W przypadku udzielania pomocy społecznej rodzinie wystąpienie co najmniej jednej z okoliczności wymienionych w art. 3 pkt 2-11 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/, warunkujących przyznanie świadczeń pieniężnych, dotyczyć może każdego z członków rodziny, a nie tylko osoby występującej z wnioskiem o przyznanie świadczenia.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marii Ś. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S.
Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. decyzją z dnia 28 września 1994 r. /nr MOPS 1601/zc 94/adm. A.16/ odmówił udzielenia pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego z przeznaczeniem na zaległy czynsz mieszkaniowy Marii Ś., zamieszkałej w S. przy ul. R. nr 80 A m 2. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podał, iż według jego ustaleń miesięczny dochód na osobę w rodzinie Marii Ś. wynosi 5.302.555 zł, co przekracza wysokość najniższej emerytury, a zatem nie jest spełnione kryterium dochodowe niezbędne do uzyskania zasiłku celowego.
W odwołaniu od decyzji strona zwróciła się do Kolegium o dokładne zbadanie jej trudnej sytuacji i o pomoc finansową. Stwierdza, że jest samotną matką wychowującą 17-letnią córkę, uczennicę liceum, otrzymuje alimenty w wysokości 750 tys. zł. Mieszka wraz z 93-letnią matką otrzymującą emeryturę w wysokości 3 milionów złotych, osobą chorą psychicznie i wymagającą prywatnego leczenia. Były mąż jest nałogowym alkoholikiem, nie interesuje się rodziną. Odwołująca się ma własny kiosk z prasą i artykułami kosmetycznymi na peryferiach S., ale prowadzenie tego kiosku nie przynosi dochodu. Zalega z opłatami czynszu za mieszkanie na około 6 800 000 zł oraz z opłatą za zużycie wody - około 1.500.000 zł /wszystkie kwoty przed denominacją/.
Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) decyzją z dnia 21 listopada 1994 r. /nr K0.8100/184/94/ utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji przyznano, iż organ I instancji, ustalając wysokość dochodu na osobę w rodzinie Marii Ś., mylnie przyjął przychód za dochód /skarżąca wykazała przychód z prowadzonej działalności gospodarczej za I półrocze 1994 r. w wysokości 67.670.000 zł, ale nie wykazała wielkości dochodu/. Jednakże nie wielkość dochodu na osobę w rodzinie przesądziła o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji. Zdaniem Kolegium Odwoławczego, w sprawie nie występuje żadna z okoliczności określonych w art. 3 pkt 2-11 ustawy o pomocy społecznej, a wystąpienie takich okoliczności warunkuje przyznanie pomocy w postaci świadczeń pieniężnych.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Maria Ś. przedstawia trudną sytuacje materialną i życiową swojej rodziny /93-letnia chora matka/, podaje, że grozi jej eksmisja z zajmowanego mieszkania w razie niezapłacenia zaległych należności czynszowych, oraz krytycznie ocenia pracę Kolegium Odwoławczego.
W odpowiedzi na skargę Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko co do tego, iż w sytuacji skarżącej nie wystąpiła żadna z okoliczności określonych w art. 3 pkt 2-11 ustawy o pomocy społecznej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje osobom, które nie mają żadnych źródeł utrzymania lub gdy dochód na osobę w rodzinie nie przekracza najniższej emerytury, przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednej z okoliczności wymienionych w art. 3 pkt 2-11 ustawy. Kolegium Odwoławcze swoje rozstrzygnięcie oparło na twierdzeniu, iż w sytuacji skarżącej nie wystąpiła żadna z okoliczności określonych w art. 3 pkt 2-11.