Skoro - zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ - każde z małżonków jest samodzielnym podmiotem odrębnego stosunku najmu lokalu mieszkalnego, to utrata uprawnień najemcy przez jednego małżonka nie rzutuje na istnienie stosunku najmu wobec drugiego małżonka. Podejmując zatem decyzję o cofnięciu przydziału na podstawie art. 43 tej ustawy i orzekając o przekwaterowaniu obojga małżonków, organ administracji powinien rozstrzygnięcie takie uzależnić od ustalenia, czy przesłanki uzasadniające utratę uprawnień najemcy występują w odniesieniu do każdego z nich.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Danuty S.-W. na decyzję Wojewody Gdańskiego z dnia 9 stycznia 1981 r. nr GM-8176/748/80 w przedmiocie cofnięcia przydziału i nakazania opróżnienia lokalu i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia 29 października 1980 r. - w części dotyczącej osoby skarżącej, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Gdańskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Prezydent Miasta G., decyzją z dnia 29 października 1980 r. nr L-J-8171/14/462/80, orzekł o utracie przez małżonków Wiesława W. i Danutę S.-W. uprawnień do korzystania z części lokalu nr 6 położonego w G. przy ul. F. nr 6 i nakazał im przekwaterowanie do spółdzielczego lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. S. 6/C/5.
Podstawę prawną wydanej decyzji stanowiły przepisy art. 43 i art. 51 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/. Rozstrzygnięcia tego dokonał organ administracji państwowej opierając się na następujących ustaleniach: lokal nr 6 położony w G. przy ul. F. nr 6 składa się z 4 pokoi i 2 kuchni. Część tego lokalu, składającą się z dwóch pokoi i kuchni o powierzchni mieszkalnej 31,25 m2, zajmował na podstawie decyzji o przydziale Wiesław W., który do 1978 r. zamieszkiwał tam wraz z byłą małżonką - Barbarą. W wyniku rozwiązania tego małżeństwa byli małżonkowie uzgodnili sposób korzystania ze wspólnego mieszkania w ten sposób, że każde z nich przeznaczyło jeden pokój do wyłączonego swego użytku. Od 1979 r. Wiesław W., po ponownym zawarciu małżeństwa, zamieszkał w zajmowanej przez siebie części lokalu z Danutą S.-W. Decyzją Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej w G. z dnia 27 czerwca 1980 r. przydzielono Wiesławowi W. spółdzielczy lokal mieszkalny położony w G. przy ul. S. nr 6, uwzględniając w przydziale, jako osoby uprawnione do wspólnego zamieszkania, żonę Danutę oraz córkę Darię. W przydzielonym lokalu spółdzielczym zamieszkiwał jednak tylko Wiesław W., natomiast Danuta S.-W. wraz z córką nie zmieniły dotychczasowego miejsca zamieszkania, tłumaczący ten stan rozkładem pogłębiającym się w ich życiu małżeńskim.
Wobec takiego stanu faktycznego organ I instancji uznał, że w wyniku przydzielenia obojgu małżonkom spółdzielczego lokalu mieszkalnego utracili oni uprawnienia do dalszego korzystania z dotychczasowego mieszkania.
Decyzję tę zaskarżyła Danuta S.-W., podnosząc w odwołaniu do Wojewody Gdańskiego, że wobec zawisłej przed Sądem Rejonowym w G. sprawy rozwodowej odmawia wyrażenia zgody na wspólne z małżonkiem zamieszkiwanie.
Wojewoda Gdański, ostateczną decyzją z dnia 9 stycznia 1981 r. nr GM-8176/748/80, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, wskazując, że stanowisko zajęte przez organ I instancji odpowiada obowiązującym zasadom polityki mieszkaniowej.
Od decyzji tej skargę do Naczelnego Sąd Administracyjnego wniosła Danuta S.-W., podtrzymując w niej zarzuty przedstawione w odwołaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie podkreślenia wymaga, że sądowa kontrola decyzji wydanych przez organy administracji państwowej ograniczona jest z mocy art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa do kontroli legalności decyzji administracyjnych, a więc ich zgodności z prawem. Rozważenia zatem wymaga charakter uprawnień nabytych przez obojga małżonków w odniesieniu do spornego lokalu, co ma istotne znaczenie dla oceny skutków zdarzeń powodujących utratę tych uprawnień przez jednego z małżonków.
Bezsporne jest w niniejszej sprawie, że Wiesław W. legitymował się uprawnieniami najemcy na podstawie decyzji o przydziale spornego lokalu. Uprawnienia takie nabyła również z mocy samego prawa /art. 9 ust. 3 prawa lokalowego/ Danuta S.-W., która wspólnie z małżonkiem zamieszkiwała w części tego lokalu. Te szczególne uprawnienia współmałżonków nie są uzależnione ani od rodzaju łączącego ich ustroju majątkowego, ani od tego, czy lokal przydzielony został jednemu czy obojgu małżonkom. Ustawodawca oddzielił w ten sposób przepisy o najmie lokali mieszkalnych od przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, normujących stosunki majątkowe między małżonkami, w wyniku czego uprawnienia te nie tworzą tzw. wspólnoty najmu.