ceny, Organizacje społeczne, Samorząd terytorialny, Działalność gospodarcza
Tezy

Podjęcie przez radę gminy, z pominięciem obowiązkowego uprzednio przedłożenia projektu uchwały do zaopiniowania związkom zawodowym, w myśl art. 19 ustawy z dnia 25 maja 1991 r. o związkach zawodowych, stanowi rażące naruszenie prawa, powodujące nieważność uchwały.

Inne orzeczenia o symbolu:
602 ceny
Inne orzeczenia z hasłem:
Organizacje społeczne
Samorząd terytorialny
Działalność gospodarcza
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Krakowie
Uzasadnienie

Wojewoda K. rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 25 września 1991 r. stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w O. z dnia 5 września 1991 r. w sprawie systemu taryfowego i opłat za przejazdy środkami Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego w O. Powodem stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały było to, że z naruszeniem art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, projekt tej uchwały nie został przedłożony do zaopiniowania związkom zawodowym.

Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody K. Rada Miejska w O. zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jego uchylenie.

Rada Miejska w O. stanęła na stanowisku, że brak konsultacji przedmiotowej uchwały ze związkami zawodowymi stanowi wprawdzie naruszenie art. 19 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, ale to uchybienie nie powoduje nieważności tej uchwały. Zdaniem Rady uchybienia proceduralne przy podejmowaniu uchwał nie powinny powodować nieważności tych uchwał, jeżeli uchwały te oparte są na określonej podstawie prawnej i nie naruszają obowiązującego prawa. Podstawą stwierdzenia nieważności uchwał mogą być tylko "istotne" naruszenia prawa. Brak konsultacji przedmiotowej uchwały nie jest błędem, dotykającym merytorycznej strony uchwały.

W skardze wyrażono także wątpliwość co do obowiązku i formy konsultacji projektowanych uchwał rad miejskich czy gminnych ze związkami zawodowymi, skoro sama rada gminy reprezentuje lokalną społeczność we wszystkich kwestiach życia zbiorowego i jest ciałem, które bezpośrednio odpowiada za podejmowane przez siebie decyzje.

Wojewoda K. wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę podniósł, że uchybienie przepisom ustawy o związkach zawodowych, polegające na pominięciu ustawowego wymogu konsultacji projektu uchwały, jest na tyle znaczące, iż skutkuje nieważność podjętej uchwały.

Przedmiotowa uchwała podjęta w ramach uprawnień określonych w art. 18 ust. 3a ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./, ustala opłaty za przejazdy środkami komunikacji miejskiej i niewątpliwie dotyczy zadań związków, określonych przepisami ustawy /art. 1 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy, związkowej/.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest nieuzasadniona, gdyż zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie narusza prawa. W świetle art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, projekt uchwały Rady Miejskiej w O. z dnia 5 września 1991 r. (...) w sprawie systemu taryfowego i opłat za przejazdy środkami Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego w O. powinien być przedłożony do zaopiniowania związkom zawodowym.

Podjęcie przez radę miejską lub gminną uchwały, co do której projektu - zgodnie z artykułem 19 ust. 2 wspomnianej ustawy z dnia 25 maja 1991 r. o związkach zawodowych - mają wypowiedzieć się związki zawodowe bez przedłożenia jej projektu do zaopiniowania związkom zawodowym, stanowi rażące naruszenie prawa, powodujące nieważność tak podjętej uchwały.

Sąd nie podziela stanowiska Rady Miejskiej w O., by zasięgnięcie w tej sprawie opinii związków zawodowych, przed podjęciem przez Radę tej uchwały, było tylko uchybieniem proceduralnym, nie powodującym nieważności tak podjętej uchwały, jeżeli oparta jest ona na określonej podstawie prawnej i nie narusza obowiązującego prawa. Uznanie tego naruszenia prawa, jak chce Rada Miejska w O., jako uchybienia proceduralnego, nie powodującego w rzeczywistości żadnych skutków prawnych, prowadziłoby do praktyki niezgodnej z przepisami ustawy o związkach zawodowych.

Taka praktyka pozbawiałaby związki zawodowe jednego z ich istotnych uprawnień, tj. prawa do wyrażania swego stanowiska przed rozstrzyganiem, przez określone organy spraw istotnych z punktu widzenia społeczno-gospodarczego. Toteż wobec bezzasadności skargi należało ją oddalić na podstawie art. 207 par. 5 Kpa.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
602 ceny
Inne orzeczenia z hasłem:
Organizacje społeczne
Samorząd terytorialny
Działalność gospodarcza
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Krakowie