Brak jest podstaw do wyłączenia skutków z powodu nieznajomości prawa przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.
Urząd Skarbowy odpowiadając na ustną prośbę podatnika poinformował go, że jest zwolniony z podatku od towarów i usług, ponieważ jego obrót nie przekroczył w 1992 r. 4 mld zł. Spółka po wejściu w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie prowadziła żadnej ewidencji związanej z nowym podatkiem, mimo przekroczenia za 1992 r. obrotu ponad 600 mln starych złotych, uważała bowiem, że jest z tego podatku zwolniona. W październiku spółka złożyła pisemne wyjaśnienie w tej sprawie, uznając je za spóźnione, lecz nie zawinione oświadczenie o wyborze zwolnienia podatkowego. W wyniku przeprowadzonej przez organ podatkowy kontroli w styczniu 1994 r. zostało ustalone dla spółki cywilnej na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przy zastosowaniu stawki do całości obrotu w wysokości 22 proc., zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okres lipiec - grudzień 1993 r., ponieważ podatnik, u którego obrót mieścił się w granicach od 600 mln zł do 4 mld zł, nie wybrał zwolnienia od tego podatku i nie złożył urzędowi skarbowemu stosownego oświadczenia o wyborze zwolnienia w terminie do 3 września 1993 r. Termin ten organy podatkowe uznały za termin prawa materialnego, nie podlegający przywróceniu.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku oddalającym skargę podatnika, stwierdził, iż:
Niesporne jest, iż podatnik nie złożył oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Uprawnienie o wyborze zwolnienia wynikało z prawa powszechnie obowiązującego prawidłowo opublikowanego.
Rzeczą podatnika jest zapoznać się z prawem, jeśli chce prowadzić działalność gospodarczą. Brak jest podstaw do wyłączenia skutków z powodu nieznajomości prawa przez podatnika. Zarzut naruszenia przez Urząd Skarbowy art. 7, art. 8, art. 9 Kpa nie jest w niniejszej sprawie skuteczny.
Nieskuteczny jest zarzut podatnika prowadzenia ewidencji w księdze przychodów i rozchodów. Czym innym jest ewidencja sprzedaży w księdze przychodów i rozchodów, a czym innym ewidencja określona w art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług uzasadnia zastosowanie sankcji z art. 27 ust. 5. Nie można skutecznie zarzucić decyzjom organów podatkowych niezgodności z prawem materialnym oraz naruszeń przepisów postępowania administracyjnego.