1. Lokal użytkowy, pozostający w dyspozycji terenowego organu administracji państwowej, przydzielony przedsiębiorstwu państwowemu decyzją administracyjną w celu prowadzenia w nim przez to przedsiębiorstwo statutowej działalności, nie stanowi mienia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 38 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 24 poz. 122/.
2. Żaden przepis prawa nie przewiduje przejścia uprawnienia do zajmowania lokalu użytkowego na nowo utworzone przedsiębiorstwo państwowe, powstałe w wyniku podziału przedsiębiorstwa państwowego, będącego dotychczas najemcą lokalu użytkowego na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Przedsiębiorstwa Handlu Ubiorami w B. oraz Wiesława i Ewy małżonków M. na decyzję Dyrektora Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Wojewódzkiego w Bydgoszczy z dnia 18 września 1985 r. w przedmiocie pozbawienia uprawnień do lokalu użytkowego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Wydziału Spraw Lokalowych w B., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Dyrektora Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Wojewódzkiego w Bydgoszczy kwotę po złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżących.
Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Handlu Wewnętrznego w B. zajmowało na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale lokal użytkowy o powierzchni 43 m2 w B. przy Al. 1 M. nr 54. W lokalu tym prowadziło sklep branży konfekcyjnej.
W wyniku zarządzenia nr 5 Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 28 lutego 1984 r. podjętego na podstawie przepisu art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 24 poz. 122/, z dniem 30 czerwca 1984 r. Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Handlu Wewnętrznego w B. zaprzestało działalności i w jego miejsce - w wyniku podziału - utworzono trzy nowe przedsiębiorstwa: Przedsiębiorstwo Handlu Ubiorami, Przedsiębiorstwo Handlu Artykułami Wyposażenia Mieszkań oraz Przedsiębiorstwo Handlu Artykułami Papierniczymi i Sportowymi.
Nowo utworzone Przedsiębiorstwo Handlu Ubiorami w B. podjęło działalność między innymi w lokalu użytkowym, położonym w B. przy Al. 1 M. nr 54, prowadząc w nim nadal handel ubiorami. W późniejszym czasie Przedsiębiorstwo zawarło umowę agencyjną z Wiesławem i Ewą małżonkami M. na prowadzenie przez nich handlu artykułami konfekcyjnymi i pończoszniczymi, oddając im w tym celu do dyspozycji wspomniany lokal użytkowy.
Na skutek wniosku Stowarzyszenia "PAX" Oddział Wojewódzki w B., Kierownik Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miejskiego w B., przy pozytywnym stosunku do tego wniosku ze strony Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Miejskiego w B., decyzją z dnia 1 grudnia 1984 r., wydaną z powołaniem się na art. 31 ust. 2 i art. 55 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, pozbawił Przedsiębiorstwo Handlu Ubiorami w B. uprawnień do wymienionego wyżej lokalu użytkowego i przydzielił ten lokal na rzecz wspomnianego Stowarzyszenia "PAX" w celu poszerzenia powierzchni użytkowej sklepu "V", znajdującego się w tym budynku.
W następstwie odwołania Przedsiębiorstwa Handlu Ubiorami w B. decyzja ta została utrzymana w mocy przez Dyrektora Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Wojewódzkiego w Bydgoszczy decyzją nr SL-V-8176/224/85 z dnia 18 września 1985 r. Organ II instancji uznał, że wspomniany lokal jest zbędny dla tego Przedsiębiorstwa, skoro oddało go do dyspozycji Ewy i Wiesława małżonków M. na prowadzenie przez nich działalności agencyjnej. Uznano ponadto, że sklep "V", graniczący z tym lokalem, nie ma wystarczającej powierzchni sprzedażnej, gwarantującej odpowiednie warunki pracy dla personelu. W ocenie organu II instancji przedstawione okoliczności uzasadniają pozbawienie Przedsiębiorstwa Handlu Ubiorami w B. uprawnienia do spornego lokalu i przydzielenie go na rzecz Stowarzyszenia z przeznaczeniem na potrzeby sklepu "V".
W skargach do Naczelnego Sądu Administracyjnego Przedsiębiorstwo Handlu Ubiorami w B. oraz Ewa i Wiesław małżonkowie M. domagali się uchylenia decyzji organów I i II instancji. Obie skargi sprowadzają się do kwestionowania ustalenia co do zbędności omawianego lokalu dla potrzeb związanych z działalnością Przedsiębiorstwa i podnoszą, że oddanie tego lokalu na działalność agencyjną branży konfekcyjno-pończoszniczej jest celowe i uzasadnione potrzebami rynku.