Wprawdzie w Kodeksie postępowania administracyjnego nie zawarto wymogów, jakim powinna odpowiadać opinia biegłego, ale z samej istoty tego dowodu wynika, że oprócz wniosków koniecznych, opartych na wyniku oględzin i badań przeprowadzonych przez samego biegłego - powinna zawierać uzasadnienie zajętego stanowiska z odniesieniem się nie tylko do własnych ustaleń dokonanych przez tegoż biegłego ale również do innych zebranych dowodów, zwłaszcza gdy wynikają z nich odmienne oceny.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zbigniewa W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 5 sierpnia 1999 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie wycięcia drzewa bez zezwolenia - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą jej wydanie decyzję Wójta Gminy w J. z dnia 28 czerwca 1999 r., (...); (...).
Zawiadomieniem z dnia 20 kwietnia 1999 r. organ I instancji wszczął postępowanie w sprawie wycięcia bez zezwolenia jesionu rosnącego po granicy działek nr 259 i 261/3 przez Jana P.
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego organ gminy ustalił, iż drzewo nie miało 30 lat i decyzją z dnia 28 czerwca 1999 r. umorzył postępowanie w sprawie jako bezprzedmiotowe.
Na decyzję powyższą odwołanie złożył Zbigniew W., właściciel nieruchomości sąsiedniej, na granicy, której rosło przedmiotowe drzewo, zarzucając naruszenie prawa, poprzez błędne przyjęcie wieku drzewa i wnosząc o uchylenie decyzji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia 5 sierpnia 1999 r., (...) - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję, uznając, iż w świetle art. 48 ust. 4 pkt 4 ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska - nie jest wymagane zezwolenie na wycięcie drzewa, którego wiek nie przekroczył 30 lat.
Skargę na powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego wywiódł Zbigniew W., zarzucając, iż została ona wydana w oparciu o błędną opinię leśnika, ponieważ zdaniem skarżącego, drzewo ma więcej lat niż trzydzieści.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., wnosząc o jej oddalenie, podtrzymało argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
Zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca jej wydanie decyzja organu I instancji naruszają art. 7, art. 8 i art. 77 Kpa Powyższe decyzje opierają się na treści opinii - ekspertyzy dokonanej przez biegłego sądowego z zakresu leśnictwa i szacowania nieruchomości - inż. Michała A., sporządzonej w dniu 11 czerwca 1999 r.
Wprawdzie w Kodeksie postępowania administracyjnego nie zawarto wymogów, jakim powinna odpowiadać opinia biegłego, ale z samej istoty tego dowodu wynika, że oprócz wniosków koniecznych, opartych na wyniku oględzin i badań przeprowadzonych przez samego biegłego - powinna zawierać uzasadnienie zajętego stanowiska z odniesieniem się nie tylko do własnych ustaleń dokonanych przez tegoż biegłego ale również do innych zebranych dowodów, zwłaszcza gdy wynikają z nich odmienne oceny.
W konkretnej sprawie organy administracji państwowej nie wyjaśniły wszystkich okoliczności, mających zasadnicze znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia. Organy nie przesłuchały w charakterze świadka sierżanta sztabowego Adama G. z Komendy Powiatowej Policji w J., który był pierwszą osobą na miejscu zdarzenia, tuż po ścięciu drzewa i widział wielkość jego pnia. Ponadto organy nie ustosunkowały się do diametralnie rozbieżnych zeznań świadków przesłuchiwanych w czasie rozprawy administracyjnej w dniu 17 maja 1999 r., nie wskazując dlaczego dały wiarę zeznaniom jednych zaś nie dały wiary innym osobom. W konsekwencji oparto się jedynie na opinii ekspertyzie sporządzonej przez biegłego - inż. Michała A.
Opinia ta jednak nie spełnia podstawowych warunków opisanych wyżej w niniejszym uzasadnieniu Sądu.
Po pierwsze biegły nie zawiadomił stron o swoich oględzinach na miejscu zdarzenia, przez co uniemożliwił im zaprezentowanie swoich stanowisk, a w konsekwencji nie ustosunkował się do przeciwstawnych argumentów przez nich prezentowanych.
Ponadto biegły nie ustosunkował się również do diametralnie różnych zeznań świadków oraz nie wypowiedział się dlaczego daje wiarę niektórym z nich. Ze zdjęć pnia drzewa, zawartych w materiale dowodowym, wynika, że został on ociosany. W opinii nie wyjaśniono, czy to wyraźne zmniejszenie powyższego pnia miało wpływ na określenie wieku drzewa.
Bez wyjaśnienia powyższych okoliczności i ustosunkowania się do wyżej wymienionych kwestii - nie można mówić, iż organy administracji wyczerpały wszystkie możliwości w celu wszechstronnego wyjaśnienia sprawy.
Dlatego też mając powyższe na względzie Sąd uznał, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca jej wydanie decyzja organu I instancji nie są zgodne z prawem i je uchylił na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
O kosztach zaś rozstrzygnął w myśl art. 55 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy.