Skarga Cyryla B. na decyzję Głównego Urzędu Ceł w przedmiocie odmowy obniżenia cła od samochodu osobowego sprowadzonego do kraju i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz zgodnie z art. 208 Kpa zasądził zwrot kosztów postępowania od Głównego Urzędu Ceł na rzecz skarżącego.
Tezy

1. W obowiązującym stanie prawnym tzw. uznanie administracyjne utraciło swój dotychczasowy charakter. Zakres swobody organu administracji, wynikający z przepisów prawa materialnego, jest obecnie ograniczony ogólnymi zasadami postępowania administracyjnego, określonymi w art. 7 i innych przepisach Kpa. 2. Zasada postępowania administracyjnego wyrażona w art. 7 Kpa oznacza, że treść i zakres ochrony słusznego interesu indywidualnego w działaniach organów administracji sięgają do granic kolizji z interesem społecznym, będącym w państwie socjalistycznym wartością nadrzędną. 3. Wyrażona w art. 7 Kpa zasada postępowania administracyjnego odnosi się w równym stopniu do zakresu i wnikliwości postępowania wyjaśniającego i dowodowego, jak i do stosowania norm prawa materialnego, to jest do całokształtu przepisów prawnych służących "załatwieniu sprawy". 4. Organ administracji, działający na podstawie przepisów prawa materialnego przewidujących uznaniowy charakter rozstrzygnięcia, jest obowiązany - zgodnie z zasadą z art. 7 Kpa - załatwić sprawę w sposób zgodny ze słusznym interesem obywatela, jeśli nie stoi temu na przeszkodzie interes społeczny, ani nie przekracza to możliwości organu administracji wynikających z przyznanych mu uprawnień i środków.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Cyryla B. na decyzję Głównego Urzędu Ceł z dnia 28 stycznia 1981 r. w przedmiocie odmowy obniżenia cła od samochodu osobowego sprowadzonego do kraju i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz zgodnie z art. 208 Kpa zasądził zwrot kosztów postępowania od Głównego Urzędu Ceł na rzecz skarżącego.

Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Urząd Celny Kolejowy w W., decyzją z dnia 7 listopada 1980 r. dopuścił do obrotu na terenie państwa samochód osobowy "Volkswagen - Passat" nabyty przez Cyryla B. na terenie RFN, wyznaczając cło w wysokości 85.900 zł. W dniu 3 grudnia 1980 r. Cyryl B. zwrócił się do Głównego Urzędu Ceł, wnosząc o obniżenie cła. W podaniu zaznaczył, że samochód nabył w związku z ciężką chorobą żony, inwalidką II grupy. W toku postępowania prowadzonego przez Główny Urząd Ceł Cyryl B. przedstawił dokumenty, z których wynika, że żona cierpi m.in. na niedowład połowiczny prawostronny po zatorze tętnicy środkowej mózgu, który przeszła w czerwcu 1978 r. Przedstawił także kserokopię prawa jazdy, które uzyskał, aby prowadzić samochód. Potwierdził również, że żona nie ma prawa jazdy.

Decyzją z dnia 28 stycznia 1981 r. Główny Urząd Ceł odmówił obniżenia cła od nabytego i sprowadzonego z zagranicy samochodu. Odmowę uzasadnił tym, że ulgi są udzielane w wyjątkowych sytuacjach gdy samochód jest przeznaczony wyłącznie "do bezpośredniego użytku ciężko poszkodowanego inwalidy i w sytuacji, gdy jest przystosowany do osobistych warunków fizycznych inwalidy, a jego posiadanie ma mu umożliwić powrót do czynnego życia zawodowego lub społecznego".

Decyzję tę Cyryl B. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreślając, że w sprawie w ogóle nie zachodzi ewentualność, aby żona jego mogła prowadzić samochód, gdyż na skutek nieodwracalności zmian w organizmie i stanu zdrowia ma być zaszeregowana do I grupy inwalidztwa. Samochód jest mu niezbędny właśnie w związku z ciężką chorobą żony, którą musi wozić często i regularnie na badania kontrolne do instytutów Kardiologii oraz Hematologii oraz do szpitala, położonego w odległych częściach miasta.

Odpowiadając na skargę i powtarzając argumenty zawarte w uzasadnieniu decyzji, Główny Urząd Ceł podniósł charakter uznaniowy ulg oraz wskazał, że wobec inwalidztwa żony skarżącego samochód będzie wykorzystany "przez osoby trzecie". Powołał się również na to, że cło zostało obliczone i wymierzone zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Prawidłowość ustalenia należności celnej jest bezsporna i nie była przez skarżącego kwestionowana. Środki prawne wniesione przez skarżącego nie zmierzały do kwestionowania legalności decyzji Urzędu Celnego Kolejowego w W. z dnia 7 listopada 1980 r., opartej na art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 10 poz. 56/, lecz do zastosowania względem skarżącego ulgi przewidzianej w art. 19 ust. 4 tego prawa, a więc jego żądanie zostało oparte na odrębnej podstawie materialnoprawnej.

Naczelny Sąd Administracyjny bada decyzje administracyjne pod względem ich zgodności z prawem, a nie pod względem zgodności z zasadami celowości. Przewidziane w art. 19 ust. 4 prawa celnego decyzje administracyjne nie są uwarunkowane przepisami tego prawa, a skorzystanie przez Główny Urząd Ceł z kompetencji przekazanej mu przez Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej w zakresie zastosowania ulgi oraz jej zakresu ustawodawca pozostawił w tym przepisie uznaniu właściwego organu administracji państwowej. Wynika to z użytego określenia "może udzielać".

Strona 1/2
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)