Koszt wyceny przez biegłego wartości majątku spadkowego należy zaliczyć do kosztów postępowania, na takie postanowienie zaś przysługuje skarga do sądu administracyjnego /art. 196 par. 3 pkt 1 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Władysławy N., Kazimierza P., Jana J., Elżbiety G. i Marii H. na postanowienie Izby Skarbowej w K. z dnia 16 lipca 1991 r. w przedmiocie kosztów postępowania i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Urzędu Skarbowego w K., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w K. kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz Władysławy N.
Postanowieniem z dnia 16 lipca 1991 r. nr IS.GNa-82/S/16/91 Izba Skarbowa w K. nie uwzględniła zażalenia na postanowienie Urzędu Skarbowego w K. z dnia 19 czerwca 1991 r. o obciążeniu spadkobierców Marii i Michała małżonków P. sumą 174 000 zł z tytułu kosztów wyceny przez biegłego części majątku spadkowego /budynków pozostałych po byłej cegielni oraz budynku mieszkalnego/. Jako podstawę prawną orzeczenia powołano art. 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na to postanowienie Władysława N., Kazimierz P., Jan J., Elżbieta G. i Maria H. domagają się - w istocie - uchylenia go, zarzucając, że nie byli wzywani do przeprowadzenia lub podania wyceny majątku, co oznacza, że organ podatkowy dokonał jej "z własnej woli".
W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa w K. wnioskowała o jej oddalenie, argumentując, że w zeznaniach złożonych w Urzędzie Skarbowym w K. w okresie 15-19 października 1990 r. żaden ze spadkobierców nie określił wartości majątku spadkowego; oświadczyli oni, że nie są w stanie samodzielnie ustalić wartości budynków, które nawet nie figurują w ewidencji ubezpieczeniowej Państwowego Zakładu Ubezpieczeń.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że skarga na kwestionowane postanowienie jest dopuszczalna, gdyż koszt wyceny przez biegłego części majątku spadkowego należy zaliczyć do kosztów postępowania, na takie postanowienie zaś przysługuje skarga do sądu administracyjnego stosownie do art. 196 par. 3 pkt 1 Kpa.
Odnośnie do meritum kontrola sądowa wykazała zasadność podniesionego zarzutu, że spadkobiercy Marii i Michała małżonków P. nie zostali wezwani przez organy podatkowe do określenia wartości rzeczy i praw, które nabyli, w terminie nie krótszym niż 14 dni, a takie postępowanie przewiduje powołany przez te organy art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./.
Jeden ze spadkobierców, Kazimierz P., oświadczył wprawdzie w Urzędzie Skarbowym w K., że nie jest w stanie samodzielnie ustalić wartości majątku spadkowego, gdyż budynki nie figurują nawet w ewidencji PZU, jednakże również i to oświadczenie nie odpowiada wymaganiom ustalonym w tym przepisie. Dlatego Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie na mocy art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa oraz orzekł o kosztach. w myśl art. 208 Kpa.