Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA W. W. Kędzierski, Sędzia WSA S. Presnarowicz (spr.), Asesor sądowy U. B. Rymarska, Protokolant A. Ziniewicz, po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi [...] "C." - S.A. w W. [...] w upadłości na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia [...] lipca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 rok oddala skargę
Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w B., E. B., decyzją z dnia [...] kwietnia 2001 r. określiła [...] "C." SA w B. należny podatek dochodowy od osób prawnych za 1997 r. w kwocie [...] zł w miejsce zeznanego i uiszczonego w kwocie [...] zł, zaległość podatkową w tym podatku za wymieniony rok w kwocie [...] zł oraz wysokość odsetek za zwłokę od tej zaległości.
Od wymienionej decyzji spółka "C." wniosła odwołanie, zarzucając jej naruszenie art. 121 i 122 Ordynacji podatkowej a także art. 14, 15 ust. l i 27 ust. l ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U.
z 1993 r. Nr 106, póz. 482 ze zm.).
Izba Skarbowa w B., decyzją z dnia [...] sierpnia 2000 r. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję, w pełni podzielając jej ustalenia i prawne oceny.
W szczególności Izba uznała za w pełni zasadne stwierdzenie Inspektora Kontroli Skarbowej, iż podatniczka zaniżyła w sposób znaczny i bez uzasadnionych powodów wartość sprzedanych samochodów. W związku z tym wartość ta została ustalona na podstawie opinii biegłych. Opinie te są w pełni przekonywujące a przy ich wydaniu, a także w toku całego postępowania podatkowego nie doszło do naruszenia przepisów proceduralnych, ani żadnych naruszeń prawa.
Na powyższą decyzję organu odwoławczego, [...] "C." wniosło skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Podobnie jak w odwołaniu zarzuciło naruszenie art. 14 i 27 ust. l ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 14 ust. l pkt. 2 i ust. 6 oraz art. 121 ust. l i 122 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa przez bezpodstawne przyjęcie, iż stosowanie przez skarżącą obniżonych cen sprzedawanych przez nią samochodów nastąpiło bez uzasadnionej przyczyny.
Po rozpatrzeniu skargi Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku, wyrokiem z dnia 25 czerwca 2002 r. (sygn. akt SA/Bk 1365/01) uchylił zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej wskazując między innymi, iż organ odwoławczy w swojej decyzji nie ustosunkował się do wskazanych przyczyn rozbieżności pomiędzy cenami rynkowymi a cenami przyjętymi w umowach sprzedaży. Mianowicie Sąd podnosił, że w stosunku do przedmiotów umów leasingu sprzedanych byłym leasingobiorcom organy uznały ceny z umów za zaniżone, nie wyjaśniając przy tym motywów tego stanowiska. Organy stwierdziły jednocześnie, iż przeniesienie własności przedmiotu umowy leasingu mające na celu ukrywanie dla wymiaru podatku dokonującej się w trakcie trwania umowy spłaty wartości tego przedmiotu jest próbą obejścia przepisów podatkowych, lecz także stanowiska tego nie uzasadniły. Organy podatkowe nie wskazały bowiem, na czym konkretnie polegało obejście tych przepisów.
Po wydanym przez Sąd wyroku, Izba Skarbowa w B. decyzją z dnia [...].07.2002r. Nr [...] uchyliła decyzję Inspektora Urzędu Kontroli Skarbowej, wskazując na potrzebę zbadania wszystkich okoliczności faktycznych towarzyszących zawarciu i realizacji umów sprzedaży prowadzonej przez Spółkę, stosownie do wskazań Naczelnego Sądu Administracyjnego.