1. Użycie przez prawodawcę określeń prawnie niezdefiniowanych /tzw. wyrażeń nieostrych/ zobowiązuje organ sprawujący kontrolę legalności decyzji wydanych na podstawie przepisów używających takich określeń - do rozważenia, czy dokonana przez organ administracji państwowej ocena okoliczności sprawy nie nosi cech dowolności lub nie przekroczyła dopuszczalnej granicy swobody interpretacji tych określeń na tle konkretnego stanu faktycznego. 2. Dyrektywa zawarta w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /t.j. Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/, nakazująca wyrażenie zgody na zmianę imion i nazwisk o brzmieniu niepolskim, a contrario upoważnia - w kontekście innych powodów - organ administracji państwowej, kierujący się w tych sprawach swobodną oceną /"ważne względy"/, do odmowy wyrażenia zgody na zmianę imienia /nazwiska/ polskiego na niepolskie.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Jana W. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 20 stycznia 1981 r. w przedmiocie odmowy zmiany imienia.
Skarżący wystąpił do Prezydenta Miasta O. z wnioskiem o zmianę imienia "Jan" na "Helmut, Walter". Motywował to tym, że w dokumentach w zakładzie pracy oraz ZUS figuruje pod imieniem Helmut, Walter.
Decyzją z dnia 28 października 1980 r. Prezydenta Miasta O. odmówił wyrażenie zgody na zmianę imienia, uzasadniając odmowę faktami ustalenia imienia "Jan" decyzją Wojewody Katowickiego z dnia 28 marca 1949 r., a także wystawieniem dowodu osobistego, sporządzeniem aktu małżeństwa i aktów urodzenia dzieci oraz rejestracji meldunkowej skarżącego W. pod tym imieniem. Decyzję tę Jan W. zaskarżył do Wojewody Opolskiego podnosząc, że imiona "Helmut, Walter" zostały mu nadane przez rodziców i jest do nich przyzwyczajony. Poza tym przytoczył motywy z podania do organu pierwszej instancji.
Wojewoda Opolski decyzją z dnia 20 stycznia 1981 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy podniósł, że skoro z akt stanu cywilnego i dowodu osobistego, które są aktami pierwotnymi w stosunku do innych dokumentów, które są aktami pierwotnymi w stosunku do innych dokumentów, wynikało, że skarżący ma używać imienia Jan, to należy uznać za niezgodne z prawem posługiwanie się w zakładzie pracy innymi imionami. Zdaniem Wojewody ustawa o zmianie imion i nazwisk wyraża zasadę stabilizacji raz już ustalonej pisowni imienia, chyba że zachodzą ważne przyczyny uzasadniające zmianę. W omawianej sprawie takie ważne przyczyny - zdaniem Wojewody Opolskiego - nie zachodzą.
Jan W. zaskarżył powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnosząc, że nadanie mu przez rodziców imion "Helmut, Walter" i przyzwyczajenie się do nich jest "ważną przyczyną", której istnienie w sprawie kwestionuje Wojewoda. Przyczyna ta nie jest wprawdzie wyraźnie wymieniona w art. 2 ust. 2 ustawy o zmianie imion i nazwisk, jednakże zawarte w przepisie wyliczenie ma jedynie charakter przykładowy i nie wyłącza innych okoliczności. W odpowiedzi na skargę Wojewoda Opolski podtrzymał zajęte w decyzji stanowisko i zawartą tamże argumentację.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Artykuł 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /t.j. Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/, mający zastosowanie również do zmiany imion z mocy art. 7 ustawy, nakazuje uwzględnić wniosek o zmianę imienia, jeżeli jest on "uzasadniony ważnymi względami". Ważne względy zostały przykładowo wymienione w art. 2 ust. 2 pkt 1 i 2, bowiem tylko w takim zakresie przepis ten stosuje się do zmiany imion /art. 7/. Nie ma przy tym kontrowersji pomiędzy skarżącym a organem administracji państwowej, że w sprawie nie zachodzą okoliczności wymienione przykładowo w tych przepisach jako "w szczególności ważne względy".
Sprawę należy zatem rozpatrzeć w kategorii ogólnie sformułowanego określenia z art. 2 ust. 1: "ważnych względów". Jest to określenie prawnie nie zdefiniowane, oznaczane też w teorii prawa mianem wyrażenia nieostrego. Jako takie, ogranicza wymierność kontroli legalności decyzji wydanych na podstawie przepisów używających takich określeń do rozważenia, czy dokonana przez organ administracji państwowej ocena okoliczności sprawy nie nosi cech dowolności, czy nie przekroczyła dopuszczalnej granicy swobody interpretacji pojęć nieostrych na tle konkretnego stanu faktycznego. W rozpatrywanej sprawie nie można dopatrzeć się naruszenia granic swobodnej oceny ani wad interpretacji ze strony organów administracji państwowej, które rozważyły nie tylko argumenty skarżącego, ale także inne okoliczności, takie jak: imię skarżącego użyte w akcie małżeństwa, w aktach urodzenia jego dzieci, w dowodzie osobistym, w rejestracji meldunkowej. Nie bez znaczenia dla odczytania intencji ustawodawcy w tym przedmiocie jest wniosek, jaki może być wyprowadzony z treści art. 2 ust. 2, pkt 2 ustawy, a mianowicie, że ustawodawca preferuje zmianę imienia /nazwiska/ o brzmieniu niepolskim na imię /nazwisko/ o brzmieniu polskim - ale nie odwrotnie.
Skoro decyzjom organów administracji państwowej nie można skutecznie zarzucić naruszenia przepisów prawa materialnego, a w sprawie nie stwierdzono również naruszeń przepisów postępowania administracyjnego, które miałyby istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, skarga nie może być uwzględniona i podlega oddaleniu.