Ze sprzedażą "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" mamy wówczas do czynienia, gdy po sprzedaży może ona funkcjonować jako zorganizowana całość. Tak więc sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie występuje w sytuacji, gdy to przedsiębiorstwo sprzedawane jest w częściach kilku kupującym.
oddala skargę w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec 1997 r.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 30 grudnia 1996 r. /SA/Bk 1325/95/ uchylił decyzję Izby Skarbowej w S. utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w S. z dnia 18.07.1995 r. w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec 1993 r. Decyzją ta ustalona została wartość nieopodatkowanej sprzedaży w kwocie 87.878,40 złotych i kwota podatku należnego według 22 procent stawki podatkowej w wysokości 15.844,40 złotych i w konsekwencji podatek od towarów i usług za lipiec 1993 r. w kwocie 12.921,70 złotych. W uzasadnieniu wyroku NSA stwierdził, że w skarżonej decyzji Izba Skarbowa naruszyła przepisy postępowania administracyjnego poprzez niepodjęcie wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego /art. 7 Kpa/. Nie wyjaśniła, czy i jakie zaplecze sklepowe zostało sprzedane synowi podatnika, czyją własnością był lokal użytkowy, w którym mieścił się sklep oraz jaka umowa łączyła podatnika i jego syna z właścicielem lokalu. Ponadto organy podatkowe nie rozważyły i nie wyjaśniły różnic między treścią przepisów art. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług a art. 4 pkt 3 ustawy o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych w aspekcie powyższej sprawy, jak też elementów zbieżności tych przepisów. Nie rozważona została interpretowania wątpliwości prawnych na korzyść podatnika. Poza tym organ nie wyjaśniły podnoszonych wielokrotnie przez podatnika twierdzeń, że sposób likwidacji sklepu konsultował z pracownikami Urzędu Skarbowego w S. oraz okoliczności różnic wartości towarów według inwentaryzacji i sprzedanych w kwocie ponad 100 ml starych złotych.
Izba Skarbowa w S. decyzją z dnia 15.09.1997 r. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję Urzędu Skarbowego w S. z dnia 18.07.1995 r. dotyczącą ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec 1993 r. W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że w toku postępowania precyzyjnie ustalono stan faktyczny dotyczący sprzedaży dokonanej przez odwołującego się dla firmy "P." s.c. w B. Wobec jednoznaczności tego stanu faktycznego, za zbędne uznano rozważenie i wyjaśnienie różnic między treścią przepisu art. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym a art. 4 pkt 3 ustawy o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. W kwestii dokonanej sprzedaży towarów handlowych ww. przepisy nie miały żadnego zastosowania. Zdaniem organu ustalony stan faktyczny i związany z nim stan prawny żadnych wątpliwości interpretacyjnych nie budzi. Dlatego też w odniesieniu do sprzedaży towarów firmie "P." s.c., nie wystąpiła konieczność zastosowania zasady interpretowania wszelkich wątpliwości prawnych na korzyść podatnika. Odnosząc się do zarzutu podatnika, że sposób likwidacji sklepu konsultowany był z pracownikami Urzędu Skarbowego w S. Izba Skarbowa stwierdziła, że pismem z dnia 25.03.1997 r. wystąpiła do podatnika o wyjaśnienie tej kwestii. Jednak odpowiedzi nie otrzymała, w związku z czym zarzut powyższy jej zdaniem, nie może być uznany za dowód w sprawie. Ponadto Izba Skarbowa stwierdziła, że rozbieżność pomiędzy wartością towarów według inwentaryzacji i wartością sprzedanych towarów wynika z faktu, że podatnik spis z natury sporządził po cenach zakupu, które różnią się od cen sprzedaży. Organ stwierdził także, że podatnik nie był właścicielem nieruchomości, a jedynie dzierżawił lokal przy ulicy N. w S., dlatego nie można było uznać faktu sprzedaży sklepu jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.