódzki w B.P. wniósł o oddalenie skargi z uzasadnieniem, że skarga jest bezpodstawna.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zaskarżona decyzja została wydana bez należytego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, a więc z naruszeniem przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Artykuł 7 Kpa stanowi, że organ administracji państwowej w toku postępowania ma obowiązek podejmować wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy, mając na względzie nie tylko interes społeczny, ale również słuszny interes obywateli. Według art. 10 par. 1 Kpa organ administracji państwowej zobowiązany jest zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i ewentualnych zgłoszonych żądań. Stroną w postępowaniu administracyjnym jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie, a więc każdy zainteresowany w sprawie /art. 28 Kpa/. Z treści skargi wynika, że pomieszczenie przeznaczone na lokal użytkowy dla Wojewódzkiej Spółdzielni Pracy w B.P. znajduje się między mieszkaniami skarżącego i "chorej kobiety rencistki", która zajmuje na parterze 2 pokoje z kuchnią. Kobieta ta jest osobą zainteresowaną w sprawie, bowiem nie jest dla niej obojętne, czy w sąsiednim pomieszczeniu, oddzielonym od jej mieszkania ścianką z dykty, zostanie zlokalizowany zakład usługowy z całym warsztatem, czy mieszka tam spokojny lokator, czy wreszcie pomieszczenie to zostanie dołączone do któregoś z samodzielnych lokali mieszkalnych istniejących na parterze budynku. Wszczynając postępowanie, organ administracji państwowej powinien był zawiadomić wszystkie osoby będące stronami w sprawie. Niedopełnienie tego obowiązku stanowi naruszenie art. 61 par. 4 Kpa. Naruszono również art. 77 par. 1 Kpa nakładający na organ administracji państwowej obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, a także art. 81 Kpa. Brak niezbędnych ustaleń uniemożliwia kontrolę zgodności zaskarżonej decyzji z powołanymi przepisami prawa materialnego. Według art. 43 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/ obiekt budowlany należy użytkować zgodnie z jego przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska. Zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga zgody właściwego organu administracji państwowej /art. 44 prawa budowlanego/. Przez zmianę sposobu użytkowania, o której mowa, rozumie się między innymi naruszenie warunków zdrowotnych i higieniczno-sanitarnych /art. 45 ust. 1 pkt 2 prawa budowlanego/. Jeżeli sporne pomieszczenie oddzielone jest od mieszkań skarżącego i jego sąsiadki tylko cienką ścianką z dykty, jak to zarzuca się w skardze, to zmiana przeznaczenia tego pomieszczenia dotąd mieszkalnego na cele użytkowe może naruszać "warunki zdrowotne i higieniczno-sanitarne" osób zamieszkałych obok. Zlokalizowanie tam zakładu szewsko-cholewkarskiego będzie wymagało zainstalowania urządzeń wywołujących hałas. To zaś wykracza przeciw warunkom zdrowotnym i higieniczno-sanitarnym najbliższych sąsiadów. Nie można przy tym pominąć okoliczności, że skarżący wymaga szczególnego spokoju ze względu na stan zdrowia i podeszły wiek /86 lat/. Okoliczności te wymagają ponownego zbadania. Zmiana sposobu użytkowania części obiektu budowlanego, o której mowa w art. 44 prawa budowlanego, oraz zmiana przeznaczenia lokalu mieszkalnego na użytkowy w trybie art. 35 prawa lokalowego powinny być dokonane w drodze odrębnych decyzji wydanych przed rozstrzygnięciem sprawy będącej przedmiotem niniejszej skargi.

W tym stanie rzeczy, skoro zaskarżone decyzje naruszają prawo, a zwłaszcza przepisy postępowania administracyjnego, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, na mocy art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 3 Kpa Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)