Decyzja rozstrzygająca, na podstawie w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, o odpowiedzialności za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu podatków nie może być skierowana do osoby, która przed wydaniem tej decyzji zbyła swoje udziały w spółce.
uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia 12 grudnia 1994 r., Urząd Skarbowy w B., działając na podstawie o art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych orzekł o przeniesieniu odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do czerwca 1994 r. Spółki z o.o. "LH" w B. na wspólnika-udziałowca Danutę B., która od dnia 29 grudnia 1993 r. do dnia 9 listopada 1994 r. posiadała 55 procent udziałów w spółce. Jednocześnie orzeczono o obowiązku uiszczania zaległości podatkowej z "należnymi odsetkami do dnia zapłaty".
W odwołaniu od tej decyzji Danuta B. zarzuciła Urzędowi Skarbowemu rażące naruszenia prawa poprzez zastosowanie przepisu art. 47 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych w czasie, kiedy przepis ten jeszcze nie obowiązywał, co uzasadniła następująco:
Wprowadzony przez art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 28 poz. 127/ ust. 2 art. 47 ustawy o zobowiązaniach podatkowych jeszcze przed wejściem w życie został zaskarżony do Trybunału Konstytucyjnego przez Rzecznika Praw Obywatelskich. Zaskarżenie to spowodowało zawieszenie wejścia w życie tego przepisu. Orzeczenie w tej sprawie Trybunał wydał dnia 14 października 1994 r., a zatem dopiero od tej daty można mówić o uzyskaniu przez ten przepis mocy obowiązującej. Tymczasem, jak dalej podniosła odwołująca się, swe udziały w spółce zbyła dnia 9 listopada 1994 r., co oznacza, że stosunek wspólnika ze spółką trwał w czasie, gdy przepis, który jest podstawą prawną decyzji Urzędu Skarbowego, nie miał mocy obowiązującej.
W wyniku odwołania Danuty B., Izba Skarbowa w B., decyzją z dnia 25 marca 1995 r. uchyliła zaskarżoną decyzję w części dotyczącej odsetek i orzekła wpłatę kwoty 46.824,25 zł w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej, utrzymując zaskarżoną decyzję w pozostałej części w mocy.
W uzasadnieniu tej decyzji podniesiono, iż wobec niemożności wyegzekwowania zaległości podatkowej od spółki "LH" w B., orzeczono o przeniesieniu odpowiedzialności za nie na Danutę B., która od dnia 29 grudnia 1993 r. do dnia 9 listopada 1994 r. posiadała 55 procent udziałów w spółce, a zatem uczestniczyła w podziale zysku. Podstawę prawną takiej decyzji stanowi art. 47 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Zgodnie z treścią tego przepisu, wspólnik spółki z o.o. odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki z tytułu podatków w takiej części, w jakiej ma prawo uczestniczyć w podziale zysku. Przepis ten został wprowadzony w życie przez art. 6 pkt 2 ustawy o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i wszedł w życie z dniem 17 maja 1993 r. Wbrew temu, co twierdzi odwołująca się, zaskarżenie ustawy do Trybunału Konstytucyjnego nie wstrzymuje jej wejścia w życie.
W dalszej części uzasadnienia podniesiono, że decyzja w sprawie przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki z o.o. na wspólnika ma charakter decyzji konstytutywnej, a zatem dopiero z chwilą jej doręczenia stronie powstaje obowiązek spełnienia przez nią świadczenia podatkowego. Decyzja ta winna określać jednocześnie termin zapłaty świadczenia, nie krótszy niż 14 dni. Tym wymogom decyzja pierwszoinstancyjna nie odpowiada i dlatego organ odwoławczy uchylił ją w części dotyczącej odsetek i orzekł, jak to już wcześniej przedstawiono.