Od podatku dochodowego od osób prawnych wolne są dochody przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Polsce, ze źródeł przychodów znajdujących się w Republice Federalnej Niemiec, uzyskane za pośrednictwem położonego tam zakładu innego przedsiębiorstwa jeżeli na podstawie decyzji niemieckiego organu podatkowego uiściło ono jeden z podatków wymienionych w art. 2 ust. 3 pkt 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec z dnia 18 grudnia 1972 r. w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku /Dz.U. 1975 nr 31 poz. 163/.
Firma Holding S.A. prowadziła z firmą Elektrim w RFN wspólne przedsięwzięcia poprzez biuro w Kolonii. Decyzją urzędu skarbowego z dnia 11 lipca 1994 r. odmówiono firmie Holding S.A. określenia zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1992 r. w kwocie innej niż wynika z zeznania podatkowego. W decyzji z dnia 30 września 1994 r. Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję urzędu skarbowego.
W uzasadnieniu stwierdzono, że odwołującemu nie przysługuje zwolnienie od podatku dochodowego dochodów osiągniętych przez spółkę w 1992 r. w Republice Federalnej Niemiec na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.
Spółka osiągnęła w 1992 r. dochody w Republice Federalnej Niemiec za pośrednictwem towarzystwa Elektrim, a nie przez utrzymywany tam zakład i nie była podatnikiem w RFN, a wykonując postanowienia umowy o współpracy z Elektrimem jedynie partycypowała w płatności podatku dochodowego, podczas gdy podatnikiem w RFN był Elektrim.
Firma Holding S.A. zaskarżyła decyzję Izby Skarbowej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając naruszenie ww. przepisu oraz art. 5 i art. 7 umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między RP a RFN w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu.
Roboty wykonywane w RFN prowadzone były z Elektrimem na zasadzie wspólnego przedsięwzięcia poprzez biuro w Kolonii, które spełnia wymogi "zakładu" w rozumieniu art. 5 ww. umowy.
Umowy realizowane w ramach "zakładu" opodatkowane były w RFN.
Strona przeciwna podtrzymała swoje stanowisko i wniosła o oddalenie skargi. Spółka nie utrzymywała w 1992 r. zakładu w rozumieniu art. 5 umowy, a w kontraktach bezpośrednich z kontrahentami niemieckimi występował Elektrim, który był podatnikiem. Skarżący nie był w RFN podatnikiem, a jedynie partycypował w płatności podatku uiszczonego w RFN przez Elektrim.
Nie zachodzi więc tożsamość podmiotu domniemanego do uiszczania podatku tego samego w RFN i w Polsce.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż stosownie do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1994 r. III AZP 2/94 /OSN 1995 nr 4 poz. 42/ w świetle art. 7 ust. 1 i art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec z dnia 18 grudnia 1972 r. w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są dochody przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Polsce, ze źródeł przychodów znajdujących się w Republice Federalnej Niemiec, uzyskane za pośrednictwem położonego tam zakładu innego przedsiębiorstwa, jeżeli na podstawie decyzji niemieckiego organu podatkowego uiściło ono jeden z podatków wymienionych w art. 2 ust. 3 pkt 2 ustawy.
Niesporne jest, że skarżący uzyskał dochody na terenie Republiki Federalnej Niemiec za pośrednictwem zakładu Elektrim, oraz że uiścił podatek od tych dochodów na podstawie niemieckiego organu podatkowego.
Spełnione więc zostały wymagane przez Sąd Najwyższy przesłanki zwolnienia tego dochodu od podatku dochodowego od osób prawnych.
Z tych powodów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż zaskarżona decyzja jest niezgodna z prawem materialnym i na podstawie art. 207 par. 1 Kpa uchylił decyzje organów podatkowych.