Wybudowanie garażu na działce z zabudową mieszkaniową lub na terenie, który w planach zagospodarowania przestrzennego został przeznaczony pod taką zabudowę, nie uzasadnia stosowania zróżnicowanych opłat za użytkowanie wieczyste gruntu pod garażem w porównaniu z ustawowo określonymi opłatami za użytkowanie wieczyste pozostałego gruntu.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ryszarda K. na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia 15 września 1994 r. w przedmiocie ustalenia opłat za grunty oddawane w użytkowanie wieczyste przy przenoszeniu własności garaży i na podstawie art. 207 par. 3 i art. 216a par. 1 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Gminy Miasta T. na rzecz skarżącego dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uchwałą Rady Miejskiej T. nr 22/94 z dnia 15 września 1994 r. ustalono pierwszą opłatę za grunty oddawane w użytkowanie wieczyste przy przenoszeniu własności garaży na rzecz ich najemców w wysokości 25 procent ceny gruntu oraz opłatę roczną w wysokości 10 procent ceny gruntu i powierzono Zarządowi Miasta wykonanie tej uchwały.
Określając podstawę prawną uchwały, powołano przepisy art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, art. 4 ust. 1, art. 40 ust. 3 oraz art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464/.
W skardze na powyższą uchwałę do sądu administracyjnego Ryszard K. zakwestionował jej legalność. Podał, iż zaskarżona uchwała została wydana w stosunku do użytkowników garaży usytuowanych na terenie przeznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, z naruszeniem zasad określonych w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./. Wskazując swą legitymację do zaskarżenia uchwały, skarżący podał, iż jest użytkownikiem wybudowanego przez siebie garażu na zapleczu posesji przy ul. S. nr 125 w T., na terenie przeznaczonym pod istniejące budownictwa mieszkaniowe o wysokiej intensywności. Wniesienie skargi zostało poprzedzone bezskutecznym zwróceniem się skarżącego do przewodniczącego Rady Miejskiej T. z żądaniem usunięcia stwierdzonych wadliwości.
W odpowiedzi na skargę organ samorządowy, wnosząc o jej oddalenie, wyraził pogląd, iż o dopuszczalności podwyższenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste gruntu zabudowanego decyduje rzeczywiste wykorzystanie gruntu, a nie jego przeznaczenie ustalone w planie zagospodarowania przestrzennego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy stwierdzić, iż w myśl art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ gminie przysługuje - na podstawie upoważnień ustawowych - prawo stanowienia przepisów powszechnie obowiązujących na obszarze gminy.
Rada gminy jest władna na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy samorządowej oraz art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ podwyższyć przewidzianą w ustawie wysokość opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu nie zabudowanego domami mieszkalnymi lub nie przeznaczonego pod budownictwo wymienione w art. 40 ust. 1 tej ustawy, to jest budownictwo mieszkaniowe, oświatowo-wychowawcze, lecznicze i profilaktyki zdrowotnej oraz opieki społecznej i organizacji charytatywnych.
Przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464/ przewiduje uprawnienie do nabycia garażu na własność oraz otrzymania gruntu w użytkowanie wieczyste przez osobę, która na podstawie pozwolenia na budowę wybudowała ze środków własnych garaż na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa lub gminy i jest najemcą tego garażu. Do takich właśnie sytuacji odnosi się zaskarżona uchwała, stanowiąca m.in., iż opłatę roczną za grunty oddawane w użytkowanie wieczyste przy przenoszeniu własności garaży na rzecz ich najemców ustala się w wysokości 10 procent ceny gruntu.