W świetle zebranych dowodów i potwierdzenia w powyższym piśmie przez samą Spółkę, przejęła ona środki pieniężne, a nie jak twierdzi się w skardze w ślad za dołączoną opinią "wielkości abstrakcyjne". Nie można się też zgodzić z tezą zawartą w skardze, że o nieodpłatnym świadczeniu można mówić dopiero wówczas, gdy jest podmiot dokonujący takiego świadczenia. W orzecznictwie Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego pojęcie nieodpłatnego świadczenia rozumie się jako "te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu" (por. wyrok SN z dnia 13.06.2002 r. (sygn. akt III RN 106/01), uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 18.11.2002 r. (sygn. akt FPS 9/02)).
Zarzut naruszenia szeregu przepisów postępowania również jest niezasadny, bowiem materiał dowodowy został zebrany w sposób pełny i wyczerpujący, strona była zawiadamiana o wszystkich czynnościach organów, cały materiał został oceniony stosownie do art. 191 Ordynacji podatkowej. Zarzut nie przesłuchania biegłego w charakterze świadka jest zarzutem całkowicie chybionym, bowiem rola biegłego nie może być utożsamiana z obowiązkami nałożonymi na świadka przez prawo.
Z tych wszystkich powodów Sąd orzekł jak w sentencji na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz.U. Nr 153, poz. 1270) i art. 97 § 1 oraz art. 99 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.).