Zgodnie z przepisem par. 62 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ zwalnia się od opłaty skarbowej przedsiębiorstwa państwowe od umów sprzedaży zorganizowanej części tych przedsiębiorstw.
Zwolnienie podmiotowe nie dotyczy obu stron umowy sprzedaży, lecz jedynie przedsiębiorstwa sprzedającego zorganizowaną część tego przedsiębiorstwa.
oddala skargę w przedmiocie opłaty skarbowej.
Decyzją z dnia 17 października 1994 r. (...) Urząd Skarbowy w E. odmówił zwrotu opłaty skarbowej w wysokości 37 milionów starych złotych, pobranej od E. Z. P. S. w E. przez notariusza Jerzego K., przy sporządzaniu aktu notarialnego z dnia 12 września 1994 r., na okoliczność kupna prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości położonej w E. przy ul. Przemysłowej o pow. 8,48487 ha. W uzasadnieniu organ stwierdził, że transakcja sprzedaży prawa użytkowania ww. nieruchomości została zawarta pomiędzy kupującymi E. Z. P. S., a sprzedającym Przedsiębiorstwem Produkcji Materiałów Budowlanych w E. w Upadłości za 1.480 mln /starych/ złotych. Urząd Skarbowy stwierdził, że notariusz na podstawie par. 58 ust. 1 w zw. z par. 62 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ pobrał opłatę skarbową w wysokości 2,5 procent przy zastosowaniu zwolnienia określonego w par. 62 ust. 1 pkt 8 w związku z ust. 2 cytowanego rozporządzenia, a dotyczącej "umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa państwowego".
W odwołaniu od decyzji zainteresowane przedsiębiorstwo państwowe wniosło o wydanie decyzji nakazującej zwrot niesłusznie pobranej opłaty skarbowej. Zdaniem odwołującego się sprzedaż w postępowaniu upadłościowym - zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "k" ustawy o opłacie skarbowej nie podlega tej opłacie.
Izba Skarbowa w S. decyzją z dnia 29 listopada 1994 r. (...) zaskarżoną decyzję utrzymała w mocy. Zdaniem organu płatnik naliczył należną opłatę skarbową w wysokości prawidłowej tj. przy zastosowaniu stawki opłaty obniżonej o 50 procent wysokości, ponieważ przedmiotem umowy sprzedaży była zorganizowana część przedsiębiorstwa państwowego. Natomiast przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "k" ustawy o opłacie skarbowej nie ma zastosowania, ponieważ dotyczy wyłącznie sprzedaży rzeczy w postępowaniu egzekucyjnym, a nie sprzedaży w postępowaniu upadłościowym.
W skardze do NSA E. Z. P. S. wniosły o uchylenie zaskarżonej decyzji zarzucając jej naruszenie przepisów art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "k" ustawy o opłacie skarbowej, w związku z art. 120 par. 1 prawa upadłościowego, oraz naruszenie przepisu par. 62 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej. W uzasadnieniu strona skarżąca stwierdza, iż zwolnienie podmiotowe z par. 62 ust. 1 ww. rozporządzenia stosuje się do każdej strony umowy sprzedaży /sprzedawcy - kupującego/.
Organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi podtrzymując swoją argumentację.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest bezzasadna i podlega oddaleniu.
Zgodnie z przepisem par. 62 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ zwalnia się od opłaty skarbowej przedsiębiorstwa państwowe od umów sprzedaży zorganizowanych części tych przedsiębiorstw. Wbrew twierdzeniom skarżącego to zwolnienie podmiotowe nie dotyczy obu stron umowy sprzedaży, lecz jedynie przedsiębiorstwa sprzedającego zorganizowaną część tego przedsiębiorstwa. Wynika to z wyraźnego wskazania, że chodzi tu o sprzedawcę, a nie kupującego. Wątpliwości w tym zakresie rozstrzygnął Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 grudnia 1994 r. /III ARN 72/94/, stwierdzając, iż z punktu widzenia podmiotowego zwolnienie od opłaty skarbowej na mocy tego przepisu nie ma znaczenia w sprawie okoliczność, że kupującym jest przedsiębiorstwo państwowe /OSNAPU 1995 nr 8 poz. 95/.
W takiej sytuacji skarżącemu przedsiębiorstwu przysługiwało jedynie obniżenie stawki opłaty skarbowej o 50 procent, na mocy przepisu par. 62 ust. 2 ww. rozporządzenia, ponieważ sprzedawca był zwolniony od opłaty skarbowej. I opłata została skarżącemu wymierzona z uwzględnieniem należnego obniżenia stawki. Żądanie zwrotu opłaty jest więc bezzasadne.
Bezzasadny jest również zarzut naruszenia przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "k" ustawy o opłacie skarbowej. Przepis ten dotyczy wyłącznie sprzedaży rzeczy w postępowaniu egzekucyjnym i nie może być interpretowany rozszerzająco na przypadki sprzedaży w postępowaniu upadłościowym. Zgodnie z art. 120 prawa upadłościowego sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma te same skutki prawne, jakie ma sprzedaż w postępowaniu egzekucyjnym. Jednakże tożsamość ta dotyczy wyłącznie skutków cywilnoprawnych w zakresie zwolnienia rzeczy sprzedaży od obciążeń oraz roszczeń osób trzecich. Sama sprzedaż w postępowaniu upadłościowym nie daje natomiast podstaw do zwolnienia od opłaty skarbowej.
W świetle powyższych rozważań stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, dlatego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 207 par. 5 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/.