Żądanie dopisania w akcie urodzenia przyimka "de" przed nazwiskiem jest w istocie żądaniem sprostowania aktu stanu cywilnego w rozumieniu art. 31 ustawy z dnia 29 września 1986 r - Prawo o aktach stanu cywilnego /Dz.U. nr 36 poz. 180/, co wyłącza właściwość organów administracji do orzekania /art. 33 ustawy/.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Huberta L.-K. na decyzję Dyrektora Wydziału Społeczno-Administracyjnego Urzędu Wojewódzkiego w Toruniu z dnia 22 kwietnia 1987 r. w przedmiocie sprostowania treści aktu stanu cywilnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w G., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Dyrektora Wydziału Społeczno-Administracyjnego Urzędu Wojewódzkiego w Toruniu kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Hubert L.-K. wystąpił w dniu 8 września 1986 r. do Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w G. z żądaniem sprostowania pisowni jego nazwiska na "de L.-K." przez dopisanie przed nazwiskiem przyimka "de" w akcie urodzenia.
Żądanie to zostało rozpatrzone na podstawie art. 28 ustawy z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego /Dz.U. nr 36 poz. 180/ i załatwione decyzją odmowną Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego z dnia 3 marca 1987 nr USC-6234-25/87. W uzasadnieniu decyzji powołano się na art. 96 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 1921 r. /Dz. U. R.P. Nr 44 poz. 267/, mocą którego zostały zniesione przywileje rodowe, stanowe, jak również zakazane zostało używanie herbów, tytułów rodowych i innych z wyjątkiem tytułów naukowych, urzędowych i zawodowych. W piśmie przewodnim do tej decyzji powołano się nadto na pismo Departamentu Społeczno-Administracyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 19 maja 1969 nr D-618/A/6/68, według którego przyimki "de", "d", "von" przed nazwiskiem obywateli polskich nie stanowią integralnej części nazwiska i z tych względów w dokumentach urzędowych powinny być pomijane.
Rozpoznając wniesione odwołanie, Dyrektor Wydziału Społeczno-Administracyjnego Urzędu Wojewódzkiego w Toruniu utrzymał w mocy powyższą decyzję, podzielając argumentację organu I instancji w swej decyzji nr SA.II-6231/8/87 z dnia 22 kwietnia 1987 r.
W skardze do sądu administracyjnego na decyzję ostateczną Hubert L.-K. uważa, że wydane decyzje są tendencyjne i powinny zostać wzruszone, tym bardziej że w niektórych dowodach osobistych i paszportach wydawanych obywatelom polskim zamieszcza się przed nazwiskiem przyimek "de".
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, uzupełniając dotychczasowe wywody prawne powołaniem się na art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/, według którego nazwisko obywatela polskiego może składać się najwyżej z dwóch części /członów/. Powołano się także na opinię z 1969 r. Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk, według której przyimki przed nazwiskami obywateli polskich: "de", "d", "von", "van" nie stanowią integralnej części nazwiska i z tych względów w dokumentach urzędowych powinny być pomijane. Opinia ta została przekazana przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych urzędom stanu cywilnego i biurom dowodów osobistych na terenie całego kraju.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Organy administracji państwowej uznały swoją kognicję w sprawie, przyjmując, że zachodzi przypadek tak zwanego małego sprostowania, o którym mowa w art. 28 ustawy z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego /Dz.U. nr 36 poz. 180/, polegającego na sprostowaniu oczywistego błędu pisarskiego. Kognicja organów administracji państwowej zachodziłaby także w razie potrzeby uzupełnienia aktu stanu cywilnego, jeżeli nie zawiera on wszystkich danych, które powinny być w nim zamieszczone /art. 36 ustawy/. Z uzasadnienia zaś zaskarżonej decyzji można wnioskować, że żądanie dopisania przyimka "de" przed nazwiskiem zostało również potraktowane jako żądanie uzupełnienia treści aktu stanu cywilnego.