1. Nałożenie na właściciela /użytkownika/ gruntu obowiązku przewidzianego w art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230/, bez wykazania, że wprowadza on do wody ścieki nienależycie oczyszczone, stanowi naruszenie prawa, uzasadniające uchylenie decyzji administracyjnej nakładającej taki obowiązek.
2. Decyzja organu administracji państwowej, nakładająca na stronę postępowania administracyjnego obowiązek określonego zachowania, powinna obowiązek ten wyrażać precyzyjnie, bez niedomówień i możliwości różnej interpretacji.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ryszarda Ł. na decyzję Dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Wojewódzkiego w Koszalinie z dnia 29 kwietnia 1987 r. w przedmiocie nakazu wykonania urządzeń zabezpieczających wodę przed zanieczyszczeniem i zakazu wprowadzania ścieków do rowu i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Miasta K., a także - zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od Dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Wojewódzkiego w Koszalinie kwotę dwa tysiące złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Decyzją z dnia 24 stycznia 1984 r., wydaną z powołaniem się na art. 49 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230/, Naczelnik Miasta K. zobowiązał Ryszarda Ł. do wykonania w terminie 14 dni na nieruchomości położonej w K. przy ul. K. nr 3 urządzenia zabezpieczającego wodę przed zanieczyszczeniem /na przykład zbiornika bezodpływowego/ oraz do odcięcia odpływu ścieków z tej nieruchomości do rowu. W uzasadnieniu tej decyzji podano, że jej adresat odprowadza ścieki sanitarne niezgodnie z obowiązującymi przepisami, co powoduje ekologiczną degradację środowiska naturalnego.
Decyzję tę utrzymał w mocy Dyrektor Wydziału Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Wojewódzkiego w Koszalinie. W decyzji z dnia 29 kwietnia 1987 nr OS-11-7221/49/87 organ odwoławczy podkreślił, że decyzja organu I instancji została wydana zgodnie z przepisami prawa, w celu uporządkowania gospodarki ściekowej na terenie miasta oraz wyeliminowania dalszej degradacji środowiska naturalnego.
Powyższe decyzje zostały zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Ryszarda Ł., który zarzucił organom brak ustaleń mogących uzasadnić rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonych decyzjach, i domagał się ich uchylenia.
W odpowiedzi na skargę wnoszono o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przede wszystkim należy zauważyć, że według art. 80 Kpa podstawą decyzji organu administracji państwowej powinien być całokształt materiału dowodowego zebranego w postępowaniu administracyjnym. Na organie tym - z mocy art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa - ciąży obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego. Ponadto decyzja administracyjna powinna - stosownie do art. 107 par. 3 Kpa - zawierać uzasadnienie faktyczne, wskazujące fakty uznane przez organ administracyjny za udowodnione, z przytoczeniem dowodów, na których ustalenia te oparto, a także podawać przyczyny, dla których odmówiono wiarygodności i mocy dowodowej innym dowodom zebranym w sprawie.
Wymagań tych nie spełniają zaskarżone decyzje, zwłaszcza zaś decyzja organu I instancji. Z lakonicznego uzasadnienia tej decyzji wnosić należy, że podstawą jej wydania było ustalenie, iż jej adresat w sposób niezgodny z prawem odprowadza ze swojej nieruchomości ścieki sanitarne za pośrednictwem rowu do wody, powodując przez to ekologiczną degradację środowiska naturalnego. Nie wiadomo jednak, na podstawie jakich dowodów ustalenia tego dokonano, albowiem w uzasadnieniu decyzji nie zostały one powołane. W aktach postępowania administracyjnego natomiast brak jest w ogóle jakiegokolwiek materiału dowodowego, na podstawie którego można by dojść do wniosków sformułowanych w zaskarżonych decyzjach. Nie wskazano nawet, na czym polega niezgodne z przepisami prawa odprowadzanie ścieków sanitarnych przez adresata tej decyzji i w czym organy administracji upatrują uchybienia tym przepisom.
Podkreślić w związku z tym należy, że wydanie właścicielowi /użytkownikowi/ gruntu nakazu przewidzianego w art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230/ wymaga ustalenia, że wprowadza on do wody ścieki nienależycie oczyszczone. W tym zakresie w postępowaniu administracyjnym nie dokonano żadnych ustaleń pozwalających na stwierdzenie, iż ścieki odprowadzane z nieruchomości adresata zaskarżonych decyzji są istotnie nienależycie oczyszczone.