Skarga Jeremiego W na decyzję Izby Skarbowej w Koszalinie w przedmiocie wyłączenia ze zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w Sz., a także
Tezy

Zatrudnienie pracownika na miejsce pracownika powołanego do odbycia ćwiczeń wojskowych nie powoduje zwiększenia liczby zatrudnionych pracowników w rozumieniu par. 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jeremiego W na decyzję Izby Skarbowej w Koszalinie z dnia 19 sierpnia 1986 r. w przedmiocie wyłączenia ze zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w Sz., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w Koszalinie kwotę sześćset złotych tytułem kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/2

Urząd Skarbowy w Sz. decyzją z dnia 6 czerwca 1986 r., wydaną na podstawie par. 7 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/, wyłączył Jeremiego W. ze zwolnienia od podatków, poczynając od dnia 1 stycznia 1984 r. do dnia 29 lipca 1985 r. i postanowił opodatkować jego przychody za ten okres na ogólnych zasadach. W uzasadnieniu powyższej decyzji podano, że podatnik, będąc zwolnionym od podatków od dnia 1 stycznia 1984 r., nie zachował warunków do zwolnienia. Mając zezwolenie na wykonywanie rzemiosła w zakresie wytwarzania kapsli, świadczył ponadto usługi w zakresie gumowania kapsli na zlecenie Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w B. i prywatnych zakładów. Ponadto w 1985 r. podatnik przekroczył dopuszczalny stan zatrudnienia, albowiem w dniu 22 maja 1985 r. złożył w Urzędzie Skarbowym zawiadomienie o zatrudnieniu z dniem 20 maja 1985 r. Lecha W. jako pracownika na miejsce pracownika przebywającego na ćwiczeniach wojskowych. W świetle tych ustaleń podatnik utracił warunki do korzystania ze zwolnienia od podatków od dnia 1 stycznia 1984 r. do dnia 29 lipca 1985 r.

Izba Skarbowa w Koszalinie, nie uwzględniając odwołania Jeremiego W., decyzją z dnia 19 sierpnia 1986 nr JP. II-1-821-96/86 utrzymała w mocy tę decyzję Urzędu Skarbowego w Sz., uznając ją za prawidłową. W uzasadnieniu swojej decyzji organ odwoławczy podał dodatkowo, iż Lecha W. nie można uznać za członka rodziny pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym, albowiem jest on pracownikiem Stoczni w G. i od 1982 r. jest zameldowany na pobyt stały w G. Ponadto podatnik świadczył usługi dla innych zakładów w zakresie gumowania kapsli, na co nie miał zezwolenia.

Na decyzję Izby Skarbowej w Koszalinie z dnia 19 sierpnia 1986 r. Jeremi W. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, domagając się jej uchylenia. Zarzucił organom naruszenie prawa materialnego w postaci par. 9 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia poprzez wadliwą jego wykładnię, że zatrudnienie na czas ściśle określony innej osoby na miejsce pracownika powołanego na ćwiczenia wojskowe stanowi zatrudnienie dodatkowej osoby, powodujące utratę warunków do zwolnienia od podatków, oraz naruszenie par. 2 ust. 1 pkt 2 tego rozporządzenia w związku z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ poprzez uznanie, iż wykonywanie części produktu finalnego /to jest podgumowania kapsli/ zamiast wykonywania całości produktu stanowi działalność bez zezwolenia, powodującą utratę uprawnień do zwolnienia od podatków.

Izba Skarbowa w Koszalinie w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie z następujących powodów. Zgodnie z par. 1 ust. 1 pkt 4 cytowanego rozporządzenia podatnik był uprawniony do zatrudnienia w prowadzonym zakładzie nie więcej niż jednego pracownika. Poza sporem jest, że pismem z dnia 20 maja 1985 r. podatnik zawiadomił Urząd Skarbowy w Sz. że z dniem 20 maja 1985 r. zatrudnił Lecha W. "na czas odbywania ćwiczeń wojskowych przez Ob. Tadeusza P., który został powołany do odbycia ćwiczeń na czas określony. Wygaśnięcie umowy nastąpi natychmiast po powrocie pracownika z ćwiczeń wojskowych".

Strona 1/2