Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA J. Orzel (spr.), Sędzia NSA J. Lewkowicz, Asesor WSA U. B. Rymarska, Protokolant M. Tyl, po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2004 r. sprawy ze skargi Z. Z. na postanowienie Izby Skarbowej w B. z dnia [...] września 2002 r. Nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia środka odwoławczego w sprawie o podatek dochodowy od osób fizycznych za 1993 rok oddala skargę
Izba Skarbowa w B., postanowieniem z dnia [...] września 2002 r.
([...]), powołując przepisy art. 163 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), postanowiła odmówić przywrócenia terminu do złożenia odwołania przez Z. Z. od decyzji Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] grudnia 1995 r. określającej zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1993 r. w kwocie 234,10 zł.W uzasadnieniu podano, że decyzja Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] grudnia 1995 r. została doręczona podatnikowi w trybie przepisów art. 44 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zawiadomieniem z dnia 12 stycznia 1995 r. podatnik został poinformowany o złożeniu pisma Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] grudnia 1995 r. Nr [...] w Urzędzie Pocztowo-Telekomunikacyjnym, a zawiadomienie umieszczono na drzwiach mieszkania w B. przy ul. S. [...]. Pismo nie zostało odebrane z Urzędu Pocztowo-Telekomunikacyjnego.
W tym stanie rzeczy, w ocenie organu, nastąpiło zastępcze doręczenie decyzji podatnikowi. Podano, że odwołanie od decyzji doręczonej w trybie przepisów art. 44 Kpa w dniu 19.01.1996 r., winno zostać wniesione z zachowaniem 14-dniowego terminu, czyli w okresie od 20 stycznia do 02 lutego 1996 r.
W prośbie o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania podatnik podał jako przyczynę uchybienia chorobę trwającą od 27 września 1995r. do końca miesiąca marca 1996r. Wniosek o przywrócenie terminu winien był podatnik złożyć w pierwszym tygodniu miesiąca kwietnia 1996 r.
Z zaświadczeń przedstawionych przez podatnika wynika jednak inny termin ustania przyczyny uchybienia terminu. Z karty informacyjnej leczenia szpitalnego wynika, że pobyt w szpitalu trwał od 28 listopada do 21 grudnia 1995 r. Następny pobyt w szpitalu obejmował okres od 31 stycznia 1996 r. do 28 lutego 1996 r. Z wyżej przytoczonych dat wynika, że pomiędzy 22 grudnia 1995 r. a 30 stycznia 1996 r. nie istniały żadne przeszkody do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. Wniosek został złożony dopiero w dniu 22 lipca 2002 r. ponad sześć i pół roku później, czyli z uchybieniem terminu przewidzianego w art. 162 § 2 Ordynacji podatkowej.
Wyjaśniono też, że kserokopię decyzji na prośbę podatnika z dnia 14 czerwca 2002 r., doręczono w dniu 11 lipca 2002 r.
Skarżąc powyższe postanowienie Z. Z. zarzucał, że wydane ono zostało z naruszeniem przepisów art. 42, 43 i 44 Kpa w wyniku ich błędnej interpretacji. Wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia.W uzasadnieniu wskazywał, że nigdy nie doręczono mu decyzji określającej wysokość zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1993 r. Wyjaśniał, że w okresach podanych przez Izbę Skarbową przebywał na leczeniu szpitalnym, a później w swoim domu mieszkalnym w S.
Działaniem swoim organy podatkowe naruszyły przepisy art. 45 Konstytucji RP i art. 42, 43, 44, 62 i 63 Kpa, a także art. 773 Kpc.
Odpowiadając na skargę, Izba Skarbowa w B. wnosiła o jej oddalenie. Ustosunkowując się do zarzutów skargi wyjaśniła, że przepisy art. 45 Konstytucji RP, a także art.773 Kpc, jak też art. 62 i 63 Kpa nie miały w sprawie zastosowania. Natomiast przepisy art.42, 43 i 44 Kpa mające w sprawie zastosowanie nie zostały naruszone. Podtrzymała stanowisko reprezentowane w uzasadnieniu postanowienia, że doręczenie decyzji nastąpiło w trybie przepisów art. 44 Kpa.