Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 rok
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA J. Orzel, Sędzia NSA J. Lewkowicz, Asesor WSA U. B. Rymarska (spr.), Protokolant M. Tyl, po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2004 r. sprawy ze skargi Banku Spółdzielczego w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] października 2003 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 rok 1. Uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] października 2003 roku nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 rok. 2. Orzeka, że zaskarżony akt nie podlega wykonaniu w całości. 3. Zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz Banku Spółdzielczego w Ł. kwotę 4.689,80 zł (cztery tysiące sześćset osiemdziesiąt dziewięć złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/3

W wyniku przeprowadzonych czynności kontrolnych Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. wydał decyzję w dniu [...] kwietnia 2003 r. Nr [...], w której określił wysokość straty poniesionej przez Bank Spółdzielczy w Ł. za 1999 r. w kwocie [...] zł w miejsce wykazanej w zeznaniu CIT-8 w wysokości [...] zł.

Od powyższej decyzji Bank odwołał się do Izby Skarbowej w B. pismem z dnia [...] kwietnia 2003 r. Odwołanie do Izby Skarbowej w B. wpłynęło, za pośrednictwem organu pierwszej instancji, w dniu [...] maja 2003 r.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2003 r. Nr [...] Izba Skarbowa w B. uchyliła przedmiotową decyzję w całości i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji uznając, że ponownej weryfikacji wymagało ustalenie kwoty kosztów uzyskania przychodu sfinansowanych z dotacji wolnych od podatku dochodowego, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] lipca 2003 r. Nr [...] określił zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. Banku Spółdzielczego w Ł. w kwocie [...] zł w miejsce zadeklarowanej przez Bank straty w kwocie [...] zł.

Od wydanej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzji w dniu [...] sierpnia 2003 r. wniesiono odwołanie za pośrednictwem organu pierwszej instancji, które wraz ze stanowiskiem organu wpłynęło do Izby Skarbowej w B. w dniu [...] sierpnia 2003 r.

W wyniku rozpatrzenia odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] października 2003 r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. Bank Spółdzielczy w Ł. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku wnosząc o jej uchylenie i zarzucając wydanej decyzji naruszenie art. 17 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez przyjęcie, że tylko część dopłat do oprocentowania kredytów preferencyjnych była w 1999 r. zwolniona od podatku. W ocenie pełnomocnika skarżącego Banku niezależnie od podstaw udzielenia dopłat do oprocentowania kredytów, dopłaty w całości stanowią dotacje budżetu podlegające zwolnieniu od podatku dochodowego do osób prawnych. Ponadto w złożonej skardze pełnomocnik zarzucił naruszenie art. 14 § 3 oraz art. 139 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa w związku z wydaniem decyzji przez organ odwoławczy z uchybieniem 2-miesięcznego terminu od dnia otrzymania odwołania przez organ odwoławczy.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w B. wniósł o jej oddalenie, podnosząc że dopłat do kredytów inwestycyjnych realizowanych ze środków Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (środków własnych Agencji lub środków przyznanych Agencji z budżetu państwa na realizację ich celów statutowych w ramach dotacji podmiotowej), nie należy utożsamiać z dotacjami budżetowymi dla banków w rozumieniu art. 69 ust. 4 pkt 4 ustawy o finansach publicznych. W odpowiedzi na skargę podkreślono, że dopłaty, o których mowa w ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz.U. Nr 13, poz. 60 ze zm.) są dopłatami do kredytów obrotowych na cele rolnicze. Natomiast dopłaty ze środków ARiMR były przede wszystkim dopłatami do oprocentowania kredytów udzielanych przez Bank na realizację przedsięwzięć inwestycyjnych wymienionych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań ARiMR oraz sposobów ich realizacji (Dz.U. Nr 16, poz. 82 ze zm.). Dodatkowo Dyrektor Izby Skarbowej w B. podniósł, że dopłaty otrzymane na podstawie ustawy o utworzeniu Agencji i aktu wykonawczego do niej są dopłatami otrzymanymi zarówno ze środków przyznanych Agencji w ramach dotacji podmiotowej na realizację jej celów statutowych, jak również z innych źródeł przychodów (oprocentowanie rezerw obowiązkowych odprowadzanych przez banki do NBP, odsetki z lokat bankowych, środki uzyskane w ramach bezzwrotnej i kredytowej pomocy zagranicznej). Tym samym w ocenie organu drugiej instancji nie można się zgodzić z tezą pełnomocnika skarżącego Banku, że wszystkie dopłaty stanowią dotacje budżetowe korzystające ze zwolnienia w oparciu o przepisy art.17 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dyrektor podtrzymał swoje stanowisko, że tylko dopłaty otrzymane przez Bank na podstawie ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych były w 1999 r. zwolnione z opodatkowania.

Strona 1/3