Zwrot towaru dokonany na rzecz podmiotu nieprowadzącego działalności gospodarczej powoduje obowiązek korekty podatku naliczonego, o który obniżono podatek należny przy zakupie towaru.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA J. Orzel (spr.), Sędzia WSA S. Presnarowicz, Asesor WSA W. Stachurski, Protokolant B. Borkowska, po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2004 r. sprawy ze skargi W. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] listopada 2003 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń 1999 r. oddala skargę
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2003 roku Urząd Skarbowy w B. P., powołując przepisy art. 207 § 1, art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.); art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) określił W. J. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za m-c styczeń 1999 r. w kwocie 17.299,- zł w miejsce zadeklarowanego w kwocie 7.040,- zł. W uzasadnieniu podano, że przeprowadzona w dniach 30.09.2002 - 04.10.2002 r. u podatnika kontrola podatkowa wykazała, że w remanencie na 01.01.1999 r. w poz. 1-7 wykazano buty męskie, chłopięce i szkolne łącznej wartości 59.666,03 zł. W okresie od stycznia do końca grudnia zaewidencjonowano sprzedaż 10 par obuwia szkolnego na kwotę w/g cen zakupu 196,30 zł, a w/g cen sprzedaży 210,- zł. Innej sprzedaży przedmiotowego obuwia nie stwierdzono. W remanencie końcowym sporządzonym na dzień 31.12.1999 r. obuwia tego również nie wykazano. W trakcie kontroli podatnik wyjaśnił, że przyczyną rozbieżności w ilości obuwia za 1999 rok, był zwrot obuwia producentowi w m-cu styczniu 1999 r. Żadnych dowodów na tą okoliczność nie przedstawił podatnik w toku kontroli. Dopiero w dniu 25.10.2002 roku podatnik wniósł zastrzeżenia do ustaleń protokółu kontroli w zakresie rozbieżności w ilości obuwia pomiędzy stanem na początek i koniec 1999 roku. Podatnik stwierdził, że w dniu 28.01.1999 roku dokonał zwrotu obuwia producentowi z uwagi na występujące wady fizyczne. Jako dowód zwrotu obuwia przedstawił dokument WZ Nr [...] z dnia 28.01.1999 r. Z treści tego dowodu wynika, że zwrócono obuwie o wartości 59.373,69 zł. Ponadto podatnik przedłożył kserokopie faktur z dnia 18.03.1998 r. VAT Nr [...] i VAT Nr [...] dokumentujące zakup przez podatnika obuwia w P. P. J. Z. O. oraz kserokopie faktur VAT wystawionych przez podatnika dokumentujące sprzedaż przez W. J. wyżej wymienionemu P. rzepów ubraniowych. Rozliczenie należności i zobowiązań z tytułu wyżej opisanych transakcji nastąpiło w formie kompensaty wierzytelności i długów. W dniu 16 listopada 1998 roku podatnik wniósł reklamację na zakupione obuwie, która nie została uwzględniona. Spowodowało to wniesienie przez podatnika pozwu do sądu o zapłatę. Sąd zasądził wyrokiem zaocznym na rzecz podatnika dochodzoną kwotę. Egzekucja zasądzonych należności nie nastąpiła bowiem komornik umorzył postępowanie egzekucyjne z powodu bezskuteczności egzekucji. W ocenie podatnika, w jego działalności wystąpiła strata w środkach obrotowych, którą odniósł w koszty uzyskania przychodów w oparciu o przepisy art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podano, że organ podatkowy określając wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 rok należnego od E.
i W. J. wyłączył z kosztów uzyskania przychodów kwotę stanowiącą wartość zwróconego obuwia tj. 59.373,69 zł. W ocenie organu, skoro podatnik dokonał zwrotu obuwia to powinien był fakt zwrotu obuwia odnotować w ewidencji prowadzonej do potrzeb podatku VAT i pomniejszyć za m-c styczeń 1999 r. podatek naliczony o podatek od towarów i usług, który obciążał zwrócone obuwie w kwocie 10.259,05 zł. Podano, że podatnik w rozliczeniu za m-c marzec 1998 roku obniżył podatek należny o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT dokumentujących zakup obuwia. Zwrot obuwia wystąpił w m-cu styczniu 1999 r. i chociaż fakt ten nie został odnotowany w ewidencji VAT to podatnik powinien był zmniejszyć podatek naliczony za ten miesiąc o kwotę 10.259,85 zł i zamiast obniżyć podatek należny o kwotę 19.431,- zł jak to uczynił, to winien obniżyć jedynie o kwotę 9.172 zł (19.431 - 10.259,05). W konsekwencji podatnik za m-c styczeń 1999 r. zaniżył kwotę podatku należnego o kwotę 10.259,- zł i zobowiązanie winno wyrażać się kwotą 17.299,- zł, a nie w wysokości zadeklarowanej 7.040,- zł.