Podatnik nie może skutecznie zasłaniać się nieznajomością prawa ani też tym, że o zmianach w obowiązujących przepisach oraz o sankcjach wprowadzonych za ich nieprzestrzeganie nie został powiadomiony ani przez podmiot będący płatnikiem należnych od niego podatków, ani przez organ podatkowy.
oddala skargę.
Urząd Skarbowy na podstawie par. 1 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 maja 1985 r. zmieniającego rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie opłacania podatków obrotowego i dochodowego od przychodów rzemieślników ze świadczeń wykonywanych za pośrednictwem spółdzielni rzemieślniczej /Dz.U. nr 25 poz. 110/ wyłączył M.D. prowadzącego rzemiosło /ślusarstwo - wyrób kapsli/ z grupy osób opłacających podatki obrotowy i dochodowy od przychodów rzemieślników ze świadczeń wykonywanych za pośrednictwem spółdzielni rzemieślniczej za okres od 1.6. do 31.12. 1985 r. Przeprowadzona 28.10.1985 r. w warsztacie podatnika kontrola stwierdziła, że wbrew obowiązującym przepisom nie prowadził on książki ewidencji dochodów na zakup materiałów.
W odwołaniu od tej decyzji podatnik podnosi, że z mocy par. 2 rozporządzenia wyżej opisanego, obowiązek założenia książki ewidencji dowodów na zakup materiałów, powstał 1 września, o czym zresztą nie wiedział, gdyż ani z Cechu ani z Urzędu Skarbowego nie otrzymał pouczenia o wprowadzeniu omawianego obowiązku.
Izba Skarbowa utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję nie znajdując podstaw do uwzględnienia podniesionych w odwołaniu zarzutów.
W skardze do NSA M.D. domaga się uchylenia zarówno decyzji Izby Skarbowej jak i poprzedzającej ją decyzji Urzędu Skarbowego, powtarzając zarzuty podniesione w odwołaniu.
Izba Skarbowa wniosła o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wbrew twierdzeniom podniesionym w skardze obowiązek posiadania oraz przechowywania dowodów zakupu i prowadzenia ewidencji tych dowodów w książce zakupu, także co do materiałów wykorzystywanych przez skarżącego w toku produkcji, wprowadziło rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 października 1981 r. w sprawie obowiązku dokumentowania zakupu niektórych materiałów przez rzemieślników opłacających podatki w formie ryczałtu /par. 1 ust. 1 i par. 2 ust. 1/ /Dz.U. nr 27 poz. 144 ze zm./.
Rozporządzenie to nie przewidywało, jak to zasadnie podnosi Izba Skarbowa, sankcji za nie stosowanie się do nałożonego przez to rozporządzenie obowiązku.
Sankcję taką w odniesieniu do rzemieślników wykonujących świadczenia za pośrednictwem spółdzielni rzemieślniczych wprowadził przepis par. 16 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie opłacania podatków obrotowego i dochodowego od przychodów rzemieślników ze świadczeń wykonywanych za pośrednictwem spółdzielni rzemieślniczych /Dz.U. nr 43 poz. 197/ w brzmieniu ustalonym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 14 maja 1985 r. zmieniającym wyżej opisane rozporządzenie /Dz.U. nr 25 poz. 110/. Z przepisu tego wynika, że rzemieślnicy podlegają wyłączeniu z zastosowania opodatkowania na zasadach rozporządzenia i opodatkowaniu na zasadach ogólnych za cały rok podatkowy; w przypadku skarżącego od 1.6.1985 r., skoro od tej daty skarżący opłacał podatki obrotowy i dochodowy w formie ryczałtu spółdzielczego.
Zmieniony przepis par. 16 ust. 1 pkt 6 cytowanego rozporządzenia wszedł w życie od 1.9 pozostawiając zainteresowanym dość czasu na zapoznanie się z jego treścią i uwzględnienie go w działalności.
Skarżący zatem nie może skutecznie zasłaniać się nieznajomością prawa ani tym, że o zmianie omawianego przepisu i wprowadzonej tą zmianą sankcji nie został powiadomiony przez Cech, ani przez Spółdzielnię, za pośrednictwem której zbywał swoje wyroby, ani przez Urząd Skarbowy.
Na organach podatkowych w zasadzie nie spoczywa obowiązek pouczania podatników o wejściu w życie nowych przepisów podatkowych, a ewentualne zaniedbania tego rodzaju obowiązków przez Cech czy Spółdzielnię Rzemieślniczą nie mogą skarżącego usprawiedliwiać.
Nie może mieć w tych warunkach znaczenia dla sprawy podniesiony przez skarżącego zarzut, że obowiązek prowadzenia książki ewidencji dowodów zakupu towarów obciążał go od 15.10.1985 r., skoro w tym dniu po raz pierwszy od wejścia w życie zmienionego przepisu dokonał zakupu materiałów.
Skoro bowiem obowiązek prowadzenia omawianej książki spoczywał na skarżącym już od 1.6. to jest od dnia, w którym uzyskał uprawnienia do opłacania podatków obrotowego i dochodowego w formie ryczałtu, to brak sankcji za nieprowadzenie takiej książki do 1.9.1985 r. nie mógł oznaczać zwolnienia skarżącego od prowadzenia omawianej książki ewidencji dowodów zakupu cytowanych materiałów.
Wobec powyższego na podstawie art. 207 par. 5 Kpa oddalono skargę.