1. Roszczenia ze stosunku pracy pracownika mianowanego są załatwiane przez właściwe organy administracji w drodze decyzji administracyjnych. Za decyzję taką uznać należy również pismo właściwego organu zawierające co najmniej oznaczenie organu i adresata aktu, rozstrzygnięcie w sprawie i podpis upoważnionego pracownika. 2. Jeżeli ustawa nie przewiduje innego organu odwoławczego, organem właściwym do rozpatrzenia odwołania od decyzji kierownika zakładu użyteczności publicznej jest organ administracji państwowej wyższego stopnia /art. 127 par. 2 w związku z art. 1 par. 2 pkt 1 i art. 17 pkt 2 Kpa/. Organem wyższego stopnia w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego nie jest dyrektor instytutu mającego siedzibę w Warszawie w stosunku do własnego oddziału filialnego w terenie. Decyzja tego organu wydana w drugiej instancji jest decyzją wydaną przez organ niewłaściwy i zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa jest nieważna.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał ze względów formalnych zasadność skargi Bogusławy D. na decyzję dyrektora Instytutu Kształcenia Nauczycieli im. W. Spasowskiego w Warszawie z dnia 22 grudnia 1980 r. w przedmiocie odmowy przyznania kosztów przeniesienia i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od tegoż Instytutu kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Skarżąca Bogusława D. była zatrudniona na podstawie nominacji w Studium Wychowania Przedszkolnego w Sz. Z dniem 1 września 1979 r. podjęła pracę na stanowisku starszego asystenta w Instytucie Kształcenia Nauczycieli im. W. Spasowskiego - Oddział Doskonalenia Nauczycieli w O. Wychodząc z założenia, że została przeniesiona służbowo, zażądała od zakładu pracy, pismem z dnia 13 października 1980 r., wypłacenia jej kosztów przeniesienia, a roszczenie oparła na art. 89 ust. 1 oraz art. 88 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 1972 r. - Karta Praw i Obowiązków Nauczyciela /Dz.U. nr 16 poz. 114/. Oddział Instytutu w O., pismem z dnia 5 listopada 1980 r. L. dz. Sk 37/77/80, oddalił żądanie skarżącej stojąc na stanowisku, że przejście jej do pracy w Instytucie Kształcenia Nauczycieli w Warszawie - Oddział w O. nie miało charakteru przeniesienia służbowego, gdyż nie było oparte na decyzji organu administracji szkolnej.
Traktując stanowisko zawarte w piśmie Oddziału jako decyzję, skarżąca odwołała się od niej do Dyrekcji Instytutu Kształcenia Nauczycieli im. W. Spasowskiego w Warszawie podnosząc, że przeniesienie w wyniku inicjatywy władz ma charakter służbowy nawet bez wyrażonej decyzji pisemnej oraz powołała się na wypowiedź w tej sprawie w piśmiennictwie /J. Buczkowski, Z. Szymański "Szkolne prawo pracy", "Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne" 1978, str. 106/ i na opinię inspektora pracy Zarządu Głównego ZNP.
Dyrekcja Instytutu oddaliła odwołanie pismem z dnia 22 grudnia 1980 r., nr IKW-14/1284/80, stwierdzając m.in., że zatrudnienia w nowym miejscu pracy skarżąca nie uzależniała od przeniesienia służbowego z obowiązkiem pokrycia przez Instytut kosztów przeniesienia i z akt nie wynika, aby przeniesienia takiego dokonano na podstawie art. 88 ustawy - Karta Praw i Obowiązków Nauczyciela. Instancja odwoławcza nie dała również wiary pismom Studium Wychowania Przedszkolnego w Sz., bez oznaczenia i daty ich wystawienia, stwierdzającym, że rozwiązanie stosunku pracy ze Studium nastąpiło "wskutek przeniesienia służbowego" oraz wyrażającym zgodę na przeniesienie skarżącej Bogusławy D. do Instytutu w O.
Decyzję tę Bogusława D. zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego podnosząc m.in., że przeniesienie jej nastąpiło z inicjatywy Instytutu i wymieniając osoby, które prowadziły z nią rozmowy, a nadto, że skoro dotychczasowy zakład pracy nie rozwiązał z nią stosunku pracy, to jako pracownik mianowany mogła się znaleźć w nowym miejscu pracy wyłącznie w wyniku przeniesienia.
W odpowiedzi na skargę Instytut Kształcenia Nauczycieli w Warszawie podtrzymał swoje stanowisko, a nadto wskazał, że akt nominacji na stanowisko starszego asystenta w Oddziale Instytutu w O. nie wspomina o przeniesieniu służbowym, przyznaje skarżącej status nauczyciela akademickiego, a na takie stanowisko powołuje się na podstawie przepisów innych niż na stanowisko nauczyciela. Zawiązany zatem został ze skarżącą nowy stosunek pracy.
Na pierwszej rozprawie w Naczelnym Sądzie Administracyjnym w dniu 27 kwietnia 1981 r. skarżąca okazała akt nominacji z dnia 1 września 1973 r. wydany przez Kuratorium Oświaty w Sz. oraz akt przeniesienia do Studium Wychowania Przedszkolnego z dnia 20 września 1973 r. Na pytanie Sądu wyjaśniła, że nie otrzymała aktu administracyjnego zwalniającego ją z pracy w zawodzie nauczycielskim.