1. Ustalanie godzin otwierania i zamykania placówek handlowych /art. XII par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Przepisy wprowadzające kodeks pracy - Dz.U. nr 24 poz. 142 ze zm./ jest aktem generalnym, który musi być wyrażony w postaci przepisów powszechnie obowiązujących tylko przez taki organ, który w ogóle jest upoważniony do wydawania przepisów gminnych.
2. Jeżeli obowiązujące przepisy prawa nie przewidują funkcji prawotwórczej organów jednoosobowych gminy, nie można na te organy przenosić takiej funkcji posługując się art. 43 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Powszechnej Spółdzielni Spożywców "Społem" w W. na uchwałę Rady Miejskiej w W. z dnia 27 kwietnia 1994 r. w przedmiocie ustalenia dni i godzin otwierania oraz zamykania placówek handlowych, usługowych i gastronomicznych na terenie Gminy W.
Rada Miejska w W. wydała w dniu 27 kwietnia 1994 r. uchwałę nr 245/94 w sprawie ustalenia dni i godzin otwierania oraz zamykania placówek handlowych, usługowych i gastronomicznych na terenie gminy W. Wydano ją na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 i art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, art. XII par. 1 i 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Przepisy wprowadzające kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 142 ze zm./, art. 22 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./. W uchwale tej określono najpierw ogólne zasady czasu pracy placówek handlu detalicznego /par. 1/, czas pracy zakładów usługowych i innych o podobnym charakterze /par. 2/, czas pracy placówek gastronomicznych /par. 3/. W kolejnym paragrafie 4 zobowiązano podmioty gospodarcze prowadzące działalność w zakresie handlu detalicznego, usług i gastronomii do niektórych czynności związanych z czasem działania placówki, m.in. z włączeniem i wyłączeniem placówki z handlu. Wreszcie w par. 6 /par. 5 brak/ ustalono karę grzywny za naruszenie przepisów uchwały.
Na tę uchwałę, po uprzednim wezwaniu Rady Miejskiej w W. do usunięcia naruszenia, skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła w dniu 16 września 1994 r. Powszechna Spółdzielnia Spożywców "Społem" w W. Spółdzielnia zarzuca, że uchwała została wydana bez podstaw prawnych i była wykorzystywana "jako decyzja administracyjna", przez co ograniczyła możliwości jej obrony zagwarantowane w Kpa. Skarżąca dodaje, że uchwała narusza jej interesy ekonomiczne przez ewidentne pozbawienie dochodów. Spółdzielnia wnosi o stwierdzenie nieważności uchwały. Jej zdaniem, skoro w poprzednim stanie prawnym, opartym na art. XII par. 1 przepisów wprowadzających kodeks pracy, ustalanie godzin otwarcia placówek handlowych należało do kompetencji terenowych organów administracji państwowej, to obecnie należy nie do rad, ale do wójtów, burmistrzów i prezydentów miast i powinno być załatwiane w drodze decyzji administracyjnej. Wydanie zamiast decyzji administracyjnej aktu normatywnego przez organ władzy samorządowej pozbawiło zarząd PSS "Społem" możliwości obrony jego praw.
W odpowiedzi na skargę Miasto W. wniosło o jej oddalenie. W uzasadnieniu odpowiedzi podniesiono, że zarzuty skargi są chybione, gdyż uchwała jest przepisem gminnym obowiązującym wszystkich na terenie gminy, nie może zatem naruszać przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczących wydawania decyzji administracyjnych, a także nie może być "wykorzystywana jako decyzja administracyjna". Swoją kompetencję do stanowienia tego rodzaju przepisów rada wywodzi z przepisów ustawy o samorządzie terytorialnym i z art. 45 ust. 1 Konstytucji, według którego organem stanowiącym gminy jest rada. Zatwierdzanie godzin pracy w formie decyzji narusza zasadę wyłącznej właściwości rady gminy do stanowienia przepisów powszechnie obowiązujących. Uzasadniając takie twierdzenie, Miasto W. obszernie cytuje glosę do wyroku NSA z dnia 26 maja 1992 r. /SA/Lu 568/92/, napisaną przez prof. M. Kuleszę /"Samorząd Terytorialny" 1992, nr 9/, zdecydowanie krytyczną wobec orzeczenia uznającego, że kompetencje, o których mowa, należą obecnie do wójtów, burmistrzów lub prezydentów.