skargę Rady Miejskiej w T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody T-kiego w sprawie ustalenia opłat przy zamianie lokali mieszkalnych.
Tezy

Niedopuszczalne jest podjęcie przez radę gminy na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ uchwały ustalającej opłatę administracyjną od czynności urzędowych, które na mocy odrębnej ustawy zostały od takiej opłaty zwolnione.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Rady Miejskiej w T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody T-kiego z dnia 26 września 1991 r. stwierdzające nieważność uchwały Rady Miejskiej w T. w sprawie ustalenia opłat przy zamianie lokali mieszkalnych.

Uzasadnienie strona 1/2

Uchwałą Rady Miejskiej w T. z dnia 22 sierpnia 1991 r. nr 153/91 w sprawie ustalenia opłat przy zamianie lokali mieszkalnych, podjętą na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 oraz art. 40 ust. 1 i 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ oraz art. 18 i 19 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/, ustalono opłatę za wniosek o zamianę lokalu mieszkalnego w wysokości 200 000 zł oraz opłatę za decyzję w sprawie zezwolenia na dokonanie zamiany w wysokości 150 000 zł. Wykonanie uchwały zlecono Zarządowi Miasta.

Wojewoda T-ki pismem z dnia 29 sierpnia 1991 r. nr ON.II.0914/83/91 zawiadomił Przewodniczącego Rady Miejskiej w T. i Prezydenta Miasta T. o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności tej uchwały. Następnie orzeczeniem nadzorczym z dnia 26 września 1991 r. Wojewoda T-ki stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w T. z dnia 22 sierpnia 1991 r. nr 153/91. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia nadzorczego powołał art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym, w uzasadnieniu zaś podał, że powołane w podstawie prawnej kwestionowanej uchwały przepisy prawne nie dają Radzie Miejskiej kompetencji do tego rodzaju regulacji. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lutego 1989 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 9 poz. 52 ze zm./ zwalniają w par. 3 pkt 7 od opłaty skarbowej podania składane w sprawach mieszkaniowych. Sprawę opłat pobieranych przy zamianie lokali regulują przepisy zarządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 22 września 1982 r. w sprawie opłat pobieranych przy zamianie lokali mieszkalnych oraz zasad tworzenia i zakresu działania biur pośrednictwa zamiany mieszkań /M.P. Nr 23 poz. 203/. Ponadto z art. 60 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ wynika, że zezwolenie na zamianę lokalu, którego najem wynika z decyzji administracyjnej o przydziale, jest decyzją o przydziale lokalu uzyskanego w wyniku zamiany. Za przydział lokalu pobiera się opłatę skarbową stosownie do / 25 powołanego rozporządzenia w sprawie opłaty skarbowej. Rada Miejska więc nie miała kompetencji do tego typu regulacji.

Rada Miejska w T. w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody T-kiego. W skardze zarzucono naruszenie art. 18 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przez uznanie, że opłata za wniosek o zamianę lokalu i opłata za decyzję w sprawie zezwolenia na dokonanie zamiany nie są opłatami, których wprowadzenie należy do kompetencji rady gminy.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda T-ki wniósł o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Przedmiotem zaskarżenia w rozpatrywanej sprawie jest rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody T-kiego, wydane na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, stwierdzające nieważność uchwały Rady Miejskiej w T. w sprawie ustalenia opłat przy zamianie lokali mieszkalnych. Przepis art. 91 ust. 1 tej ustawy stanowi samodzielną, podstawę do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego, stwierdzającego nieważność uchwały organu gminy sprzecznej z prawem.

Strona 1/2